Αγάπη. Θα μπορούσαμε να μιλάμε για ώρες για την αγάπη. Όλα στη ζωή γύρω από την αγάπη περιστρέφονται. Ή από την έλλειψή της. Αιώνες τώρα η ανθρωπότητα καταπιάνεται με αυτή την τόση δα λέξη.
«Μήπως να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να προστατεύονται περισσότερο στις ερωτικές τους σχέσεις;»: το ερώτημα τέθηκε από το σύλλογο διδασκόντων δημοσίου γυμνασίου της Αττικής στο πλαίσιο συνεργασίας με τη δημοτική κοινωνική υπηρεσία στην οποία εργαζόμουν.
Τόσα μυθιστορήματα, ποιήματα, βιβλία έχουν γραφτεί και τόσες ταινίες έχουν γυριστεί γι᾽ αυτήν…Μέσα στην επιδημία των χωρισμών και των διαζυγίων όμως, μπορούμε να μιλάμε για αληθινή, παντοτινή αγάπη;
Ο έρωτας είναι μια κατάσταση συναισθηματική, η οποία εγείρει πλήθος συναισθημάτων όπως χαράς, λύπης, αγάπης, μίσους όμως ταυτόχρονα και αρχέγονων φόβων και ανασφαλειών.
Γενιές και γενιές μεγαλώσαμε με παραμύθια που διηγούνταν ιστορίες απόλυτης αγάπης, παντοτινού και αιώνιου έρωτα γεμάτο αυταπάρνηση και αυτοθυσία. Έτσι καταχωρήθηκε και ο έρωτας μέσα μας, σαν μια απόλυτη, ταριχευμένη στον χρόνο και στις εκάστοτε συνθήκες κατάσταση.
Αδιαμφισβήτητα, σε μια σχέση υπάρχουν συγκρούσεις και πάντοτε θα υπάρχουν. Το θέμα δεν είναι να εξαφανιστούν οι τέτοιες προστριβές, αλλά να γίνουν διαχειρίσιμες και κυρίως να έχουν αρχή και τέλος.
Η επιτυχία της σχέσης, της αμοιβαίας θέλησης για συνύπαρξη και συντροφικότητα ανάμεσα σε δύο ανθρώπους, είναι κάτι που επιζητάται αγωνιωδώς και διαχρονικά χωρίς όμως να μπορεί να το εγγυηθεί κανείς.
Ο ολοκληρωμένος έρωτας μαλακώνει τον άνθρωπο, η αγάπη είναι το βαθύτερο νόημα της ζωής. Όπως είπε ο Μπρετόν: «Κάθε φορά που ένας άνθρωπος αγαπάει, τίποτε δεν μπορεί να τον κάνει να μη συνδεθεί με την ευαισθησία όλων των ανθρώπων».