Ο Bruner μέσα από το έργο του μας έδωσε μία γλώσσα για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τον κόσμο.
Ο Jerome S. Bruner, ένας από τους πιο επιδραστικούς ψυχολόγους στον κόσμο, απεβίωσε σε ηλικία 100 ετών, το 2016.
Ο Jerome S. Bruner, γεννήθηκε τυφλός και, αφού αποκατέστησε την όρασή του, πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του προσπαθώντας να καταλάβει πώς το ανθρώπινο μυαλό αντιλαμβάνεται τον κόσμο. Η προσπάθειά του αυτή τον οδήγησε σε αναπτυξιακές ανατροπές στην εκπαίδευση και στην εξέλιξη του τομέα της γνωστικής ψυχολογίας.
Στη δεκαετία του 1950, όταν ο Βruner ήταν στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, διετέλεσε μία από τις κύριες προσωπικότητες στην προώθηση της μελέτης της ψυχολογίας, εξελίσσοντας τις συμπεριφορικές θεωρίες του B.F. Skinner, οι οποίες έκριναν ότι οι άνθρωποι τείνουν να δρουν ορθολογικά και σύμφωνα με καθορισμένες αμοιβές και τιμωρίες .
Κατά τη διάρκεια της 70ετούς ακαδημαϊκής καριέρας του, ο Bruner ήταν ένας ανήσυχος ερευνητής που συνεχώς μετακινούνταν από το ένα πεδίο στο άλλο. Η βάση της δουλειάς του ήταν η μελέτη της νόησης ή αυτό που αποκαλούσε το μεγάλο ερώτημα του πώς γνωρίζεις ο,τιδήποτε. Όμως περιηγήθηκε επίσης με μεγάλους βαθμούς ελευθερίαςσε τομείς όπως η μουσική, η φυσική, η λογοτεχνία, η κοινωνιολογία και η νομοθεσία, κάνοντας συνδέσεις μεταξύ των γνωστικών αντιλήψεων και των κριτικών διαδικασιών στη λήψη αποφάσεων.
Εισέβαλε και δημιούργησε νέους τομείς στην ψυχολογία και στις κοινωνικές επιστήμες με την ταχύτητα ανθρώπων που έγραφαν άρθρα σε εφημερίδες, δήλωσε ο Howard Gardner, ψυχολόγος και καθηγητής στο Harvard Graduate School of Education.
Ήταν μέρος μιας γενιάς πνευματικών γιγάντων που περιπλανιόντουσαν στο έδαφος της πειθαρχίας. Ο Bruner και οι συνεργάτες του μας έδωσαν μια γλώσσα για να γνωρίσουμε πώς μπορούμε να κατανοήσουμε τον κόσμο.
Μία από πρώτες ανακαλύψεις του Bruner, οδήγησε στη δημιουργία του πεδίου New Look της ψυχολογίας, στο οποίο έδειξε ότι οι αντιλήψεις των ανθρώπων για τα αντικείμενα και τα γεγονότα επηρεάζονται συχνά από αθέατες κοινωνικές και πολιτιστικές συνθήκες. Σε ένα από τα πιο διάσημα πειράματά του, τα φτωχά παιδιά αντιλαμβάνονταν το μέγεθος των κερμάτων να είναι σημαντικά μεγαλύτερο από ό,τι τα πλούσια παιδιά. Όσο μεγαλύτερη είναι η χρηματική αξία του νομίσματος, τόσο μεγαλύτεροτο φαντάζονταν ότι είναι.
Η μελέτη αυτή βοήθησε τον Bruner να οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι τα ανθρώπινα κίνητρα είναι πολύ πιο περίπλοκα από ό,τι είχε αρχικά υποθέσει και υπόκεινται σε συναισθήματα, φαντασία και πολιτιστική εκπαίδευση. Δύο από τα πρώτα του βιβλία, Η Μελέτη της Σκέψης (1956) και Η διαδικασία της εκπαίδευσης (1960), πρόβαλλαν τις ιδέες του και τις κωδικοποίησαν σε ένα σύστημα που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στη διδασκαλία.
