Μία από τις πιο δημοφιλείς θεωρίες γνωστικής ανάπτυξης είναι αυτή που εισήγαγε ο Ελβετός ψυχολόγος Jean Piaget. Ο Piaget παρατηρούσε σε ερευνητικό επίπεδο παιδιά μέχρι την εφηβεία με σκοπό να εξετάσει πώς αναπτύσσουν λογική σκέψη και κατ’ επέκταση να ανακαλύψει τη φύση και τη διαδικασία ανάπτυξης του ανθρώπινου μυαλού.
Η κοινωνικοπολιτισμική θεωρία ανάπτυξης αποτελεί μία από τις πιο γνωστές και καινοτόμες θεωρίες ανάπτυξης στον τομέα της ψυχολογίας, η οποία συνεχίζει και στη σημερινή εποχή να έχει πολλούς οπαδούς και να επηρεάζει επιστήμονες διάφορων θεωρητικών ειδικοτήτων.
Με το έργο του ο Carl Rogers απέρριψε τη ντετερμινιστική φύση της ψυχανάλυσης και του συμπεριφορισμού και τόνισε πως προκειμένου ο άνθρωπος να εκπληρώσει τον ύψιστο στόχο του – που είναι η τάση για αυτοπραγμάτωση- εξελίσσεται με διαφορετικό τρόπο ο καθένας και ανάλογα με την προσωπικότητά του.
Μοιάζει σαν μια ελκυστική δραστηριότητα να πλάθουμε εναλλακτικές εκδοχές της πραγματικότητας στο μυαλό μας. Και τα σενάρια που μπορούμε να αναπτύξουμε, πραγματικά δεν έχουν τέλος. Τα «Αν» μπορεί να είναι θεωρητικά άπειρα. Όμως η κλινική μου εμπειρία βλέπει αυτήν την αθώα νοητική ενασχόληση να εξελίσσεται συχνά σε ένα επικίνδυνο σπορ.
Την εποχή που οι επικρατούσες προσεγγίσεις ψυχολογίας είχαν συμπεριφορικό και γνωσιακό χαρακτήρα, έκανε την εμφάνιση της μία θεωρία που προσπάθησε να γεφυρώσει το κενό ανάμεσα της παραπάνω και να ενσωματώσει στοιχεία και από της δύο. Πρόκειται για τη θεωρία της κοινωνικής μάθησης την οποία εισήγαγε ο Albert Bandura το 1977.
Ο ψυχολόγος και συγγραφέας του μπεστ σέλερ «Thinking, Fast and Slow» αποκαλύπτει τη νέα του έρευνα και μιλάει για το πώς ο κόσμος μας μπορεί να γίνει καλύτερος.
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ για το τι συμβαίνει όταν επικεντρώνεστε σε κάτι; Όταν εστιάζετε σε ένα συγκεκριμένο ερέθισμα, πρόσωπο ή κατάσταση και συγκεντρώνεστε σε αυτό; Τι γίνεται στον εγκέφαλό σας;
Η Ψυχολογία είναι ο Κόσμος μας 