Η γλωσσική θεωρία του Noam Chomsky εξηγεί, πώς ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της παραγωγικής γραμματικής είναι ότι απευθύνεται κυρίως σε ιδανικούς ομιλητές-ακροατές. Σε ανθρώπους, δηλαδή, που κατέχουν μια γλώσσα και σπάνια κάνουν λάθη.
Ακόμα κι όταν δυο άνθρωποι βιώνουν το ίδιο φυσικό γεγονός, οι υποκειμενικές εμπειρίες τους αρχίζουν να αποκλίνουν από τη στιγμή που ο εγκέφαλος τους αρχίζει να κατανοεί τι συνέβη και να διυλίζει το γεγονός σε αναμνήσεις.
Ένα από τα συχνότερα ερωτήματα των γονέων, είναι πως θα κάνω το παιδί μου να διαβάζει μόνο του – ιδιαίτερα φυσικά και εν μέσω καραντίνας, όπου πολλοί γονείς προσπαθούν να ανταποκριθούν και έχουν αναλάβει ρόλο «δασκάλου» – “εξαναγκαζόμενοι” και από τη νέα πραγματικότητα της τηλε-εκπαίδευσης.
Θέλει και αποκρυπτογράφηση η πανδημία με όρους ψυχής και αξιών….η απόσταση θα σημαίνει προστασία και η τηλε-παρουσία θα σημαίνει είμαι εδώ και σε νοιάζομαι! Για το τώρα και το μέλλον!
Οι μέρες που έχουμε κληθεί να ζήσουμε είναι πρωτόγνωρες και αρκετές φορές γίνονται δύσκολές και περίπλοκες. Η καθημερινότητα μας βομβαρδίζεται από αρνητισμό και ‘δύσκολες’ ειδήσεις. Ως ενήλικες είμαστε συναισθηματικά πιο ανθεκτικοί από τους μικρούς μας ήρωες.
Οι άνθρωποι γεννιούνται με μια περιοχή του εγκεφάλου η οποία είναι «καλωδιωμένη» για να αναγνωρίζει γράμματα και λέξεις. Το γεγονός αυτό μαρτυρεί ότι ήδη από τη γέννηση προετοιμάζεται το έδαφος ώστε ο άνθρωπος να μάθει να διαβάζει, σύμφωνα με νέα μελέτη ειδικών του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Οχάιο που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Scientific Reports».
Διαπιστώθηκε ότι η παρακολούθηση δύο ή περισσότερων ωρών τηλεόραση τη μέρα σχετιζόταν με χειρότερες επιδόσεις ανάγνωσης και κατανόησης κειμένου, μια επιδείνωση που αντιστοιχούσε σε υστέρηση μάθησης κατά τέσσερις μήνες.
Ο κονστρουκτιβισμός δεν είναι απλά μία μέθοδος μάθησης, αλλά είναι μια θεωρία εκπαιδευτικού περιεχομένου η οποία παροτρύνει τους μαθητές να αναλαμβάνουν την ευθύνη για την προσωπική τους μάθηση.