Οι ιδέες του ήρθαν σε μια εποχή όταν αξιωματούχοι των ΗΠΑ, θορυβημένοι από τη Σοβιετική εκτόξευση του δορυφόρου Σπούτνικ το 1957, φοβούνταν ότι οι Αμερικανοί φοιτητές έμεναν πίσω στον τομέα της επιστήμης. Ο Bruner σκέφτηκε ότι οι επιστημονικές αρχές – ή οποιεσδήποτε ιδέες, για το θέμα αυτό – θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν από μαθητές κάθε ηλικίας, υπό την προϋπόθεση ότι θα παρουσιάζονταν με έναν τρόπο που θα μπορούσαν να τις καταλάβουν.
Κάθε γνωστικό αντικείμενο μπορεί να διδαχθεί αποτελεσματικά σε οποιοδήποτε παιδί, με μία πνευματικά ειλικρινής μορφή, έγραφε στο Η διαδικασία της εκπαίδευσης, συμπληρώνοντας ότι η συγκέντρωση βοηθά στην ψυχολογική ανάπτυξη του παιδιού.
Μαζί με τον George A. Miller, ο Bruner ίδρυσε το 1960 το Κέντρο για τις Γνωστικές Σπουδές το οποίο έγινε σύντομα μία κορυφαία θερμοκοιτίδα ιδεών για την ψυχολογία, την εκπαίδευση, τη γλώσσα και άλλους ερευνητικούς τομείς. Ο Noam Chomsky, διάσημος θεωρητικός της γλώσσας, ήταν ένας από τους πολλούς μελετητές ο οποίος ξεκίνησε την καριέρα του σε αυτό το κέντρο.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, ο Bruner ήταν επιστημονικός σύμβουλος σε προέδρους όπως οι John F. Kennedy και Lyndon B. Johnson και οι ιδέες του σχετικά με την πρόωρη εκπαίδευση συνέβαλαν στην ανάπτυξη του Head Start. Συνέχισε να αναπτύσσει ένα φαύλο κύκλο σπουδών, στον οποίο περίπλοκα θέματα, συμπεριλαμβανομένης της ανθρωπολογίας και της επιστήμης, επέστρεφαν στους μαθητές κάθε χρόνο σε όλο και αυξανόμενα επίπεδα πολυπλοκότητας.
Εφήρμοσε αυτήν την ιδέα για να σχεδιάσει ένα πρόγραμμα σπουδών κοινωνικών επιστημών που χρησιμοποιείτο ευρέως στα σχολεία στη δεκαετία του 1960 και του 1970 πριν αντιμετώπισει πολιτική αντιπαράθεση για τις διαπολιτισμικές αναφορές του και την έμφαση που έδινε στη θεωρία της εξέλιξης.
Πολλές από τις έννοιες του Dr. Bruner, όπως το στοιχείο της συγκίνησης στη λήψη αποφάσεων, αντανακλούν την απλή κοινή λογική, είπε ο Γκάρντνερ. Όμως χρειάστηκαν χρόνια για τους ακαδημαϊκούς ψυχολόγους να αποδεχθούν κάποιες από τις ιδέες του.
Τα τελευταία 30 χρόνια, ενώ δίδασκε στο New York University’s Law School, ο Bruner διερεύνησε την ιδέα της αφήγησης ως θεμελιώδη τρόπο κατανόησης της φύσης του κόσμου γύρω μας. Πίστευε ότι οι επιλογές που κάνουμε στην αφήγηση ιστοριών γίνονται τόσο συνήθεις ώστε γίνονται τελικά συνταγές για την δόμηση της ίδιας της εμπειρίας, για τον καθορισμό των δρομολογίων στη μνήμη, είπε το 1987.
