Τα τελευταία χρόνια, ο όρος εξουθένωση έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως, κυρίως για να περιγράψει την επαγγελματική εξουθένωση (burnout), μια σειρά δηλαδή σκέψεων, συναισθημάτων και συμπεριφορών που προκύπτουν έπειτα από μια περίοδο έντονης ενασχόλησης με την εργασία.
Tα βρέφη είναι αρκετά συνδεδεμένα με τις ανάγκες τους, καθώς γνωρίζουν πότε ζεσταίνονται, πότε κρυώνουν, πότε πεινούν και πότε όχι, πότε πονάνε και πότε χρειάζονται στοργή. Στους πρώτους μήνες της ζωής τους, όλες αυτές οι ανάγκες επικοινωνούνται αποκλειστικά μόνο μέσα από το κλάμα.
Τα ερευνητικά δεδομένα δείχνουν ξεκάθαρα ότι η ενεργή και συνεπής θετική παρουσία του πατέρα κάνει μεγάλη, θετική διαφορά στην ανάπτυξη και την κοινωνικοποίηση των παιδιών.
Τύψεις και ενοχές. Ένας εσωτερικός τύραννος που δεν μας αφήνει στιγμή σε ησυχία. Ένα αυτομαστίγωμα χωρίς τέλος. Χωρίς έλεος, μερικές φορές. Μοιάζει σαν μια καθημερινή συνήθεια, σαν κάτι που κάναμε από πάντα. Ποια είναι η ρίζα του; Από πού ξεκινάει αλήθεια;
Πολλοί από εμάς, έχουμε πληγωθεί από συμπεριφορές των γονιών μας ως παιδιά. Αυτή η κατάσταση ενδέχεται να επαναλαμβάνεται ακόμα και στην ενήλικη ζωή. Ως εκ τούτου, εμείς ξεκινάμε έναν αέναο κύκλο κατηγοριών, διαιωνίζοντας έτσι τα αρνητικά μας συναισθήματα κι επιδεινώνοντας τη σχέση μας με την οικογένειά μας.
Η είσοδος στην ενήλικη ζωή σηματοδοτεί μια σημαντική μετάβαση στη ζωή κάθε ατόμου. Αυξημένη ανεξαρτησία, διαφοροποίηση από την οικογένεια, μεγαλύτερη αίσθηση ελέγχου για προσωπικές επιλογές και αποφάσεις…μια φάση ζωής στην οποία η ελευθερία αλλά και η αβεβαιότητα κυριαρχούν.
Κάθε ζευγάρι μέσα από την αμοιβαία θέληση, προσπάθεια και επιμονή, μπορεί να δημιουργήσει σταδιακά μια ισότιμη, δημοκρατική σχέση, μέσα από την οποία ικανοποιούνται όσο είναι εφικτό, τόσο οι δικές τους ανάγκες, όσο και οι ανάγκες του παιδιού τους.
Πόσο γρήγορα φτάνει για εσάς η μέρα για τα εβδομαδιαία ψώνια στο σούπερ-μάρκετ; Και είναι πράγματι, τα ψώνια αυτά μια καθαρά διαδικαστική δραστηριότητα;
Η Ψυχολογία είναι ο Κόσμος μας