Η κατάθλιψη μπορεί να μην είναι επί της ουσίας θλίψη, αλλά ένα είδος θυμού που δεν μπόρεσε να βρει έκφραση και μας κάνει να νιώθουμε λυπημένοι για όλα και για όλους, όταν στην πραγματικότητα είμαστε θυμωμένοι μόνο για συγκεκριμένα πράγματα και συγκεκριμένους ανθρώπους.
Συνήθως, τα άτομα που θυμώνουν και δεν μπορούν να διαχειριστούν αυτό τους το συναίσθημα, έχουν την τάση να κατηγορούν τους άλλους για τη συμπεριφορά και την έκρηξή τους (Κατσίκης, 2015).
Ο ρόλος της συναισθηματικής νοημοσύνης στη ζωή των παιδιών είναι κομβικός, αφού όπως φαίνεται η ύπαρξη της είναι σημαντική τόσο για τα ίδια τα παιδιά όσο και για τη σχέση τους με τους άλλους.
Κάποιες στιγµές στη ζωή µας όλοι βιώνουµε το φόβο. Τα παιδιά µάλιστα, είναι ιδιαίτερα πιθανό να έχουν διάφορους φόβους. Μπορεί για τους ενήλικες οι φόβοι των παιδιών να είναι αβάσιµοι, αναιτιολόγητοι ή ακόµη και ανόητοι, όµως για τα παιδιά είναι εντελώς αληθινοί και πραγµατικοί.
Οι περισσότεροι, ως παιδιά, είχαμε καλή πρόσβαση στα συναισθήματά μας. Στην πορεία της ζωής μάθαμε από τους ενήλικες/την κοινωνία, ότι δεν «επιτρέπεται» ή ότι δεν είναι καλό να εκφράζουμε πάντα τα συναισθήματά μας. Που χάθηκε στην πορεία η έκφραση του αυθορμητισμού μας;
Ως άνθρωποι, φοβόμαστε διάφορα πράγματα στη ζωή μας. Μερικές φορές, μάλιστα, αναπτύσσουμε και σοβαρές φοβίες. Ποιες είναι οι βαθύτερες αιτίες του φόβου; Ποιοι είναι οι λόγοι για αυτές τις αντιδράσεις;
Τον φόβο έχουμε να τον ακούσουμε, γιατί μας προειδοποιεί για πραγματικούς κινδύνους. Ο ψυχολογικός φόβος όμως θρέφει μια ψευδαίσθηση του νου και καταλήγει να γίνει ο άνθρωπος φοβικός. Έχουμε να τον κατανοήσουμε, για να μπορέσουμε μετέπειτα να τον επεξεργαστούμε.
Η Ψυχολογία είναι ο Κόσμος μας 
