Ενώ η πανδημία «δοκιμάζει» τα συστήματα υγείας και αποτελεί παγκόσμια απειλή, φαίνεται πως οι περισσότεροι πολίτες έχουν συμμορφωθεί στα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης, μένοντας αρκετές ώρες στο σπίτι και αλλάζοντας ξαφνικά τη ρουτίνα τους στην προσπάθεια να προσαρμοστούν στη νέα κατάσταση.
Οι ψυχολογικές επιπτώσεις της καραντίνας, την οποία πολλές χώρες που έχουν πληγεί από την πανδημία του κορωνοϊού παρέτειναν αυτή την εβδομάδα, ανησυχούν τους επαγγελματίες της ψυχικής υγείας, οι οποίοι ζητούν να ληφθεί υπόψη το ζήτημα αυτό.
Κι αν συνειδητοποιήσουμε ότι κάτι στη ζωή μας δεν μας αρέσει, μπορούμε να ξαναδοκιμάσουμε να το κάνουμε αλλιώς. Αλλά για αρχή, χρειάζεται να το συνειδητοποιήσουμε. Κι ας ξεκινήσουμε με φόβο, δεν πειράζει. Είναι πολύ θαρραλέο αυτό. Γιατί θάρρος δεν θα πει να μη φοβάμαι. Θάρρος θα πει να προχωράω παρότι φοβάμαι.
Αν και τόσο η θρησκεία, όσο και η ψυχολογία προσφέρουν ανακούφιση, η θρησκεία από την μια πλευρά έχει τη δύναμη της μετάνοιας και της συγχώρεσης, ενώ η ψυχολογία έχει τη γνώση της αλλαγής και της εξέλιξης.
Η πανδημία του νέου Κορωνοϊού Covid -19 έχει οδηγήσει παγκοσμίως σε μία σειρά από πένθη εξαιτίας των απωλειών/θανάτων από το νέο ιό. Παραγνωρισμένα πένθη που βιώνονται σε ψυχικό, κοινωνικό, οικονομικό επίπεδο λόγω της αποσταθεροποίησης της υγειονομικής περίθαλψης των οικονομικών συστημάτων, απώλειας των κοινωνικών συνδέσεων, προσωπικών ελευθεριών και καθημερινής ρουτίνας. Πρόκειται λοιπόν για μία συλλογική επιδημιολογική και ψυχολογική κρίση.
Μετά την εύλογη και αναγκαία απόφαση για το κλείσιμο των σχολείων και την άμεση τήρησή της, ήταν αναμενόμενο στο μυαλό των μαθητών να αναπτυχθούν αρκετές απορίες, ακόμη και συναισθήματα ανησυχίας, αβεβαιότητας και φόβου.
Όλοι είμαστε μέσα σε δίνη αυτή τη περίοδο, όλοι μας έχουμε χάσει κάτι και πενθούμε γι’ αυτό… αλλά χρειάζεται να σκεφτόμαστε πως αυτό που μοιάζει σήμερα με «μαύρη τρύπα», όταν κάνει το κύκλο του θα είναι μια ανάμνηση, μέρος της συλλογικής μας ιστορίας.
Προσανατολίζοντας την προσοχή μας σε αυτά που μπορούμε να ελέγξουμε ουσιαστικά εμείς οι ίδιοι επιλέγουμε τη ζωή που θέλουμε να ζήσουμε και δε μένουμε έρμαια των εξωτερικών δύσκολων καταστάσεων.
«Κλειδωμένες πόρτες», στέρηση των κινητών τηλεφώνων και απαγόρευση προμήθειας φαγητού μέσω ντελίβερι είναι τα ακραία μέτρα περιορισμού που έχουν λάβει εν μέσω πανδημίας, παραβιάζοντας ευθέως τα δικαιώματα των ψυχικά ασθενών, Διευθύνσεις ψυχιατρικών κλινικών στα ψυχιατρικά νοσοκομεία, τμημάτων των Γενικών Νοσοκομείων και στεγαστικών δομών.
Η Ψυχολογία είναι ο Κόσμος μας 
