Έχω μόλις επιστρέψει από τη δουλειά και, παρά την κούραση της ημέρας, ετοιμάζω το τραπέζι για όλους…. Τις σκέψεις μου διακόπτει η πόρτα που ανοίγει απότομα και το ποδοβολητό στο διάδρομο. Ο γιος μου κλείνεται στο δωμάτιό του, αφήνοντας έναν εκκωφαντικό θόρυβο πίσω του. «Άσε με! Δεν πεινάω σου λέω!», μου φωνάζει, όταν του χτυπάω την πόρτα. Τι να συνέβη πάλι; Αυτός ο συμμαθητής του θα είναι… Από τότε που πάτησε το πόδι του στο σχολείο, δεν τον έχει αφήσει σε ησυχία… Τι να κάνω; Πώς μπορώ να τον βοηθήσω;