Ο διάσημος Ψυχολόγος γράφει για το δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής και εξηγεί γιατί τα πράγματα δεν συμβαίνουν για κάποιο λόγο.
Ο δεύτερος νόμος της θερμοδυναμικής δηλώνει ότι σε ένα κλειστό, απομονωμένο σύστημα (ένα σύστημα το οποίο δεν λαμβάνει καμία ενέργεια), η εντροπία αυξάνεται πάντα με την πάροδο του χρόνου. Τα κλειστά συστήματα συνεχώς γίνονται λιγότερο δομημένα, λιγότερο οργανωμένα, λιγότερο ικανά να φτάσουν σε ενδιαφέροντα και χρήσιμα αποτελέσματα, μέχρι να γλιστρήσουν σε μια ισορροπία γκρίζου, χλιαρού μονοτονισμού και να παραμείνουν εκεί.
Ο δεύτερος νόμος της θερμοδυναμικής αναγνωρίζεται στην καθημερινή ζωή με φράσεις όπως Τα πάντα γύρω μας καταρρέουν, Όταν το γυαλί ραγίσει, δεν ξανακολλά και Ό,τι είναι να πάει στραβά, θα πάει στραβά.
Το 1915, ο φυσικός Αρθούρ Έντινγκτον έγραψε: «Ο νόμος της αύξησης της εντροπίας κρατά, νομίζω, την υπέρτατη θέση μεταξύ των νόμων της φύσης». Γιατί άραγε τόσο δέος για τον Δεύτερο Νόμο της Θερμοδυναμικής; Πιστεύω ότι καθορίζει τον απόλυτο σκοπό της ζωής, του μυαλού και της προσπάθειας: να αξιοποιήσει ενέργεια και πληροφορίες για να καταπολεμήσει την παλίρροια της εντροπίας και να διαμορφώσει καταφύγια ωφέλιμης τάξης.
Ο Δεύτερος Νόμος της Θερμοδυναμικής επίσης υπονοεί ότι η κακοτυχία μπορεί να μην είναι λάθος κανενός. Το ανθρώπινο μυαλό σκέφτεται φυσιολογικά ότι όταν συμβαίνουν κακά πράγματα – ατυχήματα, ασθένειες, πείνα – κάποιος πρέπει να ήθελε να συμβούν. Ο Γαλιλαίος και ο Νεύτωνας αντικατέστησαν αυτό το κοσμικό ηθικό παιχνίδι, με το σύμπαν στο οποίο τα γεγονότα προκαλούνται από συνθήκες στο παρόν, όχι από στόχους για το μέλλον.
Ο Δεύτερος Νόμος εμβαθύνει αυτή την ανακάλυψη: Όχι μόνο το σύμπαν δεν νοιάζεται για τις επιθυμίες μας, αλλά στη φυσική πορεία των γεγονότων θα φαίνεται να τις εμποδίζει να συμβούν, επειδή υπάρχουν τόσοι περισσότεροι τρόποι για να πάνε στραβά τα πράγματα παρά να προχωρήσουν σωστά.
Τα σπίτια καίγονται, τα πλοία βυθίζονται, οι μάχες χάνονται λόγω της ανάγκης για ασήμαντα πράγματα. Η ύλη δεν μεταμορφώνεται αυθόρμητα σε καταφύγιο ή ρούχα και τα ζωντανά πράγματα δεν πηδούν πάνω στα πιάτα μας για να γίνουν η τροφή μας. Αυτό που πρέπει να εξηγηθεί δεν είναι η φτώχεια αλλά ο πλούτος.
Μια υποτίμηση του Δεύτερου Νόμου ωθεί τους ανθρώπους να πιστέψουν ότι κάθε άλυτο κοινωνικό πρόβλημα είναι ένα σημάδι ότι ο κόσμος οδηγείται στην καταστροφή. Αλλά ο λόγος που η ζωή έχει προβλήματα είναι η ίδια η φύση του σύμπαντος. Είναι καλύτερο να καταλάβουμε πώς να τα λύσουμε, αποκτώντας πληροφορίες και εφαρμόζοντας δράσεις για να επεκτείνουμε τη θέση μας και να βελτιώσουμε τη ζωή μας, παρά να ξεκινήσουμε μια πύρινη λαίλαπα και να ελπίζουμε για το καλύτερο.
Πηγή: graphics.wsj.com
