Πολλοί άνθρωποι, απευθύνονται στην ψυχοθεραπεία για να λάβουν υποστήριξη και βοήθεια στη βελτίωση της ζωής τους. Όμως υπάρχουν ακόμη μερικοί μύθοι σχετικά με τη θεραπεία που παραμένουν.
Mε ποιόν τρόπο άραγε θα μπορούσαμε οι θεραπευτές να χωρίσουμε την ήρα απ το στάρι; Ο κίνδυνος να αναπτυχθεί ένας παθολογικός λόγος είναι πάντοτε υπαρκτός. Ως άνθρωποι είμαστε εξοικειωμένοι με την κριτική (του εαυτού και των άλλων), ενώ ως θεραπευτές εκπαιδευόμαστε σε μοντέλα που εστιάζουν σχεδόν μονόπλευρα στην αναζήτηση συμπτωμάτων, ελλείψεων και διαταραχών.
Ακούμε συχνά, πολλά στοιχεία για τις ανεπιθύμητες παρενέργειες των ψυχoφαρμάκων, αλλά όχι τόσα πολλά για τα αρνητικά συμπτώματα των θεραπευόμενων από την ψυχοθεραπεία.
H αυτοεκτίμηση ή αλλιώς, η εμπιστοσύνη στην αξία ή τις ικανότητές μας δεν αποτελεί το αγαπημένο θέμα μας. Ευτυχώς, υπάρχουν τρόποι για να το αλλάξουμε αυτό αφού μόλις αισθανθούμε καλά μέσα μας, η αυτοεκτίμησή μας εκτινάσσεται στα ύψη.
Οι αγχώδεις διαταραχές αποτελούν μία από τις πιο συνήθεις απειλές για την ψυχική μας υγεία προσβάλλοντας το 25% περίπου των ανθρώπων στο δυτικό πολιτισμό.
Όλοι οι θεραπευτές έχουμε διανύσει περιόδους όπου η θεραπεία δείχνει να έχει «κολλήσει» με τον θεραπευόμενο, να μην μπορεί να προχωρήσει παραπέρα ή να μη μπορεί να δει κατάματα τη δική του αυτοκαταστροφική συμπεριφορά, περίοδοι οι οποίες μας γεμίζουν με ερωτήματα για την επιλογή του επαγγέλματος αυτού.
Η Ψυχολογία είναι ο Κόσμος μας 
