Tο χρονικό διάστημα μεταξύ της βαθιάς νύχτας και της αυγής, κάπου στις τρεις με τέσσερις τα χαράματα, είναι η ώρα που ο λύκος παραμονεύει έξω από την πορτα. Τότε, σύμφωνα με τους Σκανδιναβικούς θρύλους, γεννιούνται και πεθαίνουν οι περισσότεροι άνθρωποι.
Όσοι μένουν ξύπνιοι την ώρα του λύκου, αρχίζουν να νιώθουν έναν ανείπωτο τρόμο, τον αυξανόμενο παραλογισμό της σκέψης, και τις απειλητικες ψευδαισθήσεις γύρω από ένα αγωνιώδες υπάρχειν.
Η οδυνηρή αίσθηση που δημιουργεί στον ανθρώπινο ψυχισμό η ώρα του λύκου, διαπερνά βίαια το περιεχόμενο της παρούσας, ομώνυμης έκδοσης. Γίνεται εμφανές στον αναγνώστη, καθώς βυθίζεται σταδιακά στο σύμπαν των ηρώων που πάσχουν, ότι δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει τον κρότο της κοινώς αποκαλούμενης τρέλας, του ψυχικου πόνου, της απώλειας και των παρόμοιων βιωμάτων που καταδιώκουν τον άνθρωπο.
Κι όλα αυτά, μέσα σε έναν σύγχρονο, ραγισμένο πολιτισμό που αγωνίζεται άλλοτε με επιτυχία κι άλλοτε όχι, να εμπεριέχει τις πιο σκοτεινές πλευρές της ανθρώπινης φύσης.
Υπάρχουν δρόμοι επιβίωσης μέσα από την ψυχική οδύνη; Η μήπως “ο Θεός έχει δημιουργήσει τη ζωή κατά τέτοιον τρόπο ώστε κανένας μας να μην επιβιώνει;”
Τέτοιου είδους ερωτήματα επιχειρεί να θέσει η συγγραφέας, ελπίζοντας ότι κι οι αναγνώστες θα διερωτηθουν μαζί της.