Οι γονείς που χωρίζουν πριν τα παιδιά τους γίνουν έξι ετών, θέτουν σε μεγαλύτερο κίνδυνο την ψυχική ισορροπία και την ομαλή ένταξη των παιδιών στο σχολείο, από ό,τι όταν η διάλυση της οικογένειας γίνεται όταν το παιδί είναι έξι έως δέκα ετών, σύμφωνα με μια νέα δανική επιστημονική έρευνα.
Εδώ και πολλά χρόνια, πολύ πριν από την εκδήλωση της κρίσης, η πραγματικότητα και η ωμη αλήθεια, είναι ότι το μόνο που παρέχουμε σε πολλούς νέους ανθρώπους είναι μία στείρα γνώση, αποκομμένη από την φροντίδα και την παιδαγωγική πράξη και ένα κοινωνικό πλαίσιο που ενισχύει την αμφιβολία και μία ανησυχία για το μέλλον τους.
Για τα περισσότερα παιδιά το να πηγαίνουν σχολείο και να συναντούν παλιούς και καινούριους φίλους είναι μια ευχάριστη εμπειρία, την οποία περιμένουν με αγωνία κάθε Σεπτέμβρη. Για κάποια παιδιά, ωστόσο, η εμπειρία αυτή μπορεί να διαφέρει, εγείροντας φόβους και αγωνίες σχετικά με τον αποχωρισμό από τους γονείς και το σπίτι αλλά και το πώς θα μπορέσουν να ενταχθούν στην ομάδα και να συνάψουν σχέσεις με συνομηλίκους.
Κάνοντας μια βόλτα στα προαύλια των σχολείων εύκολα θα διαπιστώσει κανείς ότι οι ασφαλτοστρωμένες αυλές είναι έτσι σχεδιασμένες ούτως ώστε να εξυπηρετούν τις ανάγκες όσων παιδιών παίζουν μπάσκετ ή ποδόσφαιρο. Τι γίνεται όμως με τις ανάγκες των κοριτσιών; Αν κάποιο αγόρι δεν παίζει μπάσκετ ή ποδόσφαιρο γιατί πρέπει να αποκλείεται αυτομάτως από το παιχνίδι στο διάλειμμα;
Η συμπεριληπτική εκπαίδευση δεν στοχεύει μονάχα στη συμπερίληψη των μαθητών με δυσκολίες, αλλά δίνει έμφαση στις ατομικές ανάγκες του κάθε μαθητή, όποιες κι αν είναι αυτές (Σιώζιου, 2008).
Η οικογένεια και το σχολικό περιβάλλον αποτελούν τα σημαντικότερα συστήματα στη ζωή των παιδιών. Πολύτιμη και σημαντική η σχέση τους, με αλληλοσυμπληρούμενους αλλά και διαφορετικούς ταυτόχρονα ρόλους!
Τα μικρά παιδιά που τα φροντίζουν οι γονείς, συγγενείς ή φίλοι στο σπίτι, έχουν χειρότερες δεξιότητες, συμπεριφορά και συναισθηματική ισορροπία σε σχέση με τα παιδάκια που πάνε στον παιδικό σταθμό, σύμφωνα με μια νέα γαλλική έρευνα.
Τα συναισθήματα σπάνια έχουν θέση στα σχολεία. Πέρα από τον παιδικό σταθμό και το νηπιαγωγείο, σχεδόν όλες οι προσπάθειες επικεντρώνονται στις γνωστικές δεξιότητες (ανάγνωση, γραφή, μαθηματικά). Γιατί λείπει ένα «σχολείο συναισθημάτων» όπου τα παιδιά θα μπορούσαν να μάθουν δεξιότητες συναισθηματικής νοημοσύνης;
Η Ψυχολογία είναι ο Κόσμος μας 
