Ανεξάρτητα από το πως έφτασα στο σημείο που βρίσκομαι σήμερα, είτε αυτό οφείλεται στη διαταραχή μου είτε στην προσωπικότητά μου, το παρελθόν είναι αυτό που με έκανε τον άνθρωπο για τον οποίο είμαι περήφανη σήμερα. Αισθάνομαι ότι είμαι μία ζωντανή απόδειξη ότι η διπολική διαταραχή δεν είναι μια θανατική καταδίκη.
Μία συγκλονιστική κατάθεση ψυχής για τη διπολική διαταραχή. Θέλετε να μοιραστείτε και εσείς τον αγώνα σας με την ψυχική διαταραχή; Στείλτε το άρθρο σας στο articles@psychologynow.gr.
«Μπορεί να νομίζετε ότι δεν υπάρχει διέξοδος, αλλά αν συνεχίσετε να αγωνίζεστε, μπορείτε και εσείς να είστε νικητές. Θέλω να κλείσετε τα μάτια σας και να φανταστείτε τον εαυτό σας να ανατρέπετε τις προβλέψεις, όπως έκανα και εγώ».
Μια ηλικιωμένη κυρία όταν προσφέρθηκα να τη βοηθήσω με τα ψώνια της στο ταμείο του σούπερ μάρκετ μου αποκρίθηκε: “Δεν θέλω, γιατί είμαι μόνη και δεν πρέπει να συνηθίσω στη βοήθεια. Θα καλομάθω”. Έχοντας καθυστερήσει ελαφρώς, βάζει στην τσάντα της το τελευταίο αντικείμενο και μου λέει πριν φύγει: “σου αδειάζω τη γωνιά”.
Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα για άλλον έναν χρόνο. Χωρίς εσένα για άλλον έναν χρόνο. Στολισμένα σπίτια, πλατείες, πόλεις. Στολισμένες πόλεις χωρίς εσένα. Αυτό το συναίσθημα της αηδίας, που τα έθιμα είναι σα να σου επιβάλλουν να χαρείς και μετά ξέρεις ότι αυτή η χαρά θα ξεθυμάνει απότομα.
Παρά τους όποιους περιορισμούς, νιώθω ελευθερία. Ελευθερία να εξερευνώ και να ελίσσομαι σε μονοπάτια γνώριμα, γεμάτα ζεστασιά και ασφάλεια. Ελευθερία να περιηγούμαι και σε καινούριους δρόμους, άγνωστους και σκοτεινούς κάποιες φορές και με θάρρος να χτίζω γέφυρες μεταξύ των ανθρώπων που δειλά δειλά, κάνουν τα βήματά τους προς μια καινούργια πραγματικότητα που αχνοφαίνεται.
Μην κλαις θέλω να ξεκουραστώ. Μάθε να μιλάς, να γράφεις, δώσε ένα φιλάκι στον παππού, μια αγκαλιά στη θεία και άλλη μια, δείξε πόσες ξένες λεξούλες ξέρεις, διάβαζε το καλοκαίρι, κάνε ασκησούλες, άσε το παιχνίδι, πάρε 10 σε όλα τα μαθήματα.
Κατά την διάρκεια του επιθανάτιου ταξιδιού μου, ο κόσμος έδειχνε έκπληκτος με το πόσο άνετη ήμουν στην ιδέα του θανάτου. Δεν θα φύγω όμως χωρίς θλίψη. Πάντα είναι δύσκολος ο αποχαιρετισμός. Είναι όμως πολύ καλύτερο, να αποχαιρετάμε με τον τρόπο που εμείς έχουμε διαλέξει.
Η Ψυχολογία είναι ο Κόσμος μας 
