ΨNow-Culture

Η αδικία που πληγώνει ανατρέχει στα επώδυνα βιώματα της παιδικής ηλικίας. Αναζητάει τους όρους και τις συνθήκες που την παράγουν στο οικογενειακό περιβάλλον. Καταγράφει τις προσδοκίες για την απάλειψή της, αλλά και τις επώδυνες ματαιώσεις στις συντροφικές σχέσεις. Επεξεργάζεται την εμφάνισή της στο εργασιακό περιβάλλον. Αναδεικνύει όμως τη δυνατότητα να μην ταυτιστεί η μοίρα του ανθρώπου με τα τραύματά του, γιατί κάτι τέτοιο θα οριζόταν ως μοιραία παράδοση στην κατάθλιψη.

«Η αγάπη», γράφει ο Έριχ Φρόμ, «είναι η μόνη ικανοποιητική απάντηση στο πρόβλημα της ανθρώπινης ύπαρξης».

Η αντιμετώπιση και η λύση ψυχολογικών μας προβλημάτων είναι μια επώδυνη διαδικασία, που οι περισσότεροι από μας προσπαθούμε να την αποφύγουμε. Η αποφυγή όμως αυτή καταλήγει σε μεγαλύτερη οδύνη και σε ανικανότητα για πνευματική και διανοητική ανάπτυξη.

Σχεδόν άγνωστος ως τώρα στο ελληνικό κοινό, ο Λέστον Χέηβενς αποτελεί μιά μορφή μοναδική στην αμερικανική ψυχοθεραπευτική διανόηση. Το βιβλίο αυτό, το πρώτο του που κυκλοφορεί στα ελληνικά, παρουσιάζει την ψυχοθεραπευτική πράξη σαν μιά βαθιά ανθρώπινη σχέση βασισμένη στην αποδοχή και στην επαφή, προϋποθέσεις για τη δημιουργία ενός ασφαλούς τόπου μέσα στον οποίο μπορεί κανείς να υπάρξει.

Πιστή στην πεποίθησή της ότι τα συγκροτημένα άτομα προέρχονται από αρμονικές και συγκροτημένες οικογένειες, η κορυφαία στο χώρο της οικογενειακής ψυχοθεραπείας Αμερικανίδα Βιρτζίνια Σατίρ εξηγεί στο βιβλίο αυτό την άρρηκτη σχέση ανάμεσα στην οικογενειακή ζωή και στο χαρακτήρα που διαμορφώνει μεγαλώνοντας κάθε παιδί.

Το να επιλέγουμε αυτόν που αγαπάμε, το να αγαπάμε όποιον θέλουμε φαίνεται σήμερα αυτονόητο δικαίωμα. Ωστόσο, για να το κατακτήσουμε, χρειάστηκε ολόκληρη επανάσταση του συναισθήματος, μία διαδικασία που άρχισε τον 18ο αιώνα. Αυτή η ελευθερία, αυτό το δικαίωμα που αποκτήσαμε μετά από πολλούς κόπους, έχει ένα τίμημα. Πώς ο έρωτας που μας ενώνει μπορεί να συνδυαστεί με την ελευθερία που μας χωρίζει;