Συνήθως, οι περισσότερες σχέσεις ξεκινούν με ενθουσιασμό και πολλές προσδοκίες. Όλα αυτά όμως, τις περισσότερες φορές δεν επαρκούν ή δεν εξασφαλίζουν απαραίτητα τη κοινή πορεία του ζευγαριού.
Για πολλά ζευγάρια η σχέση σταδιακά φθείρεται, η επικοινωνία φθίνει οι ευτυχισμένες στιγμές λιγοστεύουν και προβλήματα τα οποία δεν υπήρχαν πριν εγκαθίστανται. Στη διάρκεια της σχέσης συμβαίνει οι επιθυμίες των ατόμων να αλλάζουν ή διαφοροποιούνται από αυτές που ήταν πριν, νέα πρόσωπα να παρεισφρύουν και ο χωρισμός να φαντάζει πιο κοντά ή να αποτελεί μονόδρομο. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, ο ένας εκ των δύο (και πολύ σπάνια και οι δύο), επιθυμούν τη οριστικά λύση της σχέσης.
Ο χωρισμός δεν είναι πάντα ένα ανώδυνο γεγονός. Κατά κανόνα και οι δύο σύντροφοι, το βιώνουν δύσκολα, όμως ο ένας συνήθως ταλαιπωρείται περισσότερο. Ενοχές, φόβοι και ανασφάλειες είναι συναισθήματα που εγείρονται αυτόματα και ταλανίζουν τους εμπλεκόμενους. Αν μάλιστα, υπάρχουν και αντικειμενικοί λόγοι εξαιτίας των οποίων νιώθουν ότι πρέπει να μείνουν μαζί, όπως παιδιά, κοινή δουλειά, κοινή κοινωνική ζωή, η σχέση μπορεί να παραπαίει για καιρό και η απόφαση για χωρισμό είναι πιθανό να εκκρεμεί ακόμα και για χρόνια.
Σε κάθε περίπτωση, ένας χωρισμός είναι ένα οδυνηρό και στρεσογόνο γεγονός το οποίο ανατρέπει μια παγιωμένη καθημερινότητα. Είναι ένα γεγονός που βιώνεται ως μια διαδικασία πένθους, που εμπεριέχει μια σειρά αλληλοεπικαλυπτόμενων σταδίων: άρνηση, απώλεια, θλίψη, θυμό και αμφιθυμία.
Διαβάστε σχετικά: Κεφάλαιο σχέσεις: Χωρισμός – Πως ξέρω ότι είναι η στιγμή να αποχωρίσω από μια σχέση
Όμως, όπως όλες τα επώδυνες καταστάσεις, έτσι κι ένας χωρισμός μπορεί να έχει και τη φωτεινή και θετική πλευρά του. Στην πραγματικότητα όμως αυτή τη θετική πλευρά, μπορούμε να τη διακρίνουμε όταν περάσει τη δύνη του πρώτου καιρού και κατευνάσουν τα έντονα και επίπονα συναισθήματα.
Με μια νέα οπτική, ένας χωρισμός μπορεί να αποτελεί και μια ευκαιρία για επαναπροσδιορισμό της προσωπικής μας ταυτότητας η οποία πολλές φορές χάνεται μέσα στη σχέση. Επιπλέον μπορεί να αποτελέσει μια καλή αφορμή για ουσιαστική επαφή με το τον εσωτερικό μας εαυτό, με τις πραγματικές παραμελημένες ανάγκες και επιθυμίες μας και ταυτόχρονα να γίνει το έναυσμα για μια νέα ζωή πιο δημιουργική και ίσως πιο αληθινή από τη προηγούμενη.
Η επίμονη άρνηση του χωρισμού μοιάζει με άρνηση της πραγματικότητας, με άλλα λόγια σαν άρνηση της ίδιας της ζωής η οποία προχωρά και εξελίσσεται και μπορεί να λειτουργήσει επιβαρυντικά σε ψυχολογικό και σωματικό επίπεδο. Ταυτόχρονα όμως μας καθυστερεί από το να επανενταχτούμε με κάθε τρόπο και πάλι στη ζωή και να ξεκινήσουμε ξανά έχοντας την εμπειρία και ταυτόχρονα την ευλογία από τα πιθανά λάθη ή τις πιθανές παραλήψεις μας..
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
