Θα θέλαμε, κατ’ αρχήν, να ευχαριστήσουμε όλους εσάς που παρακολουθήσατε την παράσταση του έργου «Ο Συγγραφέας» στο θέατρο Vault στις 08-11& στις 22-11. Ήταν δύο ιδιαίτερες βραδιές, από το PsychologyNow.gr και τους συντελεστές του έργου για να δοθεί φωνή στην παρουσία σας ως θεατές.
Αμέσως μετά το πέρας της παράστασης, ακολούθησε συζήτηση μεταξύ των συντελεστών της, και του κοινού με συντονίστρια την επιστημονική συνεργάτιδα του PsychologyΝow.gr και ψυχοθεραπεύτρια Μιρέλλα Κορομπίλια. Η συζήτηση αυτή υπήρξε μια μοναδική ευκαιρία ν’ ακουστεί η φωνή του κοινού, οι σκέψεις των θεατών, τα συναισθήματα τους, οι ταυτίσεις αλλά και οι διαφορετικές οπτικές του έργου που αποτυπώθηκαν στο κάθε θεατή. Κυρίαρχες έννοιες της συζήτησης η βία, η ευθύνη, η παραίτηση και το δικαίωμα της ελπίδας.
Την έννοια της βίας και τις παραμέτρους της, την συναντήσαμε πολλές φορές αναφερόμενη, ως κοινωνικό φαινόμενο κατά την διάρκεια της συζήτησης μετά το τέλος της παράστασης. Η έννοια της βίας επιδέχεται πολλαπλούς ορισμούς, στους οποίους αντιστοιχούν εξίσου πολλαπλές εξηγήσεις, σε ότι αφορά τα αίτια και τις διαδικασίες αναπαραγωγής του φαινομένου. H βία κάποιες φορές δεν ασκείται μόνο στο σώμα, δεν ασκείται πάντοτε σε έκτακτες περιστάσεις, δεν είναι ίσως πάντοτε παράνομη και, κυρίως, δεν έχει παντού τα ίδια γνωρίσματα. Συνεπώς, το περιεχόμενο της έννοιας εξαρτάται από τα συμφραζόμενα ή τις περιστάσεις, δηλαδή ποικίλει τόσο ανάμεσα σε διαφορετικές κοινωνίες και ιστορικές περιόδους όσο και στο εσωτερικό συγκεκριμένων κοινωνικών πλαισίων.
Στο σύγχρονο κόσμο η βία είναι πανταχού παρούσα, με αποτέλεσμα συχνά να εμφανίζεται ως αναπόφευκτο στοιχείο του ανθρώπινου πεπρωμένου. Ο μεταμοντέρνος φιλόσοφος Σλαβόι Ζίζεκ γράφει ότι υπάρχει η «υποκειμενική βία» και η «αντικειμενική βία». Η «υποκειμενική», είναι η βία που όλοι ξέρουμε – έχει αίμα, φρίκη, απώλεια αγαπημένων προσώπων. Η «αντικειμενική βία» είναι αυτό που λέγεται συχνά στους κοινωνικούς κύκλους και στις φιλικές παρέες όλου του κόσμου (έλλειψη ανάληψης ευθύνης), «η κοινωνία ευθύνεται, όχι εγώ».
Αναρωτιέμαι μήπως το έργο «Ο Συγγραφέας» είναι σαν ένας καθρέφτης του κόσμου και του εαυτού μας για να του κάνουμε την ερώτηση “ Ποιά είναι η ευθύνη μου και τι θέλω να αλλάξω; ”
