Το εν λόγω μοντέλο ανήκει στον χώρο της διαπολιτισμικής ψυχολογίας, και αποτελεί μια προσπάθεια οργάνωσης και ερμηνείας των πολιτισμικών διαφορών μεταξύ των κοινωνιών.
Υποστηρίζεται ότι οι πολιτισμικές διαφορές έγκεινται σε έξι διαστάσεις, κάθε μια από τις οποίες είναι ένα συνεχές μεταξύ δύο άκρων, όπου κατατάσσεται μια χώρα.
Η πρώτη είναι η διάσταση Ατομικισμός -Συλλογικότητα. Ο ατομικισμός αναφέρεται στο ενδιαφέρον για τον εαυτό και τους οικείους άλλους, την επιδίωξη για προσωπική επιτυχία και ανεξαρτησία. Αντίθετα, σε πολιτισμούς με υψηλή συλλογικότητα, το άτομο προσδιορίζει πιο πολύ τον εαυτό του ως μέλος μιας ομάδας και προτάσσει την αλληλεξάρτηση και τις κοινωνικές σχέσεις.
Μια άλλη διάσταση είναι η Απόσταση Εξουσίας. Αυτή η διάσταση μετρά πόσο ισχυρή είναι η κοινωνική ιεραρχία σε μια κοινωνία, πόσο την αποδέχονται και την ακολουθούν τα μέλη της.
Η Αποφυγή της Αβεβαιότητας είναι μια ακόμα διάσταση, που δείχνει τη στάση που έχει μία κουλτούρα απέναντι στο άγνωστο, πόσο άνετα αισθάνονται οι άνθρωποι με την αβεβαιότητα στην καθημερινότητα και γενικότερα στη ζωή. Χώρες ψηλά σε αυτή την διάσταση χρειάζονται δομή και προβλεψιμότητα στη ζωή τους, κανόνες και θεσμούς και εμπιστεύονται την εξουσία, ενώ χαμηλή αποφυγή της αβεβαιότητας σημαίνει περιέργεια, ευελιξία και δεκτικότητα στο καινούριο.
Η επόμενη διάσταση είναι η Αρρενωπότητα – Θηλυκότητα. Αναφέρεται στο κατά πόσο μια κοινωνία εκτιμά αξίες όπως ο η επιτυχία και ο ανταγωνισμός, ή επιδιώκει περισσότερο την φροντίδα και την ποιότητα ζωής, την ισότητα και την αλληλεγγύη, αντίστοιχα.
Ο μακροπρόθεσμος ή βραχυπρόθεσμος Χρονικός Προσανατολισμός αποτελεί ακόμα μια διάσταση, που περιγράφει πόσο οι κοινωνίες είναι προσανατολισμένες στο μέλλον και την κοινωνική αλλαγή, ή δίνουν έμφαση στην διατήρηση των παραδόσεων και στις βραχυπρόθεσμες επενδύσεις.
Τέλος, η διάσταση Επιείκεια/Ικανοποίηση – Αυτοσυγκράτηση περιγράφει τον βαθμό στον οποίο τα άτομα μιας κοινωνίας προσπαθούν να ελέγξουν τις επιθυμίες και τις παρορμήσεις τους. Ο χαμηλός έλεγχος συνεπάγεται σχετικά ελεύθερη ικανοποίηση των επιθυμιών, εκτίμηση του ελεύθερου χρόνου, της διασκέδασης και της απόλαυσης της ζωής, ενώ κοινωνίες με υψηλό έλεγχο θέτουν περιορισμούς και τιμούν την αυτοπειθαρχία.
Βιβλιογραφία:
- Hofstede, G. (2011). Dimensionalizing cultures: The Hofstede model in context. Online Readings in Psychology and Culture, 2(1), 2307-0919.
Συγγραφέας: Ακριβή Ανδρινοπούλου, Προπτυχιακή φοιτήτρια Ψυχολογίας του ΕΚΠΑ
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