Αυτή είναι μια λειτουργία της νόησης, είπε ο Γκάρντνερ, εξίσου σημαντική όσο το STEM (science, technology, engineering and mathematics model of instruction) – το μοντέλο διδασκαλίας της επιστήμης, της τεχνολογίας, της μηχανικής και των μαθηματικών που έχει κερδίσει έδαφος τα τελευταία χρόνια.
Έκανε την αφηγηματική μία μορφή σκέψης, πρόσθεσε ο Γκάρντνερ.
Η ζωή του
Ο Jerome Bruner Seymour γεννήθηκε την 1η Οκτωβρίου του 1915, στη Νέα Υόρκη από Εβραίους μετανάστες από την Ανατολική Ευρώπη. Ήταν τυφλός από καταρράκτη κατά τη γέννηση, αλλά υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση στην ηλικία των 2 ετών, η οποία του έδωσε περιορισμένη όραση. Φορούσε χοντρά γυαλιά όλη του τη ζωή.
Ήταν περίπου 12 ετών όταν ο πατέρας του, ένας ωρολογοποιός, έχασε τη ζωή του. Αλλά πριν από το θάνατό του, ο πατέρας του πούλησε την επιχείρησή του, αφήνοντας αρκετά χρήματα στην οικογένεια του.
Ο Bruner άρχισε να ενδιαφέρεται για την ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Duke, από το οποίο αποφοίτησε το 1937. Έλαβε μεταπτυχιακό και διδακτορικό δίπλωμα στην ψυχολογία από το Χάρβαρντ το 1939 και το 1941, αντίστοιχα.
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, κατείχε θέσεις εργασίας στη στρατιωτική υπηρεσία συλλογής πληροφοριών, χρησιμοποιώντας την εκπαίδευσή του για να εξετάσει την προπαγάνδα. Έγινε μέλος του προσωπικού του Χάρβαρντ το 1945 και στη συνέχεια έφυγε το 1972 για να διδάξει στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης στην Αγγλία.
Επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1980, διδάσκοντας για πρώτη φορά στο New School της Νέας Υόρκης και έπειτα στο NYU. Συνέχισε να διοργανώνει περιστασιακά σεμινάρια για τις γνωστικές θεωρίες μέχρι την ηλικία των 98 ετών.
Στα βιβλία του περιελαμβάνονται τα On Knowing: Essays for the Left Hand (1962) σχετικά με τη σημασία του αυθορμητισμού και της διαίσθησης στη σκέψη, το In Search of Mind: Essays in Autobiography (1983) και, με τον καθηγητή νομικής Anthony G. Amsterdam, Minding the Law (2000), στο οποίο εξετάζε τη νομική σκέψη μέσω της αφήγησης και της γλώσσας.
Οι γάμοι του με τις Katherine Frost και Blanche Ames Marshall κατέληξαν σε διαζύγιο. Η τρίτη σύζυγός του, Carol Feldman, πέθανε το 2006. Στη ζωή βρίσκονται δύο παιδιά από τον πρώτο γάμο του και τρία εγγόνια.
Ο Bruner πίστευε ότι πρωταρχικό καθήκον του δασκάλου ήταν αυτό που ονομάζεται εξόρυξη του ανθρώπινου πνευματικού δυναμικού. Πολύ συχνά, ανέφερε, ότι η αποστολή του υπονομευόταν από καλοπροαίρετα αλλά κακοσχεδιασμένα σχολεία, εκκλησίες και άλλα ιδρύματα που δεν καταλάβαιναν τις ανάγκες των παιδιών.
Αν κατασκευάσεις μια τάξη στην οποία τα παιδιά πρέπει να διατηρούν τις θέσεις τους, είπε το 1987, εξασφαλίζεις ότι θα παρουσιαστεί σύνδρομο υπερκινητικότητας.
Πηγή: washingtonpost.com
