Υπάρχει όριο στην ενασχόληση των παιδιών με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια; Και αν ναι, ποιες είναι οι επιπτώσεις του στην ψυχολογία των παιδιών;
Η ενασχόληση με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια (video games) θα μπορούσε να βελτιώσει τις κινητικές δεξιότητες του παιδιού, το χρόνο αντίδρασης του, ακόμη και την επίδοσή του στα μαθήματα του σχολείου, όμως μία νέα έρευνα δείχνει ότι η υπερβολική ενασχόληση με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια μπορεί να συνδέεται με κοινωνικά και συμπεριφορικά προβλήματα.
Ερευνητές από την Ισπανία βρήκαν ότι τυχόν βελτιώσεις δεξιοτήτων που συνδέονται με την ενασχόληση ηλεκτρονικών παιχνιδιών σε παιδιά ηλικίας 7-11 ετών, αρχίζουν να υποχωρούν όταν η ενασχόληση αυτή ξεπερνά τις οκτώ ώρες την εβδομάδα. Τα παιδιά εκείνα που έπαιζαν εννέα ή και περισσότερες ώρες την εβδομάδα, είχαν περισσότερες πιθανότητες να αντιμετωπίσουν κοινωνικά και συμπεριφορικά προβλήματα.
Η τελική ανάλυση δείχνει ότι μία έως εννέα ώρες παιχνιδιού την εβδομάδα φαίνεται να είναι ένα ασφαλές όριο, αλλά το να παίζει ένα παιδί περισσότερο από εννέα ώρες την εβδομάδα, για παράδειγμα μία ώρα τις καθημερινές και δύο ώρες τις ημέρες του Σαββατοκύριακου, δεν ενδείκνυται για παιδιά ηλικίας 7 έως 11 ετών, υποστηρίζει ο συγγραφέας της μελέτης Dr. Jesus Pujol.
Όμως η μελέτη δεν μας επιτρέπει να καθορίσουμε με ευκολία, αν οι παρατηρούμενες επιδράσεις αποτελούν αιτία ή συνέπεια των ηλεκτρονικών παιχνιδιών, τονίζει ο Pujol.
Δηλαδή, τα παιδιά τα οποία καταφεύγουν σε συγκρούσεις με άλλα παιδιά και έχουν μειωμένες κοινωνικές δεξιότητες να κάνουν φιλίες, μπορεί να δείχνουν μια τάση για απομόνωση και να περνούν περισσότερο χρόνο παίζοντας βιντεοπαιχνίδια, προσθέτει.
«Τα αποτελέσματα υποδεικνύουν αυτό που η υποστηρίζει και η κοινή λογική, ότι η ενασχόληση με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, αυτή καθ’ αυτή, δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή, αλλά είναι το επίπεδο της χρήσης τους που την κατατάσσει σε μία από τις δύο αυτές κατηγορίες», ισχυρίζεται ο Pujol.
Για τη διεξαγωγή της μελέτης, συμμετείχαν γονείς που ζουν στη Βαρκελώνη και περισσότερα από 2.400 αγόρια και κορίτσια ηλικίας μεταξύ 7 και 11 ετών, από τους οποίους ζητήθηκε να αναφέρουν τις συνήθειες των παιδιών τους από την ενασχόληση τους με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια.
Περίπου τα 5/6 των παιδιών, έπαιζαν τουλάχιστον μία ώρα την εβδομάδα ηλεκτρονικά παιχνίδια, ενώ τα υπόλοιπα δεν έπαιζαν καθόλου.
Παρατηρήθηκε ότι σε όλες τις ηλικίες, τα παιδιά έπαιζαν περίπου τέσσερις ώρες την εβδομάδα, κατά μέσο όρο, με τα αγόρια να παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια, σχεδόν δύο ώρες περισσότερο την εβδομάδα από ό, τι τα κορίτσια.
Διαβάστε σχετικά: “Gaming Disorder”: Η υπερβολική ενασχόληση με τα βιντεοπαιχνίδια ετοιμάζεται να αναγνωρισθεί ως μια παγκόσμια ψυχική διαταραχή
Τα τεστ απεκάλυψαν επίσης, ότι τα παιδιά που έπαιζαν ηλεκτρονικά παιχνίδια είχαν ταχύτερους χρόνους αντίδρασης από ό, τι τα παιδιά που δεν έπαιζαν καθόλου. Επίσης, σαρώσεις εγκεφάλου σε 260 παιδιά, έδειξαν περαιτέρω σύνδεση των ηλεκτρονικών παιχνιδιών με αλλαγές στα λεγόμενα βασικά γάγγλια της λευκής ουσίας του εγκεφάλου και οδηγούσαν στη βελτίωση της επικοινωνίας μεταξύ του είδους των κυκλωμάτων του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνα για τη μάθηση.
