Οικογένεια και Παιδί

Πολύ συχνά στην οικογένεια το παιδί κλαίει, γκρινιάζει, γίνεται επιθετικό, φωνάζει στους γονείς του γιατί εκείνοι δεν κάνουν κάτι που θέλει, δεν του «κάνουν το χατίρι».

Ο κλινικός ψυχολόγος Darnall κατηγοριοποιεί τους γονείς που μετά το διαζύγιο συγκρούονται ο ένας με τον άλλο σε τρεις κατηγορίες.

Στο ερώτημα “ποιος παίρνει τις αποφάσεις στην οικογένεια;”, οι περισσότεροι γονείς θα απαντήσουν με φυσικότητα πως οι ίδιοι το κάνουν.

Σύμφωνα με τη γνωστή τυπολογία της Baumrind ο πιο αποτελεσματικός τύπος γονέα είναι ο δημοκρατικός, δηλαδή ο γονιός που συνδυάζει τον υψηλό βαθμό απαιτήσεων με τον υψηλό βαθμό επίδειξης στοργής προς το παιδί του.

Αν λάβουμε υπόψη ότι τα «συστατικά» της οικογένειας (γονέας, παιδί) αναπτύσσονται και δε μένουν στάσιμα, τότε και η ίδια η οικογένεια ως σύστημα, ως όλον εξελίσσεται. Πιο συγκεκριμένα, η οικογένεια ως σύνολο προχωρά γραμμικά και εξελίσσεται μέσα στο χρόνο. Για αυτό και το οικογενειακό σύστημα έχει στάδια εξέλιξης και έναν κύκλο ζωής (Κουνενού, 2010; Duval, 1957).

Όταν οι γονείς θέλουν να διδάξουν στα παιδιά τους τα όρια μέσα στην οικογένεια, συνήθως χρησιμοποιούν την αμοιβή ή την τιμωρία ως μεθόδους.

Τα σημερινά παιδιά έχουν συνηθίσει να μην έχουν πολλές αρμοδιότητες όσον αφορά τις δουλειές του σπιτιού. Η καθημερινότητά τους περιστρέφεται γύρω από το σχολείο και τις εξωσχολικές δραστηριότητες και δύσκολα  αναλαμβάνουν κάποιο καθήκον που σχετίζεται με το σπίτι. Είναι κουρασμένα από τις δραστηριότητες, από το διάβασμα, από το κυνήγι της επιτυχίας και τους καλούς βαθμούς.