Για τον απλό παρατηρητή, η Danielle Hark ζούσε μια αξιοζήλευτη ζωή, με έναν αφοσιωμένο σύζυγο, ένα νέο μωρό και μία δουλειά που απολάμβανε ως ανεξάρτητη editor φωτογραφίας. Αλλά ήταν τόσο ακινητοποιημένη από την κατάθλιψη που δεν μπορούσε ούτε να σηκωθεί από το κρεβάτι.
Η συναισθηματική της κατάσταση δεν θα μπορούσε να εξηγηθεί με όρους επιλόχειας κατάθλιψης - είχε υποφέρει από εξουθενωτική κατάθλιψη κατά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της και τελικά διεγνώσθη με διπολική διαταραχή, όταν η κόρη της ήταν ενός έτους.
"Σκέφτηκα να αυτοκτονήσω για πρώτη φορά όταν ήμουν στην έβδομη τάξη," είπε η Hark, η οποία τώρα είναι 33 ετών. "Πήγα από ψυχολόγο σε ψυχολόγο και πήρα κάθε φαρμακευτική αγωγή που μου προτεινόταν αλλά δεν αισθανόμουν άνετα με οποιονδήποτε ή με οποιαδήποτε φάρμακα".
Πριν από δύο χρόνια, σε μια από τις χειρότερες μέρες της, κάτι διαφορετικό συνέβη. "Ήμουν κυριολεκτικά στο πάτωμα του μπάνιου, φωνάζοντας", είπε. "Αλλά τότε πήρα το τηλέφωνό μου και άρχισα να τραβάω φωτογραφίες - την ξεφτισμένη μπογιά στην πόρτα, τις αντανακλάσεις στον καθρέφτη. Μου πήρε μόνο μερικά λεπτά για να γίνω πιο ζωντανή και να αρχίσω να αναπνέω πιο φυσιολογικά. Ήταν πραγματικά μια σημαντική στιγμή".
Αυτή η εμπειρία την οδήγησε να δημιουργήσει το "Broken Light Collective", μία online γκαλερί που προορίζεται να παρέχει ένα υποστηρικτικό περιβάλλον για τους φωτογράφους που πάσχουν από ψυχικές ασθένειες. Το site έχει τώρα συμμετέχοντες από 150 χώρες, που αγωνίζονται με ψυχικές διαταραχές όπως το άγχος, η κατάθλιψη, η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, η διπολική διαταραχή, η σχιζοφρένεια, το μετατραυματικό στρες, η διαταραχή προσωπικότητας και οι διαταραχές πρόσληψης τροφής. Αυτό το καλοκαίρι, η ομάδα είχε το πρώτο live show της, "Από το σκοτάδι στο φως", στην Fountain Gallery στη Νέα Υόρκη.
"Για μένα, είναι η πράξη της φωτογράφισης που με βοηθά", δήλωσε η Hark. "Δεν έχει σημασία το πώς βγαίνουν οι φωτογραφίες. Είναι μια διαδικασία γνώσης και συναίσθησης που με φέρνει σε επαφή με το σώμα μου. Δεν ανησυχώ για το παρελθόν ή το μέλλον, απλά κοιτάω μέσα από το φακό. Μερικοί άνθρωποι αναλύουν τις φωτογραφίες τους και τις χρησιμοποιούν για να εξερευνήσουν τη ζωή τους. Υπάρχουν πολλές δυνατότητες που μπορεί να είναι θεραπευτικές".
Μια καλλιτεχνική δραστηριότητα, όπως η φωτογραφία είναι "κυριολεκτικά και μεταφορικά αναζωογονητική", σύμφωνα με την Ellen J. Langer, Καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Χάρβαρντ. "Όταν οι άνθρωποι είναι καταθλιπτικοί, τείνουν να αποχωρήσουν από τον κόσμο. Παρατηρώντας τα πράγματα στη φωτογραφική μηχανή, τους βάζει στην παρούσα στιγμή, κάνοντας τους ευαίσθητους στο πλαίσιο και στην αντίληψη και αυτή είναι η ουσία της δέσμευσης στη ζωή. Έχω χρόνια ερευνητικών δραστηριοτήτων, σημειώνοντας πόσο καλό είναι αυτό για την υγεία και την ευημερία".
