Ο διάσημος νευρολόγος Όλιβερ Σακς δημοσίευσε ένα σχετικό βιβλίο για τον Δρ Π. Έναν ασθενή που όχι μόνο δεν αναγνώριζε τα πρόσωπα των μαθητών του, αλλά έβλεπε πρόσωπα εκεί που δεν υπήρχαν. Για παράδειγμα, πήγαινε να χτυπήσει φιλικά στην πλάτη έναν πυροσβεστικό κρουνό. Μήπως είχε τρελαθεί;
Ο Δρ Π ήταν ένας μουσικός που αντιμετώπιζε ορισμένες δυσκολίες στην προσπάθειά του να αντιληφθεί τον κόσμο. Ωστόσο, δεδομένου ότι ήταν κοινωνικός και εξωστρεφής, με μεγάλη αίσθηση του χιούμορ, τα προβλήματά του περνούσαν απαρατήρητα για πολύ καιρό.
Η περίπτωσή του έμεινε στην ιστορία ως μία από τις πιο περίεργες περιπτώσεις της νευροεπιστήμης παγκοσμίως. Ήταν ένα τέλειο παράδειγμα των περίεργων τρόπων που ο εγκέφαλος μπορεί, περιστασιακά, να σταματήσει να λειτουργεί σωστά. Πιθανότατα, θεωρείτε δεδομένο ότι μπορείτε να κοιτάξετε γύρω σας και να αναγνωρίσετε μια καρέκλα ως καρέκλα ή μια πόρτα ως πόρτα.
Πράγματι, το δέχεστε ως μια απλή και φυσική διαδικασία. Ωστόσο, πιθανότατα, δεν συνειδητοποιείτε το πολύπλοκο δίκτυο συνδέσεων του εγκεφάλου σας, που εμπλέκεται σε αυτές τις, φαινομενικά, απλές διαδικασίες. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για εξελιγμένες εγκεφαλικές λειτουργίες.
Τεχνικά, η περίπτωση του Δρ. Π αναφέρεται σε ένα πρόβλημα αντίληψης, γνωστό ως οπτική αγνωσία. Αυτή η κατάσταση σημαίνει ότι ο πάσχων αντιμετωπίζει προβλήματα στην αναγνώριση ορισμένων αντικειμένων ή οπτικών ερεθισμάτων. Ο διάσημος νευρολόγος Όλιβερ Σακς δημοσίευσε ένα σχετικό βιβλίο με τίτλο The Man Who Mistook His Wife for a Hat (Ο άνθρωπος που μπέρδεψε τη γυναίκα του με καπέλο).
Η περίεργη περίπτωση του Δρ. Π
Ο Όλιβερ Σακς γράφει στο βιβλίο του ότι ο Δρ Π ήταν ασθενής του. Ήταν ένας ταλαντούχος μουσικός, ο οποίος απέκτησε φήμη ως τραγουδιστής. Μετά από μια επιτυχημένη καριέρα, αποσύρθηκε από τα φώτα της δημοσιότητας και αφιερώθηκε στη διδασκαλία της μουσικής. Τότε ξεκίνησαν τα περίεργα επεισόδια.
Όλα ξεκίνησαν όταν παρατήρησε ότι κάποιοι μαθητές τον χαιρετούσαν, αλλά δεν τους αναγνώριζε. Ήταν σαν να μην ήταν εκεί. Όταν όμως μιλούσαν μεταξύ τους, τότε τους αναγνώριζε. Αναγνώριζε δηλαδή τους ανθρώπους από τη φωνή τους, όχι από τη μορφή τους.
Όσο περνούσε ο καιρός, τα πράγματα χειροτέρευαν. Ο Δρ Π όχι μόνο δεν αναγνώριζε τα πρόσωπα των μαθητών του, αλλά έβλεπε πρόσωπα εκεί που δεν υπήρχαν. Για παράδειγμα, πήγαινε να χτυπήσει φιλικά στην πλάτη έναν πυροσβεστικό κρουνό. Μήπως είχε τρελαθεί;
Διαβάστε σχετικά: Τρείς συναρπαστικές νευρολογικές περιπτώσεις από τον Όλιβερ Σακς
Τυχαία διάγνωση
Ο Δρ Π ήταν πάντα ένας ιδιαίτερα χαρούμενος άνθρωπος. Κανείς δεν πίστευε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά μαζί του. Μάλιστα, νόμιζαν ότι απλά αστειευόταν. Επιπλέον, ο ίδιος ο Δρ Π δεν έβρισκε τίποτα περίεργο στην αδυναμία του να κατανοεί την πραγματικότητα. Το κατάλαβε τυχαία.
