Αρκετά είναι τα ζευγάρια, όπου αποφασίζουν να χωρίσουν, εφόσον διαπιστώσουν πως η σχέση τους δεν προχωρά. Ο τρόπος που θα γίνει ο χωρισμός, είναι σημαντικός για όλη την οικογένεια και καθορίζει τις επιπτώσεις της σε αυτή.
Κάποιες φορές γίνεται με έναν υγιή και ομαλό τρόπο και άλλες με δυσκολία και δυσάρεστες συνέπειες για όλα τα μέλη που εμπλέκονται. Ο πόνος, η στεναχώρια, ο θυμός και η θλίψη είναι συναισθήματα που όλοι στην οικογένεια θα νοιώσουν και είναι σημαντικό να βιωθούν τόσο από τους γονείς, όσο και από τα παιδιά.
Το ζευγάρι
Το ζευγάρι, εκτός από γονείς, είναι ένας άνδρας και μια γυναίκα που βιώνουν ένα χωρισμό. Αυτό χρειάζεται να το θυμούνται και οι ίδιοι με σεβασμό προς τον εαυτό τους. Κάποτε αγαπήθηκαν και πιθανόν ακόμη να αγαπιούνται, όμως δεν μπορούν να προχωρήσουν μαζί στην κοινή τους ζωή. Αυτή η κατάσταση είναι έντονη και επίπονη.
Στις καλές περιπτώσεις ο γάμος/συμβίωση τελειώνει έγκαιρα, το ζευγάρι βιώνει τα συναισθήματά του, πενθεί για το τέλος αυτής της σχέσης, βρίσκει ένα νέο κώδικα επικοινωνίας και ανατροφής των παιδιών και προχωρά τη ζωή του ξεχωριστά. Για να συμβεί αυτό, χρειάζεται να υπάρχει επικοινωνία και διάθεση από το ζευγάρι. Χρειάζονται συζητήσεις και κάποιες φορές εξωτερική βοήθεια από κάποιον ειδικό (διαμεσολαβητή, ψυχολόγο). Χρειάζεται ο πόνος να μην θολώνει τα μάτια και το μυαλό. Χρειάζεται να επιτρέψουν στους εαυτούς τους να θρηνήσουν για το τέλος αυτής της σχέσης, ώστε να μπορέσουν να κάνουν το επόμενο βήμα.
Τις περισσότερες φορές, όμως υπάρχουν αρκετές δυσκολίες, όπως ότι το ζευγάρι αποφασίζει να μη χωρίσει για το «καλό» των παιδιών, υπάρχουν τσακωμοί, κατηγορίες και εμπλοκή των παιδιών σε όλο αυτό, πισωγυρίσματα (χωρίζουν αλλά τα ξαναβρίσκουν αρκετές φορές), δεν τσακώνονται, αλλά στο σπίτι επικρατεί μια ατμόσφαιρα αδιαφορίας και μη επικοινωνίας. Όταν τελικά καταφέρουν να χωρίσουν, προσπαθούν να είναι «δυνατοί», ώστε να μην δουν τα παιδιά τον πόνο και την στεναχώρια τους. Έτσι καταπιέζουν τα συναισθήματά τους, τα οποία μένουν θαμμένα και τους βασανίζουν, χωρίς να μπορούν να απαλλαγούν από αυτά και να προχωρήσουν τη ζωή τους.
Αρκετές φορές το διαζύγιο δεν είναι μια κοινή απόφαση και σαν αποτέλεσμα τα συναισθήματα είναι διαφορετικά για τον κάθε έναν από το ζευγάρι. Για τον έναν μπορεί να είναι απελευθέρωση και για τον άλλον εγκατάλειψη. Ίσως κάποιος αισθάνεται προδομένος και ζητά εκδίκηση, άλλος θυμωμένος και εκφράζει αδιαφορία, πληγωμένος και ζητά αποδοχή. Το σίγουρο είναι πως και οι δύο είναι γονείς, οπότε η σχέση αυτή θα υπάρχει για πάντα. Καλούνται λοιπόν να σχετιστούν με το ρόλο του γονιού και πως θα συνυπάρξουν σε σχέση με τα παιδιά τους. Όσο πιο δύσκολη είναι η μεταξύ τους σχέση, τόσο πιο δύσκολη είναι και η συσχέτιση.
