Γιατί δεν βοηθάμε τους άλλους όταν βλέπουμε ότι έχουν μία έκτακτη ανάγκη;
Σε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης (π.χ., μια λιποθυμία ενός συνεπιβάτη στο τρένο) είναι λιγότερο πιθανό οι άνθρωποι να βοηθήσουν αν βρίσκονται μαζί με άλλους, παρά όταν είναι μόνοι τους. Μάλιστα, όσο περισσότεροι άνθρωποι παρευρίσκονται, τόσο μειώνεται η πιθανότητα να βοηθήσει κάποιος.
Αυτό συμβαίνει γιατί ευρισκόμενοι σε μια ασαφή ή και δυνητικά επικίνδυνη κατάσταση, επιζητούμε στοιχεία από τους άλλους για να την αξιολογήσουμε και να αποφασίσουμε πώς πρέπει να δράσουμε.
Διαβάστε σχετικά: The Bystander Effect: Γιατί δεν αντιδρούμε στην θέα ενός επείγοντος περιστατικού;
Σε ένα έκτακτο περιστατικό, συνήθως όλοι υποθέτουν ότι κάποιος θα βρεθεί να πάρει την ευθύνη να βοηθήσει, με αποτέλεσμα να μην το κάνει κανείς. Επίσης, υπάρχει ο φόβος της κοινωνικής αδεξιότητας: ανησυχούμε μήπως, καθώς ενεργούμε, κάνουμε κάποιο ανόητο λάθος και γελοιοποιηθούμε παρουσία των άλλων.
Αυτές οι αναστολές αποτρέπουν ενδεχομένως αποτελεσματικές παρεμβάσεις σε έκτακτες περιπτώσεις, με συνέπειες που μπορεί να είναι ακόμα και μοιραίες.
Βιβλιογραφία:
- Latane, B., & Darley, J. M. (1968). Group inhibition of bystander intervention in emergencies. Journal of Personality and Social Psychology, 10(3), 215.
- Darley, J. M., & Latané, B. (1968). Bystander intervention in emergencies: diffusion of responsibility. Journal of Personality and Social Psychology, 8(4p1), 377.
Συγγραφέας: Ακριβή Ανδρινοπούλου, Προπτυχιακή φοιτήτρια Ψυχολογίας του ΕΚΠΑ
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
