Η πανδημία αποτελεί μια περίοδο κρίσης, κατά τη διάρκεια της οποίας οτιδήποτε γνωρίζαμε καλά και είχαμε συνηθίσει, αλλάζει. Αναδύονται συναισθήματα φόβου, αγωνίας, θλίψης και άγχους. Τα μεγάλα και σημαντικά ποσοστά θανάτου, φωτίζουν παραπάνω την αίσθηση της ανθρώπινης θνητότητας και ευαλωτότητας.
Η πλήξη μάς αποτρέπει από την επανάληψη των ίδιων καθημερινών μοτίβων και μάς ωθεί να αναζητήσουμε καινούργιους στόχους ή να διερευνήσουμε νέα εδάφη ή ιδέες.
Οι άνθρωποι είναι σαν κομμάτια puzzle. Χρειαζόμαστε πολλά κομμάτια για να φτιάξουμε το puzzle μας. Τα κομμάτια συνεχώς εναλλάσσονται. Προσθέτουμε, αφαιρούμε, αλλάζουμε, πειραματιζόμαστε με νέους συνδυασμούς. Κάποια κομμάτια χάνονται στην πορεία της ζωής μας κι ανακαλύπτουμε καινούρια.
Με λένε Άβα. Το πιο πιθανό είναι να συναντηθήκαμε κάποια στιγμή. Ίσως στον φούρνο στην γειτονιά, στο μαγαζί με τα παιδικά παιχνίδια ή σε κάποια υπηρεσία. Ίσως είμαι η φοιτήτρια που μένει στο επάνω διαμέρισμα ή η μαμά με τα δύο παιδιά στον κάτω όροφο. Είμαστε πολλές δυστυχώς…
Πριν δεσμευτείς σε οτιδήποτε απαιτεί προσπάθεια, χρόνο, προγραμματισμό και προσαρμογή, είναι πάντα καλή ιδέα να ξεκινήσεις κοιτάζοντας τις προσωπικές σου αξίες και να σκεφτείς εάν ή πώς αυτό που προσπαθείς να κάνεις ευθυγραμμίζεται (ή όχι) με τις προσωπικές σου αξίες.
Οι γονείς διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην ολόπλευρη ανάπτυξη και εξέλιξη του παιδιού. Οι τρόποι ανατροφής και διαπαιδαγώγησης που επιλέγουν να εφαρμόσουν, επηρεάζουν την ανάπτυξη του σε σωματικό, γνωστικό, κοινωνικό, συναισθηματικό, ηθικό, και ψυχολογικό επίπεδο.
Η Ψυχολογία είναι ο Κόσμος μας 