Ένας σκαντζόχοιρος μας μιλά για το άγχος, τη μοναξιά και για όλα τα «αν» που μας εμποδίζουν να είμαστε πραγματικά ο εαυτός μας.
Πόσες φορές ενώ θέλατε πολύ να κάνετε κάτι, μια φωνή μέσα σας, σάς εμπόδιζε; Κάνατε αρνητικά σενάρια που άρχιζαν να σας πνίγουν; Και αν δεν είμαι αρκετά καλός; Και δεν με συμπαθήσουν οι άλλοι; Και αν γίνω ρεζίλι;
Η καθημερινότητα μας είναι δύσκολη και συχνά καλούμαστε να ανταποκριθούμε σε καταστάσεις που μας ξεπερνούν. Και καμιά φορά ξεχνάμε ότι πολλοί άνθρωποι γύρω μας μπορεί να βιώνουν ίδια συναισθήματα με εμάς.
Εστιάζουμε στις «τέλειες» εικόνες που βλέπουμε στα social media και νομίζουμε ότι οι μόνοι που δυσκολευόμαστε είμαστε εμείς.
Αλλά πόσο εύκολο είναι να ξεφύγουμε από το τι κάνουν οι άλλοι γύρω μας; Πόσο απλό είναι τελικά να διεκδικήσουμε τα «θέλω» μας χωρίς να μας νοιάζει το τι θα πουν οι άλλοι;
Με όλες αυτές τις σκέψεις κατά νου ο Toon Tellegen αποφάσισε να γράψει μία αλληγορική, συγκινητική ιστορία για έναν μοναχικό, ντροπαλό σκαντζόχοιρο που θέλει να επικοινωνήσει με τους γύρω του. Η εσωστρέφειά του, ο φόβος της απόρριψης, το άγχος της επαφής τον κάνουν να φαντάζεται τα χειρότερα δυνατά σενάρια και να παλινδρομεί ανάμεσα στην απόφαση να μείνει για πάντα μόνος και ασφαλής ή να κάνει το μεγάλο βήμα.
«Όχι ακόμα» σκέφτεται συχνά ο σκαντζόχοιρος και οι λέξεις αρχίζουν να τον στοιχειώνουν. Πόσα «όχι ακόμα» έχουμε πει όλοι μας που εμποδίζουν να είμαστε πραγματικά ο εαυτός μας;
Στην ιστορία του βιβλίου, ο σκαντζόχοιρος, που συχνά νιώθει μόνος, αποφασίζει να καλέσει τα άλλα ζωάκια στο σπίτι του γράφοντάς τους ένα γράμμα. Αλλά την ίδια στιγμή αποφεύγει την ιδέα, καθώς πάντα φοβάται ότι θα πάει κάτι στραβά.
Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο να θέλεις κάτι και στο να το αποκτήσεις και ο σκαντζόχοιρος φοβάται τόσο την απόρριψη που καταλήγει να μη διεκδικεί αυτά που θέλει.
«Και αν τα άλλα ζώα με φοβούνται επειδή έχω αγκάθια;» αναρωτιέται. Μήπως θα έπρεπε καλύτερα να αλλάξει τον εαυτό του για να τον συμπαθήσουν οι άλλοι; Αλλά πώς θα το καταφέρει αυτό; Και αν τελικά δεν είναι τα αγκάθια το πρόβλημα αλλά ο ίδιος ο εαυτός του; Καθώς οι σκέψεις αρχίζουν πάλι να τον αγχώνουν, αποφασίζει για μια ακόμα φορά να μη στείλει το γράμμα.
Η ιστορία του σκαντζόχοιρου μας βάζει να αναρωτηθούμε πολλά για τον εαυτό μας.
Γιατί τελικά για να συμφιλιωθούμε με αυτό ανυπόφορο άγχος και τη μοναξιά μας, πρέπει να συμφιλιωθούμε με τον ίδιο μας τον εαυτό. Να μας δώσουμε χώρο και να μας κατανοήσουμε. Να μας συγχωρήσουμε ατέλειες και λάθη. Να αποδεχθούμε ότι τελικά δεν πειράζει που δεν είμαστε σαν τους άλλους γιατί στην τελική ο καθένας μας είναι διαφορετικός.
«Γεια σου, Σκαντζόχοιρε», ψιθύρισε. «Είσαι εκεί; Για επίσκεψη ήρθες; Ναι. Τι καλός που είσαι. Δεν έχω ποτέ επισκέψεις. Ούτε επισκέπτομαι κανέναν! Τι αστείο. Ναι».
Χαμογέλασε φιλικά στον εαυτό του, έδειξε μία καρέκλα, ρώτησε τον καλεσμένο του αν ήθελε κάτι να πιει, έβαλε ένα φλιτζάνι τσάι, κάθισε απέναντί του, μίλησαν για τα αγκάθια και τη μοναξιά τους, αποχαιρετίστηκαν έπειτα από λίγο, τον συνόδευσε μέχρι την πόρτα, αναστέναξε ανακουφισμένος, κόλλησε τη μουσούδα του στον καθρέφτη και έκλεισε τα μάτια.
Με πολλή αγάπη και αισιοδοξία ο σκαντζόχοιρος της ιστορίας μας δίνει ώθηση να κάνουμε το πρώτο βήμα.
Το βιβλίο Ο Σκαντζόχοιρος που ήθελε του Toon Tellegen κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα σε όλα τα βιβλιοπωλεία και στο www.dioptra.gr.
