Όποιος έχει συναναστραφεί στο διαδίκτυο τα «τρολ», αυτά τα άθλια, ρατσιστικά, σεξιστικά και συχνά βέβηλα άτομα που διασκεδάζουν με τη δυστυχία των άλλων, μπορεί να έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αυτά τα άτομα είναι ψυχολογικά διαταραγμένα. Νέες έρευνες δείχνουν ότι το συμπέρασμα αυτό μάλλον είναι σωστό.
Τα τρολ χαρούμενα διασπείρουν την «ηλεκτρονική χολή» τους, χρησιμοποιώντας εφαρμογές από smartphone, σχόλια, κείμενα ή ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης για κανέναν άλλο λόγο παρά για να εξυπηρετήσουν τη σκληρότητά τους.
Ίσως να είναι έτσι. Όμως, σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη από μια ομάδα Καναδών ερευνητών που εξέτασε τις ψυχολογικές βάσεις των τρολ, μπορεί να συμβαίνει και κάτι άλλο:
Σαδιστές.
Ναι, σαδιστές. Αλλά δεν είναι οι ψυχοπαθείς σαδιστές που πραγματοποιούν αληθινά σωματικά βασανιστήρια ή κατά συρροή δολοφονίες.
«Εμείς χρησιμοποιούμε τον όρο ‘καθημερινός σαδιστής’ για να τονίσουμε ότι αναφερόμαστε σε επιμέρους κλινικά επίπεδα του σαδισμού και όχι στις πιο ακραίες μορφές που εμφανίζονται σε κατά συρροή δολοφόνους και εγκληματίες», δήλωσε η ψυχολόγος Έριν Μπάκελς του Πανεπιστημίου της Μανιτόμπα και η πρώτη από τους τρεις συγγραφείς της έρευνας για την προσωπικότητα των τρολ, στο τεύχος Φεβρουαρίου της εφημερίδας «Personality and Individual Differences».
«Το βασικό στοιχείο του σαδισμού», δήλωσε η Μπάκελς, «είναι η απόλαυση της σκληρότητας. Άτομα με έντονο το συναίσθημα του σαδισμού έχουν κάποιο συναισθηματικό όφελος προκαλώντας ή απλά παρατηρώντας τον πόνο των άλλων».
Στο Κάνσας Σίτι, το ζήτημα της χρήσης του κυβερνοχώρου με άσχημες προθέσεις, αυξήθηκε και πάλι πρόσφατα. Οι διαχειριστές σε πολλά σχολεία άρχισαν να εκδίδουν ανακοινώσεις με σκοπό να παροτρύνουν τους μαθητές να μην χρησιμοποιούν μία εφαρμογή για smartphone που ονομάζεται «Yik Yak».
Η συγκεκριμένη εφαρμογή, που παρομοιάζεται με έναν τοίχο τουαλέτας, επιτρέπει στους χρήστες να δημοσιεύουν ανώνυμα ό,τι θέλουν για οποιονδήποτε θέλουν και να μοιράζονται τις αναρτήσεις τους με εκατοντάδες έως και χιλιάδες άλλους τυχαίους χρήστες σε ακτίνα λίγων χιλιομέτρων.
Ενώ πολλοί σπουδαστές έχουν την τάση να θεωρούν το YikYak ως το τελευταίο εργαλείο για να «πειράξεις» τους φίλους σου ή να χλευάσεις τους αντιπάλους σου, οι διαχειριστές το βλέπουν ως ένα όπλο για διαδικτυακό εκφοβισμό.
«Μόλις άκουσα γι ‘αυτό, το ‘κατέβασα’», είπε ένας διευθυντής σχολείου, ο οποίος έλαβε καταγγελίες από τους μαθητές και τους γονείς τους. «Σοκαρίστηκα. Υπήρχαν μόνο άσχημα πράγματα εκεί μέσα… οτιδήποτε από χιούμορ για σεξ, έως φυλετικά και θρησκευτικά σχόλια».
