«Πώς ήταν δυνατόν η ανθρωπότητα να επιτρέψει το Ολοκαύτωμα και να υποστηριχθεί ένα καθεστώς όπως αυτό του Ναζισμού;» Το ερώτημα αυτό αποτελεί ένα από τα καυτά ψυχολογικά ερωτήματα της ιστορίας.
Οι θεωρίες περί συνωμοσίας είναι τόσο παλιές όσο και οι συνωμοσίες. Πρόκειται για ψευδο-λογικά κατασκευάσματα, προσανατολισμένα να χειραγωγούν την κοινή γνώμη προς μία συγκεκριμένη ιδεολογική κυρίως, κατεύθυνση.
Απατόμαστε αν νομίζουμε ότι κάνουμε ψυχοθεραπεία για να διαχειριστούμε εκείνους που δεν πάνε στον ψυχολόγο. Αντιθέτως, χρειάζεται να τους ευγνωμονούμε γιατί εκείνοι φωτίζουν τα τυφλά σημεία μας και μας δίνουν μία μοναδική βιωματική ευκαιρία: την ελευθερία να επαναεπινοήσουμε τον εαυτό μας και να τον προβάλλουμε στο μέλλον.
Υπάρχει μια γενική υπόθεση ότι τα ανθρώπινα όντα είναι εγωιστικά. Είμαστε προφανώς αδίστακτοι, έχοντας ισχυρές παρορμήσεις να ανταγωνιζόμαστε ο ένας τον άλλον για την απόκτηση και τη συσσώρευση δύναμης και αγαθών.
Πώς ένας λαός που στην πλειοψηφία του δεν είναι συμφιλιωμένος με την έννοια της πειθαρχίας και του προγράμματος, θα μπορέσει να επιβιώσει σε μία χρονική στιγμή, όπου η αξία της πειθαρχίας ισοδυναμεί με την αξία της ζωής;
Ο κοινωνικός περιορισμός βιώνεται ως απώλεια της ελευθερίας. Τα συναισθήματα του κόσμου τείνουν να βαδίζουν στα ίδια 5 ευδιάκριτα στάδια που βιώνει κανείς και κατά την απώλεια αγαπημένων προσώπων.
«Βοηθάει τα παιδιά και τους εφήβους η ομαδική ψυχοθεραπεία;» είναι το ερώτημα που προκύπτει συχνά από τους γονείς στο άκουσμα της συγκεκριμένης θεραπευτικής πρότασης από τους θεραπευτές εισπράττοντας αρχικά μια σχετική αμφιθυμία.
Η Ψυχολογία είναι ο Κόσμος μας 