Διαβάστε σχετικά: Όταν οι γονείς χωρίζουν
Τα παιδιά
Τα παιδιά βιώνουν τη δυσκολία που υπάρχει πολύ πριν αποφασίσουν οι γονείς να χωρίσουν. Ακόμη και αν οι γονείς πιστεύουν πως κάνουν τα πάντα για να μην καταλάβουν το πρόβλημα τα παιδιά τους, εκείνα το αισθάνονται. Αρκετές φορές είναι ακόμη χειρότερα, διότι οι γονείς προσποιούνται πως όλα είναι καλά, αλλά τα παιδιά αισθάνονται πως κάτι συμβαίνει χωρίς όμως να καταλαβαίνουν τι ακριβώς, γεγονός που τα μπερδεύει.
Επίσης υπάρχουν περιπτώσεις όπου τα παιδιά χρησιμοποιούνται από τους γονείς. Η μητέρα που υποφέρει από τον πατέρα, βρίσκει παρηγοριά στα παιδιά της, ο πατέρας απειλεί ότι θα πάρει τα παιδιά από τη μητέρα, αλληλοκατηγορίες, μηνύματα που στέλνουν ο ένας στον άλλο μέσω των παιδιών και πολλά άλλα.
Αυτές οι συμπεριφορές το μόνο αποτέλεσμα που μπορούν να προσφέρουν είναι ατελείωτο πόνο για όλους και τραυματισμό στον ψυχικό κόσμο των παιδιών. Χρειάζεται να θυμόμαστε πως τα παιδιά μιμούνται τις συμπεριφορές των γονιών και αυτό είναι μια βάση για το πώς θέλουμε να συμπεριφερόμαστε. Το να εκδηλώνουμε τα συναισθήματά μας, να συγκρουόμαστε και να διαφωνούμε είναι θεμιτό, αλλά πάντα με σεβασμό ο ένας προς τον άλλο. Το να χωρίζουν οι γονείς αλλά να συνεχίζουν να αγαπούν τα παιδιά τους και να σέβονται ο ένας τον άλλο, είναι τελείως διαφορετικό στα μάτια των παιδιών από το να αλληλοκατηγορούνται ή να αδιαφορούν μεταξύ τους.
Οι γονείς μπορούν να στεναχωριούνται και να πονάνε παρότι αποφάσισαν να χωρίσουν. Είναι σημαντικό για τα παιδιά να ξέρουν πως οι γονείς τους μπορούν να κλαίνε και να είναι στεναχωρημένοι, αλλά συνεχίζουν όσα κάνουν στην καθημερινότητά τους. Είναι σημαντικό να βλέπουν πως ο καθένας προχωρά στη ζωή του, ίσως κάνει και μια νέα οικογένεια, αλλά συνεχίζει να αγαπά και να συνυπάρχει με την/τον πρώην σύζυγό και τα παιδιά. Φυσικά όλα αυτά για να επιτευχθούν σημαίνει πως και οι δύο γονείς είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τέτοιες καταστάσεις, συζητούν και επικοινωνούν μεταξύ τους και ζητούν βοήθεια όταν τη χρειαστούν.
Το επόμενο βήμα
Οι οικογένειες αλλάζουν, όπως και οι άνθρωποι που τις αποτελούν. Υπάρχουν πλέον πολλές μορφές οικογένειας, όπως ζευγάρια που είχαν προηγούμενους γάμους ενώνονται, ζευγάρια χωρίζουν, μονογονεϊκές οικογένειες και πολλές ακόμη εκδοχές. Αυτό που δεν αλλάζει και που χρειάζεται να μένει σταθερό είναι οι αξίες, οι οποίες βοηθούν τα μέλη της οικογένειας να πορεύονται με έναν υγιή και εξελικτικό τρόπο.
Ο αλληλοσεβασμός, η επικοινωνία, οι συζητήσεις, οι συγκρούσεις, η έκφραση συναισθημάτων, η αποδοχή είναι συστατικά που μας προστατεύουν και καθοδηγούν σε ένα φωτεινό δρόμο ανάπτυξης. Χρειάζεται να μπορούμε να αισθανόμαστε τον εαυτό μας σε όλες του τις πλευρές, σε όλους του τους ρόλους και να εκφραζόμαστε από τον καθένα εκεί που αρμόζει. Διαφορετικά θα εκφραστώ σαν σύντροφος και διαφορετικά σαν γονιός.
Σίγουρα, υπάρχουν και περιπτώσεις όπου όλα αυτά είναι δύσκολο να εφαρμοστούν, ιδιαίτερες και περίπλοκες καταστάσεις, όμως πάντα αξίζει να προσπαθήσουμε, στο βαθμό όπου είναι εφικτό και μπορεί ο καθένας, προκειμένου να ζήσουμε με αξιοπρέπεια εμείς και τα παιδιά μας.
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
