Μία εξαιρετική ταινία που τονίζει με συγκινητικό τρόπο ότι, ενώ ο βιολογικός δεσμός που μοιράζονται οι άνθρωποι δεν μπορεί να διαγραφεί, οι αυθεντικές σχέσεις αγάπης υπερβαίνουν αυτόν τον δεσμό.
Κατά την επιστροφή τους από μία «επιτυχημένη» μικροκλοπή σε ένα σούπερμαρκετ, ο Οσάμου και ο γιος του Σότα βρίσκουν ένα κορίτσι, την Γιουρί να κάθεται έξω στο κρύο. Ο Οσάμου, αμέσως την προσκαλεί στο σπίτι να φάει κροκέτες. Παρόλο που η γονική παραμέληση είναι προφανής λόγω της αδυναμίας και της απεριποίητης εμφάνισής της, η Χατσούο, η γιαγιά της οικογένειας, ανακαλύπτει επίσης τις πολλές ουλές από τις οποίες είναι σημαδεμένη.
Μετά από μια συζήτηση μεταξύ του Οσάμου και της συζύγου του Νομπούγιο, τελικά αποφασίζουν να την επιστρέψουν στο σπίτι της. Ωστόσο, έχοντας ακούσει τη διαμάχη μεταξύ της μητέρας της Γιουρί και του υποτιθέμενου πατέρα της, η Νομπούγιο δεν μπορεί να την επιστρέψει και αποφασίζει να την «κλέψει» από τη μητέρα της. Όμως, περίπου δύο μήνες μετά την απαγωγή της Γιουρί, τα νέα για την εξαφάνισή της προβάλλονται στα μέσα ενημέρωσης.
Η ταινία Κλέφτες Καταστημάτων περιγράφει τους κοινωνικούς δεσμούς και τη σημασία που έχουν για τη συναισθηματική ευεξία. Πιο συγκεκριμένα, η ταινία προβάλλει έναν λεπτό διαλογισμό για το τι – εκτός από τη βιολογική σύνδεση – συνιστά έναν αυθεντικό κοινωνικό δεσμό και τι αποτελεί μια οικογενειακή σχέση. Σε συνδυασμό με αυτά τα θέματα, η ταινία επίσης υπογραμμίζει την μεγάλη δυσκολία να απαιτήσεις από κάποιον, χωρίς βιολογική σχέση, να ανεχτεί την συμβολική «μητέρα» ή τον συμβολικό «πατέρα».
Παρόλο που δεν είναι δύσκολο να αντιληφθούμε ότι η ταινία Κλέφτες Καταστημάτων συνεχίζει να διερευνά θέματα που ο Κορέ-εντα έχει ήδη αναλύσει στην ταινία Πατέρας και Γιος (2014), αυτή τη φορά, τα προσεγγίζει από την προοπτική μιας οικογένειας που ζει στα περιθώρια της κοινωνίας. Μέσα από το χαρακτηριστικό ύφος του σκηνοθέτη, περνάμε αργά, από το πλαίσιο των καθημερινών αλληλεπιδράσεων όλων, στην ιδιαιτερότητα κάθε μέλους της οικογένειας.
Καθώς αυτή η εξερεύνηση συνεχίζεται με φυσιολογικό ρυθμό, η θέση της οικογένειας – και αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα της ταινίας- τοποθετείται επιδέξια στο νοηματικό πλαίσιο της ευρύτερης ιαπωνικής κοινωνίας. Επιπλέον, ο Κορέ-εντα καταφέρνει να μετατρέψει αυτό το πλαίσιο σε μια εύστοχη κριτική ορισμένων πτυχών της ιαπωνικής κοινωνίας.
Μέσα από τον Οσάμου και την Νομπούγιο, αναδεικνύονται ορισμένες προβληματικές διαστάσεις στις συνθήκες εργασίας, οι οποίες εξακολουθούν να υφίστανται στη σύγχρονη Ιαπωνία. Ωστόσο, μέσα από την Γιουρί επισημαίνεται ένα ολόκληρο φάσμα κοινωνικών προβλημάτων τόσο καλά κρυμμένων από το κοινό, όπως η πραγματικότητα της γονικής παραμέλησης, η παιδική κακοποίηση και η ύπαρξη ανεπιθύμητων παιδιών.
Ενώ κάθε μέλος της αφήγησης είναι σημαντικό, υπάρχουν ωστόσο δύο δεσμοί που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της αφηγηματικής δομής. Ο πρώτος αφορά τη σχέση μεταξύ του Οσάμου, του πατέρα της οικογένειας και του Σότα. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ο Σότα, ένα αγόρι στην αρχή της εφηβείας του, δεν μπορεί να αποκαλέσει τον Οσάμο «πατέρα».
Αν και προφανώς μοιράζονται έναν δεσμό (είναι μικροκλέφτες καταστημάτων), αυτός ο δεσμός, από την οπτική γωνία του Σότα, δεν συνιστά μια φιγούρα την οποία μπορεί να αποκαλέσει «πατέρα» .
Ο δεύτερος δεσμός αφορά την Γιουρί και τη σχέση της με τον Οσάμου και τη σύζυγό του Νομπούγιο. Ενώ ο Οσάμου, υποστηριζόμενος από τη γιαγιά της οικογένειας, δημιουργεί ένα θετικό μέρος για αυτήν, τα άλλα μέλη της οικογένειας, μόνο μετά την αναγγελία της εξαφάνισής στις ειδήσεις και την επιλογή της να μείνει, αναλαμβάνουν έναν πιο ενεργό ρόλο στην ένταξή της και στην καλλιέργεια μιας θετικής θέσης της μέσα στην οικογενειακή δομή.
Ενώ η οικογένεια μικροκλεφτών εξακολουθεί να ορίζεται και να διαρθρώνεται από την ύπαρξη ή την έλλειψη χρημάτων, η ταινία δείχνει ότι στην ουσία, η ανθρωπότητα δεν σχετίζεται με τη διαρκή ανταλλαγή χρημάτων και κατανάλωσης. Οι συγκινητικές στιγμές είναι πάντα συνάρτηση των ανθρώπινων αλληλεπιδράσεων.
Είτε πρόκειται για τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ πατέρα και γιου, είτε εκείνων μεταξύ Νομπούγιο και Γιουρί, είτε μεταξύ Νομπούγιο και Οσάμου ή των γενικών αλληλεπιδράσεων μεταξύ των μελών της οικογένειας, μέσα από την πλαισίωση και την ειλικρίνεια της ομορφιάς των αλληλεπιδράσεων, ο Κορέ-εντα επιτυγχάνει, για άλλη μια φορά, να τονίσει τη σημασία των ανθρώπινων αλληλεπιδράσεων για την υποκειμενική ευεξία κάποιου, μέσα από έναν εγκάρδιο και συγκινητικό τρόπο.
Αυτή η ταινία αποτελεί τη βαθύτερη διερεύνηση του ερωτήματος για το τι είναι η οικογένεια και πώς μπορεί ένας δεσμός να είναι ευεργετικός για την υποκειμενική ευημερία κάποιου. Ο Κορέ-εντα τονίζει με συγκινητικό τρόπο ότι, ενώ ο βιολογικός δεσμός που μοιράζονται οι άνθρωποι δεν μπορεί να διαγραφεί, οι αυθεντικές σχέσεις αγάπης υπερβαίνουν αυτόν τον δεσμό.
Δείτε το τρέιλερ:
Πηγή
Απόδοση-Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
