Η τοπική κοινότητα σε πόλη του Τέξας αγκάλιασε ένα πεντάχρονο μέλος της που έχασε και τους δυο του γονείς φέτος από τον κορωνοϊό, χαρίζοντάς του μια παρέλαση οχημάτων για τα μάτια του μόνο, για τα πέμπτα του γενέθλια.
Η συμβουλευτική γονέων παιδιών και εφήβων, με τα φώτα της επιστήμης της ψυχολογίας, υποστηρίζει και ενδυναμώνει πολύ αποτελεσματικά τον απαιτητικό ρόλο κάθε γονέα – κάθε μέλλοντα γονέα, ή εκπαιδευτικού.
Οι μέρες που έχουμε κληθεί να ζήσουμε είναι πρωτόγνωρες και αρκετές φορές γίνονται δύσκολές και περίπλοκες. Η καθημερινότητα μας βομβαρδίζεται από αρνητισμό και ‘δύσκολες’ ειδήσεις. Ως ενήλικες είμαστε συναισθηματικά πιο ανθεκτικοί από τους μικρούς μας ήρωες.
«Και εγώ θα πεθάνω;» ήταν η πρώτη ερώτηση. «Εσύ; Εσύ θα πεθάνεις;» επέμεινε. Αρκούσαν πέντε λεπτά τηλεοπτικής ενημέρωσης για την πορεία της πανδημίας, για να προκύψουν αυτά τα εναγώνια ερωτήματα στην οκτάχρονη Ελισάβετ. Η φωνή της ήταν ήρεμη αλλά ήταν φανερό ότι ζητούσε σαφείς απαντήσεις «εδώ και τώρα».
Σε αναμμένα κάρβουνα κάθονται οι γονείς και κυρίως οι πατεράδες, οι οποίοι διεκδικούν την συνεπιμέλεια των παιδιών τους και αναμένουν με το σχέδιο αναμόρφωσης του Οικογενειακού Δικαίου να αλλάξει η τωρινή κατάσταση που επικρατεί.
«Γιατί να εξετάσω το παρελθόν; Αφού πέρασε, δεν μπορώ να το αλλάξω». Αυτή είναι μία συνηθισμένη απορία των ανθρώπων που δεν είχαν πρότερη επαφή με την ψυχοθεραπευτική διαδικασία.
Στήριξη στις μητέρες που θέλουν να επιστρέψουν στην αγορά εργασίας και ενίσχυση του πλαισίου που διέπει τις γονικές άδειες των πατεράδων, προωθεί το υπουργείο Εργασίας με πλέγμα διατάξεων.
Μια έρευνα δείχνει ότι το παιχνίδι μεταξύ πατέρα-παιδιού, από πολύ μικρή ηλικία, μπορεί να βοηθήσει το παιδί να ελέγξει καλύτερα τη συμπεριφορά και τα συναισθήματά του καθώς μεγαλώνει.
Η οριοθέτηση της συμπεριφοράς των παιδιών και των εφήβων, αποτελεί ίσως το μεγαλύτερο στοίχημα που καλούνται να κερδίσουν οι γονείς στη σημερινή κοινωνία, δεδομένου ότι όλα τείνουν να “ξεχυλώνουν”.
Η Ψυχολογία είναι ο Κόσμος μας