Αν και οι ερευνητές κάνουν οριοθέτηση ανάμεσα στον διαδικτυακό εκφοβισμό και τα τρολ, οι εκφοβιστές βασανίζουν συγκεκριμένα άτομα και είναι συχνά γνωστοί στα θύματά τους. Τα τρολ φημίζονται για την τάση τους για σκληρότητα.
Στην έρευνά τους, οι Μπάκελς, Πωλ Τράπνελ και Ντιλρόι Πάουλους συγκέντρωσαν στοιχεία από 1.215 άτομα –άνδρες και γυναίκες, με βάση τις απαντήσεις που είχαν δώσει σε δύο διαδικτυακές έρευνες.
Και οι δύο έρευνες περιελάμβαναν ερωτήσεις σχετικά με τις συνήθειες στο διαδίκτυο, όπως «πόσες ώρες κάθε μέρα σπαταλάτε στην ανάρτηση σχολίων», ή «Τι σας αρέσει περισσότερο να κάνετε σε αυτούς τους ιστότοπους με σχόλια: να συζητάτε διάφορα ζητήματα, να κουβεντιάζετε, να τρολάρετε τους άλλους, να κάνετε καινούριους φίλους, κάτι άλλο;»
Περιελάμβαναν επίσης ερωτήσεις από γνωστά διαγνωστικά τεστ προσωπικότητας που είχαν σκοπό να ανιχνεύσουν διάφορα επίπεδα σαδισμού: «Το να προκαλείς πόνο είναι συναρπαστικό», ή «στα βιντεοπαιχνίδια μου αρέσουν οι ρεαλιστικές σκηνές με αίμα».
Εκτός από το σαδισμό, το ερωτηματολόγιο εξετάζει επίσης σημάδια και επίπεδα για τα υπόλοιπα τρία σκέλη της «Μαύρης τετράδας» της προσωπικότητας. Τον ναρκισσισμό, την ψυχοπαθολογία και τον μακιαβελισμό.
Συμπέρασμα: Όσοι έλαβαν υψηλότερη βαθμολογία στις κλίμακες του ναρκισσισμού, της ψυχοπαθολογίας, του μακιαβελισμού και του σαδισμού –με χαρακτηριστικότερο τον σαδισμό, ήταν οι ίδιοι άνθρωποι που ήταν τρολ. Η απόλαυση άλλων διαδικτυακών δραστηριοτήτων, όπως η κουβέντα και συζήτηση, δεν είχε καμία σχέση με τον σαδισμό. Σ’αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν οι ερευνητές.
«Φαίνεται ότι μία από τις μεγαλύτερες χαρές της ζωής τους είναι να διασκεδάζουν εις βάρος των άλλων ανθρώπων, επικρίνοντας επίσης τις απόψεις τους».
Ο Πάουλους είπε ότι τα τρολ είναι συνήθως αχόρταγα. Δεν υπάρχει μέσα τους συλλογιστική ικανότητα. Όσο περισσότερο καταφέρνουν τους άλλους να διαφωνούν μαζί τους, τόσο πιο ευτυχισμένοι είναι. Είναι αυτή η γνωστή ρήση που έγινε συμβουλή στο διαδίκτυo: «μην ταΐζετε τα τρολ, γιατί θα επανέλθουν».
Κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων ετών, η Έμμα Τζέιν, λέκτορας στο Τμήμα ΜΜΕ στο Πανεπιστήμιο της Νέας Νότιας Ουαλίας στην Αυστραλία, αναλύει το ευρύ και αχανές φάσμα της επίθεσης στις γυναίκες μέσω του διαδικτύου. Σ’ένα έγγραφό της που εκδόθηκε το 2012 τόνισε πως η ηλεκτρονική εχθρότητα που απευθύνεται σε γυναίκες συχνά περικλείει τα ίδια στοιχεία: την βία και το μισογυνισμό.
«Τα στερεότυπα των φύλων αφθονούν», έγραψε η Τζέιν. «Η ηλεκτρονική εχθρότητα που απευθύνεται σε γυναίκες συχνά περιλαμβάνει κατηγορίες χαζομάρας, υστερίας και ασχήμιας. Αυτά στη συνέχεια συνδέονται με απειλές κα φαντασιώσεις βίαιων σεξουαλικών πράξεων, οι οποίες διαμορφώνονται συχνά ως «’διορθωτικές πράξεις’».
