Η ζωή δεν είναι αυτή που από παιδιά σχηματίσαμε την εντύπωση πως είναι. Οπότε τι κάνουμε; Κλαίμε ασταμάτητα για αυτό που «χάθηκε» έστω κι αν ποτέ δεν υπήρξε; Για τη ζωή που μας γέλασε;
Σε κάθε αναπτυξιακό στάδιο, ένα από τα βασικά ορόσημα του παιδιού είναι η αυτονομία. Πώς μπορούν να την ενισχύσουν οι γονείς και να μην αποτελεί εμπόδιο η ελληνική κουλτούρα;
Φωτεινά σχεδιασμένο δωμάτιο, πληθωρικός ροζ φωτισμός, μπανιέρα για χαλάρωση και πολλά τηλέφωνα με ένα τηλεφωνικό κατάλογο δίπλα με πρόσβαση σε αριθμούς ψυχολόγων. Μια πινακίδα στη γωνία γράφει: “Γωνία για Κλάμα”, ενώ στην είσοδο θα βρείτε γραμμένο το “Εισέλθετε και κλάψτε”.
Τα συναισθήματα είναι επεισοδιακές, βραχύβιες και βιολογικά θεμελιωμένες δομές αντίληψης, εμπειρίας, φυσιολογίας, δράσης και επικοινωνίας, που συμβαίνουν ως αντίδραση σε συγκεκριμένες σωματικές και κοινωνικές προκλήσεις και ευκαιρίες.
Μύθοι και αλήθειες σχετικά με το κλάμα που μαζί τους μεγαλώσαμε, διδαχτήκαμε από γονείς, δασκάλους, φίλους και σημαντικούς άλλους. Πόσο ισχύουν τελικά και πόσο μας βοηθάνε ουσιαστικά;