Στην ιστοσελίδα της έκθεσης στην γκαλερί, εκτίθεται μια φωτογραφία μιας νεαρής γυναίκας ντυμένη στα λευκά, κρατώντας ένα λαμπερό φανάρι σε μια δασώδη περιοχή. Τραβήχτηκε από τη Samantha Pugsley, μία 25χρονη φωτογράφο από το Charlotte, που φωτογραφίζει αποκλειστικά αυτοπροσωπογραφίες, ένα θέμα που προέκυψε ως απάντηση στη διάγνωση της με γενικευμένη αγχώδη διαταραχή.
"Ήταν μια ημέρα όπου δεν μπορούσα να κάνω τίποτα χωρίς άγχος", είπε. "Απλά κάθισα με την φωτογραφική μου μηχανή και άρχισα να τραβώ φωτογραφίες του εαυτού μου, κλαίγοντας στην άκρη του κρεβατιού μου. Μπορούσα να δω τον πόνο μου, αντί να τον αισθάνομαι. Ήταν σαν να έβρισκα αποδεικτικά στοιχεία για τον τρόπο που ένιωθα το άγχος στο εσωτερικό μου".
"Ένας λόγος που η φωτογραφία μπορεί να παρέχει υγιή αποτελέσματα είναι ότι η προσπάθεια που απαιτείται για να τραβήξει κανείς τις φωτογραφίες και να δει τα θετικά αποτελέσματα, οικοδομεί ένα είδος συστήματος ανταμοιβής στον εγκέφαλο", σύμφωνα με την Kelly Lambert, Συμπεριφορική Νευρολόγο και πρόεδρο του τμήματος Ψυχολογίας στο Randolph-Macon College.
H έκθεση φωτογραφίας "Broken Light Collective" δεν διεκδικεί καμία ιατρική ή θεραπευτική αξίωση. Η Hark και πολλοί από τους συνεισφέροντες στο site της εξακολουθούν να παλεύουν με τους δαίμονες τους, κάνοντας ψυχοθεραπεία και λαμβάνοντας φάρμακα. Ωστόσο, η ιστοσελίδα προσφέρει ένα σύστημα δωρεάν υποστήριξης από την ντροπή που συχνά συνοδεύει τις διαγνώσεις τους.
"Υπάρχει ένα καθορισμένο στίγμα πίσω από κάθε είδος ψυχικής ασθένειας", δήλωσε η Ζακ Στακόφσκι, 47 ετών, γραφίστρια στο Σικάγο με διπολική διαταραχή. "Αντί να κρυβόμαστε, ήθελα να είμαστε διαφανείς. Είναι σπουδαίο να είσαι μέρος μιας κοινότητας όπου να μπορεί κανείς να μοιραστεί πράγματα και να εκπαιδεύσει τους άλλους. Η ασθένειά μου δεν είναι πάντα κάτι αρνητικό". Η Stukowski δήλωσε ότι οι φωτογραφίες της ήταν συχνά οπτικές μεταφορές, όπως και η εικόνα που χρησιμοποίησε σε slide show για την έκθεση του φετινού καλοκαιριού.
"Ήταν μια εικόνα από ένα χαλασμένο κτήριο, οι πόρτες είναι σκουριασμένες και έτοιμες να πέσουν από τους μεντεσέδες" είπε, μια ιδανική αναπαράσταση της κατάστασης ενός καταθλιπτικού μυαλού. "Αλλά είμαι όλο και λιγότερο σκουριασμένη ή τουλάχιστον βρίσκω την ομορφιά στην σκουριά".
Πηγή: ΝY Times
Photo Credit: Broken Light Collective