Ωστόσο, παρατηρήθηκαν μόνο μικρές επιπρόσθετες βελτιώσεις των κινητικών ικανοτήτων για τα παιδιά που έπαιζαν δύο ή περισσότερες ώρες την εβδομάδα, το ποσοστό των οποίο αποτελείτο κυρίως από κορίτσια.
Τα αποτελέσματα έδειξαν, ότι ενώ τα παιδιά που έπαιζαν ηλεκτρονικά παιχνίδια, παρουσίαζαν σημαντικά υψηλότερες βαθμολογίες στο σχολείο από ό, τι τα παιδιά που δεν ασχολούνταν με αυτού του είδους παιχνίδια, δεν έδειχναν καμία υπεροχή όσον αφορά τη μνήμη ή τις δεξιότητες προσοχής.
Αλλά τα παιδιά που περνούσαν περισσότερο χρόνο να παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια, κοιμόντουσαν λιγότερο. Επίσης, τα παιδιά που αφιέρωναν πολλές ώρες στο να παίζουν τέτοια παιχνίδια, είχαν περισσότερες πιθανότητες να έχουν προβλήματα συμπεριφοράς, ιδιαίτερα στην περίπτωση που το παιχνίδι ξεπερνούσε τις εννέα ώρες την εβδομάδα.
Τα προβλήματα συμπεριφοράς περιλάμβαναν εμπλοκές σε συγκρούσεις με άλλα παιδιά, προβληματικές συμπεριφορές και γενικότερα παρουσίαζαν φτωχότερες κοινωνικές δεξιότητες, όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές.
Όταν ρωτήθηκε ο Pujol, για το πώς οι γονείς θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν το συγκεκριμένο ζήτημα, είπε ότι η μελέτη δεν είχε σχεδιαστεί για να απαντήσει αυτή την ερώτηση.
Είναι γεγονός ότι τα παιδιά μας μπορεί να αφιερώνουν ένα σημαντικό ποσοστό του χρόνου τους μπροστά σε μια οθόνη, αναγνωρίζει ο Pujol. Αυτό μπορεί να είναι καλό, ακόμη και αναγκαίο κάποιες φορές. Παρ’ όλα αυτά, συνιστάται αναμφισβήτητα, ένα όριο στο χρόνο ενασχόλησης με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, προκειμένου να υπάρχει ένας ισορροπημένος συνδυασμός των παιχνιδιών με τη σωματικές και τις υπαίθριες δραστηριότητες και θεωρείται επίσης εξίσου σημαντική η παρατήρηση των δυνητικών επιπτώσεων που μπορεί να έχουν αυτά τα παιχνίδια για την κοινωνικοποίηση των παιδιών.
Υποστηρίζει ότι οι ερευνητικές μέθοδοι των Ισπανών ερευνητών δεν τους επέτρεψαν να προσδιορίσουν αν η αυξημένη ενασχόληση με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, προκαλεί προβλήματα στην κοινωνική συμπεριφορά των παιδιών ή αν τα παιδιά που αντιμετωπίζουν δυσκολίες σε κοινωνικούς τομείς βρίσκουν καταφύγιο στα ηλεκτρονικά παιχνίδια, ή και τα δύο, προσθέτει η καθηγήτρια Lippman, που μελέτησε την έρευνα.
Αλλά η Lippman συμφώνησε ότι τα ευρήματα αυτής της μελέτης, είναι σύμφωνα και με τα αποτελέσματα άλλων ερευνών σχετικών με την έκθεση στις οθόνες και δείχνουν ότι η υπερβολική έκθεση στις οθόνες, μπορεί να είναι ένας δείκτης που σχετίζεται με την εμφάνιση συναισθηματικών ή συμπεριφορικών προβλημάτων στα παιδιά.
Τα ευρήματα της μελέτης δημοσιεύθηκαν στο τεύχος Σεπτεμβρίου του περιοδικού Annals of Neurology.
Πηγή: medicalxpress.com
Απόδοση – Επιμέλεια: Νικόλας Παύλου, Ψυχολόγος
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
