Ενώ η πανδημία «δοκιμάζει» τα συστήματα υγείας και αποτελεί παγκόσμια απειλή, φαίνεται πως οι περισσότεροι πολίτες έχουν συμμορφωθεί στα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης, μένοντας αρκετές ώρες στο σπίτι και αλλάζοντας ξαφνικά τη ρουτίνα τους στην προσπάθεια να προσαρμοστούν στη νέα κατάσταση.
Αν μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τις δικές μας καταστάσεις με υγιή τρόπο, υπάρχει αρκετός χώρος για να αφιερώσουμε την προσοχή και την ενέργεια μας σε άλλους ανθρώπους. Μόνο τότε μπορούμε να επεκτείνουμε την καλοσύνη μας σε όσους βρίσκονται γύρω μας.
Σε όλη την διάρκεια της ζωής μας περνάμε από διάφορα στάδια (βρεφική ηλικία, παιδική, εφηβεία, ενηλικίωση, γάμος, παιδιά κλπ), τα οποία βιώνουμε ως μεταβάσεις, διότι περνάμε από ένα στάδιο σε ένα άλλο συνεχώς.
Κι αν συνειδητοποιήσουμε ότι κάτι στη ζωή μας δεν μας αρέσει, μπορούμε να ξαναδοκιμάσουμε να το κάνουμε αλλιώς. Αλλά για αρχή, χρειάζεται να το συνειδητοποιήσουμε. Κι ας ξεκινήσουμε με φόβο, δεν πειράζει. Είναι πολύ θαρραλέο αυτό. Γιατί θάρρος δεν θα πει να μη φοβάμαι. Θάρρος θα πει να προχωράω παρότι φοβάμαι.
Οι εκφράσεις μας μπορεί να μην παρέχουν αξιόπιστες ενδείξεις συναισθημάτων και δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε μόνο τις εκφράσεις των άλλων για να βγάλουμε γρήγορα συμπεράσματα.