“Η ψυχο-κοινωνικο-οικονομική κρίση της πανδημίας του κορωνοϊού SARS-CoV-2 έχει τεράστια αρνητική επίδραση στην ψυχοσωματική υγεία των πολιτών”. Ο Γιώργος Χρούσος, ομότιμος καθηγητής Παιδιατρικής και Ενδοκρινολογίας στο ΕΚΠΑ μιλά για τος στρες και τον Covid-19.
«Πώς ήταν δυνατόν η ανθρωπότητα να επιτρέψει το Ολοκαύτωμα και να υποστηριχθεί ένα καθεστώς όπως αυτό του Ναζισμού;» Το ερώτημα αυτό αποτελεί ένα από τα καυτά ψυχολογικά ερωτήματα της ιστορίας.
Τα περιοριστικά μέτρα της αναγκαστικής καραντίνας, τα οποία εφαρμόστηκαν για τη μείωση του ρυθμού εξάπλωσης της νόσου Covid-19, ήταν το δίχως άλλο πρωτόγνωρα.
Οι θεωρίες περί συνωμοσίας είναι τόσο παλιές όσο και οι συνωμοσίες. Πρόκειται για ψευδο-λογικά κατασκευάσματα, προσανατολισμένα να χειραγωγούν την κοινή γνώμη προς μία συγκεκριμένη ιδεολογική κυρίως, κατεύθυνση.
Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η επιρροή και η πειθώ είναι το ίδιο πράγμα. Αλλά στην πραγματικότητα, η πειθώ μόνο ένα μέρος της επιρροής. Η κύρια διαφορά μεταξύ πειθούς και επιρροής είναι ότι στη μια περίπτωση χρησιμοποιούνται μια σειρά τακτικών για να κερδίσετε την συμμόρφωση από κάποιον ή να τον οδηγήσετε να κάνει κάτι που θέλετε εσείς.
Πώς ένας λαός που στην πλειοψηφία του δεν είναι συμφιλιωμένος με την έννοια της πειθαρχίας και του προγράμματος, θα μπορέσει να επιβιώσει σε μία χρονική στιγμή, όπου η αξία της πειθαρχίας ισοδυναμεί με την αξία της ζωής;
Έχουμε πίστη στον εαυτό μας, συνεχίζουμε να είμαστε ικανοί και δυνατοί ως άνθρωποι κι εφόσον έχουμε ήδη καταφέρει σημαντικά πράγματα, στο μέλλον πολύ πιθανόν να καταφέρουμε ακόμη περισσότερα.
Ο κοινωνικός περιορισμός βιώνεται ως απώλεια της ελευθερίας. Τα συναισθήματα του κόσμου τείνουν να βαδίζουν στα ίδια 5 ευδιάκριτα στάδια που βιώνει κανείς και κατά την απώλεια αγαπημένων προσώπων.
Σύμφωνα με τους Tajfel και Turner (1979), η κοινωνική ταυτότητα αποτελείται από εκείνες τις όψεις της αυτοεικόνας ενός ατόμου που προέρχονται από τις κοινωνικές κατηγορίες ή ομάδες στις οποίες θεωρεί το άτομο ότι ανήκει.
Η λειτουργική θεωρία των στάσεων προσπαθεί να βρει απαντήσεις στις ερωτήσεις: γιατί το άτομο έχει ορισµένες στάσεις; Ποιες ψυχολογικές ανάγκες του ατόµου ικανοποιούνται από τις στάσεις του; Η προσέγγισή αυτή συλλαμβάνει το άτοµο ως ενεργητικό άνθρωπο µε συγκεκριμένους σκοπούς, που προσπαθεί να προσαρµοστεί στο κοινωνικό του χώρο.