Η επιστροφή μας στη χαμένη παιδικότητα αφορά στην επαφή και έκφραση του εαυτού μας, όπως όταν κάναμε ως παιδιά. Να γελάμε όταν χαιρόμαστε και όχι όταν νιώθουμε αμηχανία ή επειδή θέλουμε να καλύψουμε ένα κενό. Να στεναχωριόμαστε επειδή το νιώθουμε και όχι να χρησιμοποιούμε το μυαλό και την σκέψη για να μας πείσουμε ότι δεν πρέπει να στεναχωριόμαστε.
Το παιχνίδι στην παιδική ηλικία, έτσι όπως το ξέραμε, έχει χαθεί, προ πολλού με δυσάρεστα αποτελέσματα για τα παιδιά… Δείτε το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ για την παιδικότητα που έχει πλέον χαθεί…
Συχνά, ο φόβος των γονέων για να είναι «δυνατά» και «ώριμα» τα παιδιά τους και να μην είναι ευάλωτα, τους οδηγεί στο να επιζητούν ή και να επιβάλλουν ενήλικες συμπεριφορές από νωρίς στα παιδιά.