“Δεν υπάρχει άλλη πραγματικότητα από την πράξη” – Jean Paul Sartre.
Όλοι μας ακολουθούμε μία καθημερινή ρουτίνα. Ξυπνάμε το πρωί, ντυνόμαστε, πίνουμε έναν καφέ και πάμε στη δουλειά μας. Η επόμενη μέρα ξεκινά με το ίδιο πρόγραμμα.
Όταν ο σκηνοθέτης και φωτογράφος Julien Douvier συνειδητοποίησε ότι ακολουθούσε την ίδια ρουτίνα κάθε πρωί για τρία χρόνια, αποφάσισε να παρουσιάσει την καθημερινότητα των ανθρώπων μέσω της δημιουργίας GIF.
Ο Douvier ξεκίνησε με την ιδέα για το έργο του Routine, όταν άρχισε την πρακτική του σε ένα γραφιστικό γραφείομε την ονομασία MAETVA, που δεν απείχε πολύ από το ινστιτούτο καλών τεχνών που είχε σπουδάσει το L’Institut Superieur des Arts Appliqués, στο Στρασβούργο. Συνειδητοποίησε ότι μετά από τρία χρόνια σπουδών, ξυπνούσε την ίδια ώρα και έκανε την ίδια διαδρομή με το αυτοκίνητο μέχρι να πάρει το ίδιο τραμ για να κατέβει στον ίδιο σταθμό και να περπατήσει μέχρι να φτάσει στην ίδια περιοχή καθημερινά. «Ήταν λίγο περίεργο για μένα να εξακολουθώ να κάνω τα ίδια ακριβώς πράγματα, γιατί νόμιζα ότι η ζωή μου επρόκειτο να αλλάξει αμέσως μετά το τέλος των σπουδών μου, αλλά αυτό δεν έγινε», λέει.
Κάθε μέρα είχε δύο ώρες διάλειμα για γεύμα, έτσι άρχισε να παίρνει τη φωτογραφική του μηχανή στο γραφείο για να αξιοποιεί τον ελεύθερο χρόνο του. Αναπόφευκτα και αυτή η δραστηριότητα έγινε μέρος της καθημερινής του ρουτίνας. Έτσι, το Δεκέμβριο του 2013, ο Douvier αποφάσισε να αποθανατίσει την μονοτονία της καθημερινότητας, φωτογραφίζοντας για δύο συνεχόμενες εβδομάδες τους περαστικούς που έβλεπε. «Όταν άρχιζα να φωτογραφίζω τους ίδιους αγνώστους, παρατήρησα ήταν ίσως η 50η φορά ή και η 100ή φορά που είχαν περπατήσει στην ίδια περιοχή, μπροστά από τα ίδια κτίρια και μπορεί ίσως και αυτοί να είχαν ‘κολλήσει’ στο ίδιο φαινόμενο ρουτίνας, όπως και εγώ».
Το αποτέλεσμα του έργου του ήταν εκπληκτικές εικόνες GIF μικροσκοπικών φιγούρων να παρελάσουν ενάντια στην καθημερινότητα. Ο Douvier προτείνει όσοι βλέπουν το έργο του Routine να ακούνε το τραγούδι “Happiness Does Not Wait” από τον Ólafur. «Ακούγεται θλιβερό, αλλά παράλληλα και γεμάτο ελπίδα, όπως είναι και η εξέλιξη σε κάτι καλύτερο», ισχυρίζεται.
«Ακόμα και το να είμαστε ‘κολλημένοι’ σε μια ρουτίνα, είναι και αυτό μία εξέλιξη. Μοιάζει σαν να είναι το ίδιο πράγμα όλη την ώρα, αλλά δεν είναι, συνεχίζουμε να εξελισσόμαστε και αυτή η ρουτίνα κάποια μέρα θα αλλάξει» συνοψίζει ο Douvier.
Πηγή: wired.com
Απόδοση – Επιμέλεια: Psychologynow.gr