Αυτό συνέβη τρία χρόνια αφότου εμφάνισε τα πρώτα συμπτώματα. Αρρώστησε και διαγνώστηκε με διαβήτη. Οι γιατροί τον συμβούλεψαν να επισκεφτεί έναν οφθαλμίατρο, λόγω του κινδύνου που υπήρχε ο διαβήτης να βλάψει την όρασή του. Ο ειδικός του έκανε κάποιες εξετάσεις.
Όταν τελείωσαν οι εξετάσεις, του είπαν ότι δεν είχε προβλήματα όρασης. Ωστόσο, εντόπισαν ορισμένα προβλήματα με τις οπτικές περιοχές του εγκεφάλου του. Του πρότειναν να επισκεφτεί έναν νευρολόγο. Έτσι, ο Δρ Π συνάντησε τον Όλιβερ Σακς. Ο τελευταίος δεν μπορούσε να καταλάβει ποιο ήταν το πρόβλημα, αλλά παρατήρησε κάτι περίεργο στον ασθενή του.
Μπέρδεψε τη γυναίκα του με καπέλο
Ο Σακς ζήτησε από τον ασθενή του να παρατηρήσει ένα εξώφυλλο περιοδικού. Σε αυτό υπήρχε ένας αμμόλοφος. Ο Δρ Π ανέφερε ότι έβλεπε την εικόνα ενός ποταμού και ότι υπήρχαν άνθρωποι που κάθονταν κάτω από ομπρέλες. Ανέφερε επίσης και άλλα πράγματα που δεν ήταν στην εικόνα. Στο τέλος της συνεδρίας, στην οποία ήταν παρούσα και η γυναίκα του, της έπιασε το κεφάλι σαν να ήταν καπέλο και προσπάθησε να το σηκώσει για να το φορέσει στο δικό του κεφάλι. Εκείνη μόλις που χαμογέλασε. Είχε συνηθίσει σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις.
Ο νευρολόγος ενδιαφέρθηκε για την περίπτωση του Δρ. Π και αποφάσισε να τον επισκεφτεί. Του έδειξε ένα γάντι και τον ρώτησε τι ήταν. Ο άντρας μπορούσε να περιγράψει το γάντι, αλλά δεν μπορούσε να πει τι ήταν. Ο Δρ Π έπρεπε να τραγουδάει για να κάνει καθημερινά πράγματα, όπως να ντυθεί, να φάει κ.λπ.
Στην πραγματικότητα, αν δεν τραγουδούσε, δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Ο Σακς κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Δρ Π δεν ήταν σε θέση να αναγνωρίζει πρόσωπα, κάτι που είναι γνωστό ως προσωπαγνωσία. Δεν μπορούσε επίσης να αναγνωρίσει τους δικούς του περιορισμούς, κάτι που είναι γνωστό ως ανοσογνωσία.
Στην πραγματικότητα, έπασχε, σαφώς, από οπτική αγνωσία. Καθώς η κατάστασή του χειροτέρευε, αντιμετώπιζε περισσότερες δυσκολίες στο να συσχετίζει έννοιες στο μυαλό του με τη δική του ικανότητα να κατανοεί τα πράγματα όπως τα έβλεπε. Ποτέ δεν έγινε καλύτερα, αλλά έζησε μια φαινομενικά φυσιολογική ζωή και τραγουδούσε ως τον θάνατό του.
Απόδοση: Mαρίλια Γιακουμή, φιλόλογος – ειδική παιδαγωγός
Επιμέλεια: Ισμήνη Τσοχαλή, επιμελήτρια κειμένων
Πηγή
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
