Άνθρωποι με ψυχική ασθένεια δίνουν φωνή στην ψυχική ασθένεια μέσα από τις δημιουργίες τους.
Το Perspective Project, είναι ένα project που περιλαμβάνει, ζωγραφική, ποίηση και συγγραφή κειμένων, με σκοπό την αντιμετώπιση του στίγματος καθώς και την υποστήριξη σε άτομα με ψυχική ασθένεια.
Ο 24χρονος ιδρυτής του, Mark Anscombe, μοιράζεται ήδη το έργο πάνω από 30 καλλιτεχνών, από τις Περιοχές του Ηνωμένου Βασιλείου, της Αμερικής καθώς και του Καναδά, οι οποίοι έχουν διαγνωσθεί από ποικίλες ψυχικές ασθένειες. Το πρόγραμμα αποδέχεται έργα οποιασδήποτε μορφής και ο καθένας έχει την δυνατότητα να συμβάλλει στο project ανώνυμα.
Στον πυθμένα της λίμνης του άγχους,
Από Jayoon Choi
Έρχεται η στιγμή οπού δεν μπορεί να κάνεις τίποτα πέρα από το να βουλιάξεις. Έχοντας δεχθεί επίθεση από μοχθηρές σκέψεις. Αλλά μισό λεπτό.. Θεέ μου! Εγώ ήμουν το τέρας!
Σιωπηλή κραυγή,
Από Eva Charkiewicz
Η ενασχόλησή μου με την φωτογραφία, ξεκίνησε μετά τον θάνατο του πατέρά μου. Δεν μιλούσα σε ανθρώπους και σταμάτησα να έχω κοινωνικές συναναστροφές. Η κατάθλιψη παραλίγο να με σκοτώσει. Όλα τα αρνητικά συναισθήματα που ήταν και ακόμα είναι μέσα μου (στην κατάθλιψη αρέσει να παρέρχεται), τα δείχνω στις φωτογραφίες μου.
Ο πόνος σου είναι και δικός μου.
Από Paula Scotter
Η συγκεκριμένη φωτογραφία, απεικονίζει τα προβληματικά μοτίβα των σχέσεων. Αποτυπώνει την προσδοκία, ότι αν βάλεις τις ανάγκες των άλλων πάνω από τις δικές σου, θα νιώσεις χαρούμενος. Επιτρέπεις στον εαυτό σου να πέφτει θύμα κακομεταχείρισης, να μη θέτει όρια και έπειτα αναρωτιέσαι γιατί νιώθεις πληγωμένος και μόνος. Αφήνεις τα συναισθήματά σου να συσσωρεύονται, μέχρι την μέρα που το συνειδητοποιείς και τρέχεις μακριά από τις σχέσεις και την θεραπεία. Το μοτίβο επαναλαμβάνεται μέχρι που φτάνεις στο σημείο να μην αντέχεις άλλο, καταφεύγοντας στην αγάπη προς τον εαυτό, στην εσωτερική διερεύνηση καθώς και επούλωση των συναισθηματικών πληγών. Η θεραπεία ήταν ο δρόμος προς αυτά. Δεν είμαι πλέον θύμα.
Πίνοντας τσάι με την τίγρη και τον καρχαρία,
Από Emma Haddow
Παλεύω με το άγχος και την κατάθλιψη από όταν ήμουν έφηβος. Υπήρξαν συγκεκριμένες στιγμές που με κυρίευαν και φοβόμουν τα πάντα. Άρχισα να αντιμετωπίζω τους φόβους μου, τους δαίμονες μέσα στο κεφάλι μου, και ακόμα το κάνω. Είναι τρομακτικά στο σκοτάδι, αλλά αυτό που είναι πιο τρομακτικό είναι η άρνηση και η καταπίεση αυτών που κρύβονται κάτω από την επιφάνεια. Η ψυχική μου υγεία είναι καλά αυτές τις μέρες. Οι σκοτεινές μου μέρες, είναι ακόμα εδώ, αλλά τις έχω αποδεχτεί.
Αποπροσωποποίηση,
Από Morgan Page
Ζωγράφισα αυτή την εικόνα, αφού συνειδητοποίησα ότι βίωνα επεισόδια αποπροσωποποίησης. Τα βίωνα για αρκετό καιρό, αλλά ποτέ δεν ήξερα τί ήταν. Μόλις έμαθα πως υπάρχει ορολογία, τότε όλα έβγαλαν νόημα. Νιώθεις σαν να χάνεις τον εαυτό σου. Το κεφάλι μπορούσε εν τέλει να τοποθετηθεί στη θέση του κι εγώ επιτέλους να νιώσω ξανά, ο εαυτός μου.
Εγκεφαλικός εμετός
Η συγκεκριμένη εικόνα, απεικονίζει την καθημερινό χάος μέσα στο μυαλό. Αγχωτικές σκέψεις, καταθλιπτικές σκέψεις, υποσυνείδητες σκέψεις, σκέψεις για άλλες σκέψεις, μια μόνιμη ανάλυση, μια θύελλα σκοταδιού, μουδιάσματος και σύγχυσης.
Ψίθυροι φαντασμάτων,
Από Eva Charkiewicz
Θέλω να σας δείξω τον κόσμο μου (τους τέσσερις τοίχους μου) – τις φωτογραφίες μου. Η φωτογραφία άρχισε να με ενδιαφέρει, αφού διαγνώστηκα με κλινική κατάθλιψη. Με βοήθησε και ακόμη με βοηθάει με τα συναισθήματά μου.
Ποιός νοιάζεται,
Από Janet Ford
Από το project ‘100 μέρες Διπολικότητας’.
Αυτή η εικόνα αποτυπώνει πως είναι να νιώθεις τόσο καταθλιπτικός, όσο και μανιακός. Και στις δύο καταστάσεις έχεις την στάση ‘Ποιός νοιάζεται’, μα με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Όταν έχεις κατάθλιψη η ζωή δεν έχει απολύτως κανένα νόημα και αισθάνεσαι πως είσαι ανίκανος να ενδιαφερθείς για το οτιδήποτε, ενώ όταν είσαι μανιακός, δεν σε ενδιαφέρει απολύτως τίποτα. Το χειρότερο, δεν είναι πως δεν μπορείς να συλλογιστείς τις παροντικές σου στιγμές, μα πως δεν ενδιαφέρεσαι ούτε για το μέλλον, ούτε για τις επιπτώσεις των πράξεών σου.
Πηγή: theguardian.com
Απόδοση: Γιώργος Μπούρας, φοιτητής Ψυχολογίας
Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
