Το πένθος, είναι μία κατάσταση που εγείρει πλήθος συναισθημάτων, όπως ψυχικό πόνο και οδύνη, θλίψη, θυμό ακόμη και ενοχές. Τα ψυχικά φαινόμενα που συνοδεύουν το πένθος πολλές φορές εγείρουν και πλήθος σωματικών προβλημάτων.
Η πανδημία, όπως υποδεικνύουν πολλές μελέτες, εξαιτίας της απομόνωσης, της εργασιακής ανασφάλειας και του φόβου, προκάλεσε σημαντική αύξηση στο άγχος και την κατάθλιψη των πολιτών.
Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του ο άνθρωπος θα κληθεί να έρθει αντιμέτωπος με καταστάσεις που εμπεριέχουν την έννοια της απώλειας. Η απώλεια όμως ενός αγαπημένου προσώπου αποτελεί κατά γενική ομολογία την πιο επίπονη, συναισθηματικά φορτισμένη και χρόνια συνθήκη, την οποία ο άνθρωπος καλείται να διαχειριστεί. Το κύριο χαρακτηριστικό στη διαχείριση της ανθρώπινης απώλειας είναι το πένθος.
Όταν το συναίσθημα της στενοχώριας δαιμονοποιείται και αποφεύγεται με κάθε τίμημα, χάνεται η δυνατότητα για το άτομο να περάσει από την απώλεια στην προοπτική.
Η πίεση να νιώθουμε χαρούμενοι, μπορεί να μας ωθήσει να αισθανόμαστε καταθλιπτικά, ενώ αντιθέτως, ο ενστερνισμός των άσχημων συναισθημάτων μας μπορεί να μάς κάνει να αισθανόμαστε καλύτερα μακροπρόθεσμα.
Τεράστια εξάπλωση παρουσιάζει η χρήση των συνθετικών οπιοειδών στις ΗΠΑ, με την οξυκωδόνη και τη φαιντανύλη να ευθύνονται για 400.000 θανάτους τα τελευταία δύο χρόνια, να εκκρεμούν 2000 αγωγές κατά της κατασκευάστριας εταιρίας για παραπλανητική διαφήμιση της οξυκωδόνης που επειδή είναι συνταγογραφημένο φάρμακο, ολόκληρο το σύστημα υγείας να έχει παραλύσει.
Η κατάθλιψη μπορεί να μην είναι επί της ουσίας θλίψη, αλλά ένα είδος θυμού που δεν μπόρεσε να βρει έκφραση και μας κάνει να νιώθουμε λυπημένοι για όλα και για όλους, όταν στην πραγματικότητα είμαστε θυμωμένοι μόνο για συγκεκριμένα πράγματα και συγκεκριμένους ανθρώπους.
Το ποσοστό των «καλοδιάθετων» ανθρώπων με κρυμμένα καταθλιπτικά συμπτώματα έχει αυξηθεί δραματικά, με τις αναζητήσεις στη Google να ακολουθούν ιδιαίτερα ανοδική τάση τον τελευταίο χρόνο.