Νέα πρωτοποριακή μελέτη αξιοποιεί την τεχνολογία για την βελτίωση της ποιότητας των αλληλεπιδράσεων στους ψυχωτικούς ασθενείς.
Η θεραπεία ψυχικών διαταραχών που βασίζεται στην εικονική πραγματικότητα σε συνδυασμό με την τυπική θεραπεία, παρουσιάζει μείωση των συμπτωμάτων της παράνοιας και του άγχους σε άτομα με ψυχωτικές διαταραχές, ανέφεραν επιστήμονες ψυχολόγοι πριν λίγες ημέρες.
Στις κλινικές δοκιμές στις οποίες συμμετείχαν 116 ασθενείς στην Ολλανδία, οι ασκήσεις εικονικής πραγματικότητας οδήγησαν στη μείωση των έντονων κοινωνικών αλληλεπιδράσεων, έγραψαν στην έρευνα που δημοσιεύθηκε στο The Lancet Psychiatry.
Σε αυτό το στάδιο, φυσικά απαιτούνται περισσότερες έρευνες για να επιβεβαιωθούν τα μακροπρόθεσμα οφέλη μιας τέτοιας τεχνολογίας, που έδωσαν την εντύπωση στους συμμετέχοντες ότι βρίσκονταν σε μια εναλλακτική πραγματικότητα που κατοικείται από ρεαλιστικά avatars.
Γενικά, το 90% των συμμετεχόντων που υποφέρουν από παρανοϊκές σκέψεις, πιστεύουν ότι διακατέχονται από απειλές, όταν στην ουσία δεν υπάρχει καμία απειλή. Ως αποτέλεσμα αυτού, πολλοί άνθρωποι με ψύχωση αποφεύγουν τους δημόσιους χώρους και την επαφή με τους ανθρώπους, ξοδεύοντας πολύ χρόνο μόνοι τους.
Η αποκαλούμενη γνωσιακή συμπεριφοριστική θεραπεία (ΓΣΘ), στην οποία οι θεραπευτές βοηθούν τους ασθενείς να αναλύσουν τα φαινομενικά συντριπτικά προβλήματα για να τα καταστήσουν λιγότερο απειλητικά, βοηθάει στη μείωση του άγχους, αλλά δεν συμβάλλει ουσιαστικά στη μείωση της παράνοιας.
Οι ερευνητές με επικεφαλής τον Roos Pot-Kolder του Πανεπιστημίου της VU στην Ολλανδία, επέκτειναν αυτή τη μέθοδο σε ένα εικονικό περιβάλλον. Για την έρευνα, οι 116 συμμετέχοντες – από τους οποίους όλοι έλαβαν κανονική θεραπεία, συμπεριλαμβανομένων των αντιψυχωσικών φαρμάκων και των τακτικών ψυχιατρικών διαβουλεύσεων - χωρίστηκαν σε δύο ομάδες των 58 ατόμων.
Μόνο μία ομάδα από τις δύο, πραγματοποίησε κοινωνικές αλληλεπιδράσεις σε ένα εικονικό περιβάλλον.
Η θεραπεία περιελάμβανε 16 συνεδρίες μιας ώρας σε διάστημα 8-12 εβδομάδων, κατά τις οποίες οι συμμετέχοντες εκτέθηκαν, μέσω των avatars, σε κοινωνικά σήματα που προκαλούσαν φόβο και παράνοια σε τέσσερα εικονικά περιβάλλοντα: ένα δρόμο, ένα λεωφορείο, ένα καφέ και ένα σούπερ μάρκετ.
Οι θεραπευτές θα μπορούσαν να αλλάξουν τον αριθμό των avatar, την εμφάνισή τους και αν οι προ-καταγεγραμμένες απαντήσεις στον ασθενή ήταν ουδέτερες ή εχθρικές.
Οι θεραπευτές καθοδηγούσαν επίσης τους συμμετέχοντες, βοηθώντας τους να διερευνήσουν και να αμφισβητήσουν τα συναισθήματά τους σε διαφορετικές καταστάσεις και να αντισταθούν σε κοινές «συμπεριφορές ασφάλειας», όπως η αποφυγή της βλεμματικής επαφής. Οι συμμετέχοντες αξιολογήθηκαν στην αρχή της δοκιμής, καθώς και τρεις και έξι μήνες μετά.
Η έκθεση στην εικονική πραγματικότητα, δεν αύξησε το χρόνο που οι συμμετέχοντες περνούσαν με άλλους ανθρώπους, σύμφωνα με τη μελέτη. Όμως, επηρέασε την ποιότητα των αλληλεπιδράσεών τους.
Η προσθήκη εικονικής πραγματικότητας ΓΣΘ στην τυπική θεραπεία μείωσε τα παρανοϊκά συναισθήματα, το άγχος και τη χρήση συμπεριφορών ασφαλείας σε κοινωνικές καταστάσεις, σε σύγκριση με τη συνήθη θεραπεία μόνο, δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας Roos Pot-Kolder, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο VU της Ολλανδίας.
Η ομάδα ΓΣΘ εικονικής πραγματικότητας - η οποία δεν παρουσίασε δυσμενείς επιπτώσεις - συνέχισε να χρησιμοποιεί λιγότερες «συμπεριφορές ασφάλειας».
Με την ανάπτυξη της εικονικής πραγματικότητας και της κινητής τεχνολογίας, η γκάμα των διαθέσιμων εργαλείων στην ψυχοθεραπεία διευρύνεται, ανέφεραν οι ψυχολόγοι ερευνητές.
Πηγή: medicalxpress.com
Aπόδοση - Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
