Θα θέλαμε, κατ’ αρχήν να ευχαριστήσουμε όλους εσάς που παρακολουθήσατε την παράσταση του έργου «Επειδή αυτή ήταν αυτή κι εγώ ήμουν εγώ » στο χώρο Παπαγάλος στις 16-02. Ήταν μία διαφορετική βραδιά, από το PsychologyNow.gr και την καλλιτεχνική υπογραφή της ομάδας HashArt σε σκηνοθεσία Κώστα Μπάρα.
Αμέσως μετά το πέρας της παράστασης, ακολούθησε workshop και διάλογος μεταξύ των συντελεστών της και του κοινού με συντονίστρια την επιστημονική συνεργάτιδα του PsychologyNow.gr και ψυχοθεραπεύτρια Μιρέλλα Κορομπίλια. Η βιωματική δράση και η συζήτηση υπήρξε μια ακόμη διαφορετική εμπειρία σε όλους εμάς που παραβρεθήκαμε εκεί. Στο χώρο του θεάτρου συναντήθηκαν η φωνή του θεραπευτή, του κοινού με τους ηθοποιούς, οι προσωπικές ιστορίες μας, τα αναδυόμενα συναισθήματα και οι εμπειρίες μας. Όλα τα παραπάνω κατέληξαν να γίνουν ηχηρές λέξεις με κυρίαρχες την αγάπη και τον έρωτα.
Τελικά μια κοινή αφήγηση για τον έρωτα και την αγάπη υπάρχει άραγε; – αναρωτηθήκαμε όλοι μαζί και μάλλον καταλήξαμε ότι εάν τελικά υπήρχε ίσως όλα γύρω μας θα ήταν μονότονα, άχρωμα και μονοφωνικά. Το «για πάντα» κρύβει την παγίδα της αδυναμίας της μεταβολής, εξέλιξης φαντάζει σαν ένα αιώνιο πάγωμα.
Ίσως όλοι μας θέλουμε να αγαπηθούμε μέσα σε σχέσεις άνευ όρων, καθώς μεγαλώνουμε σε μία κοινωνία που μοιράζετε μαζί μας αυτή την διήγηση. Οι ταινίες, η μουσική, τα media προβάλουν και μιλούν γύρω μας για κάποιες τέτοιες ιστορίες σχέσεων τόσο έντονα που τις καταπίνουμε χωρίς φραγμό και γίνονται ένα με μας. Προσπαθούμε λοιπόν να ερωτευτούμε με τον ίδιο τρόπο αδιάκοπα, ανεξάντλητα χωρίς τέλος. Σε αυτή την ανάγκη μας, κάποια στιγμή έρχεται η ίδια η ζωή και η ροή της, οι καθημερινές μικρές καταστάσεις και ξαφνικά μια νέα αναδυόμενη ιστορία σου λέει ότι ίσως αυτή η πραγματικότητα δεν υπάρχει και δεν είναι παρά μια φαντασίωση. Σε αυτή την νέα αφήγηση για τις σχέσεις, ο έρωτας ανθίζει κάποιες φορές, όχι πάντα και γίνεται αγάπη, μια αγάπη που ρέει και αλλάζει μέσα στο χρόνο.
Τι κάνει λοιπόν τον άνθρωπο να επιδοκιμάζει ξανά και ξανά την αγάπη που ονειρεύεται, η ελπίδα ότι θα φτιάξουν τα πράγματα;;; Επειδή οι έρωτες κρατάνε χρόνια ή και όχι… η παράσταση και η συζήτηση μας κράτησε όμως, μέχρι… τέλους.
Στο τέλος της συζήτησης συναντηθήκαμε όλοι μαζί σε μία φράση: Είναι λοιπόν η αγάπη μια τέχνη; Ίσως και να είναι η μοναδική απάντηση στο πρόβλημα της ανθρώπινης ύπαρξης. ( E.Fromm)
Επειδή υπήρξε ζήτηση να επαναληφθεί η δράση στις επόμενες μέρες θα ανακοινωθεί η νέα ημερομηνία της παράστασης.
Σας ευχαριστούμε πολύ!!!