Κατά την άποψή της, τέτοιες καταστάσεις έχουν γίνει καθημερινή εμπειρία για τις γυναίκες μέσα στον κυβερνοχώρο.
«Συμφωνώ με την έρευνα … για τον σαδισμό», έγραψε, «αλλά πιστεύω επίσης ότι πολλοί άνθρωποι βαριούνται και απλά πάνε με το ρεύμα».
Μια ιδιαίτερα ολέθρια μορφή ηλεκτρονικής εχθρότητας που είναι γνωστή ως «η εκδίκηση του πορνό», και κατά την οποία στέλνει κάποιος μηνύματα ή φωτογραφίες με σεξουαλικό περιεχόμενο κάποιου άλλου με σκοπό να τον υποβαθμίσει ή να τον παρενοχλήσει, έχει οδηγήσει σε σοβαρή ανησυχία αρκετές πολιτείες της Ηνωμένων Πολιτειών, ενώ πρόσφατα ψηφίστικαν νόμοι που ποινικοποιούν αυτή την πράξη. Ορισμένες άλλες πολιτείες έχουν καταθέσει προς ψήφιση παρόμοια νομοσχέδια.
Σε σύγκριση με τέτοιες πράξεις, τα τρολ μοιάζουν ήπια περίπτωση.
Η Μπάκελς είπε ότι ακόμα ερευνάται κατά πόσο το πέπλο της ανωνυμίας στο διαδίκτυο εξυπηρετεί και πυροδοτεί τέτοιες συμπεριφορές, (χωρίς αυτό το προσωπείο, αυτοί οι άνθρωποι θα δρούσαν με τον ίδιο τρόπο;) ή βοηθάει να εκτονωθούν (καλά που υπάρχει και το διαδίκτυο και δεν προκαλούν σωματική βλάβη).
«Κάποιοι ερευνητές ισχυρίζονται ότι η ανωνυμία είναι ο κύριος φταίχτης», δήλωσε η Μπάκελς. «Αλλά και πάλι, η έρευνά μας δείχνει ότι η εικόνα είναι πιο περίπλοκη. Μόνο ορισμένοι τύποι ανθρώπων θα δράσουν αντικιονωνικά όταν τους δοθεί η δυνατότητα να το κάνουν. Τις περισσότερες φορές, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να φαντασιώνονται σκληρή συμπεριφορά ή να παρακολουθούν από απόσταση χωρίς να διακινδυνεύουν να τιμωρηθούν. Η άμεση δράση είναι πολύ πιο ριψοκίνδυνη, εκτός και αν η κατάσταση είναι σχετικά ανώνυμη».
Η Μπάκελς είπε επίσης ότι η ανωνυμία του διαδικτύου, μπορεί να προσφέρει χωρίς αμφιβολία μια σκοτεινή γωνία, από την οποία το τρολ μπορεί να κρυφτεί και να περιμένει το θύμα του. Για ορισμένους χρήστες, τα τρολ μπορούν επίσης να προσφέρουν την ίδια διέξοδο όπως κάνουν τα βίαια βιντεοπαιχνίδια ή οι ταινίες, παρέχοντας έτσι μια δόση σαδισμού ως εναλλακτική λύση αντί της πραγματικής πράξης.
«Η έρευνά μας δείχνει ότι τα τρολ θέλουν επίσης να είναι κακά με τους ανθρώπους και στην πραγματική ζωή», δήλωσε η Μπάκελς. «Ίσως το διαδικτυακό τρόλινγκ τους επιτρέπει να ικανοποιούν τις ορέξεις τους για σκληρότητα χωρίς αυτό να εισρέει στην πραγματική ζωή».
«Ίσως, όπως κάποιος μου πρότεινε πρόσφατα, θα πρέπει να ταΐζουμε τα τρολ».
Πηγή: Medicalxpress
