Μερικές φορές, τα λόγια μας μπορεί να προκαλέσουν πόνο σε άλλους ανθρώπους, ακόμα κι αν δεν το φανταζόμαστε.
Μεγάλο κακό έχει γίνει στον κόσμο από ανθρώπους που δεν μπορούν να φανταστούν ότι έχουν τη δύναμη να πληγώσουν κάποιον. Θεωρούν ότι τίποτα δεν διακυβεύεται στη συμπεριφορά τους προς τους άλλους, κι αυτό τους κάνει να αγνοούν τους κανόνες της ευγένειας και της ανθρωπιάς και να χτυπούν τους ανθρώπους λες και φορούν πανοπλία. Είναι σαν να αποτίνουν φόρο τιμής στην παιδική ηλικία.
Σκεφτείτε την περίπτωση όπου ένα μικρό παιδί κάνει πλάκα με κάποιο χαρακτηριστικό της εμφάνισης του γονιού του. Για το παιδί, ο γονιός είναι ακόμα, κατά πολύ, μια απρόσβλητη θεότητα. Ζει σε έναν απομακρυσμένο, εντυπωσιακό κόσμο με δουλειές, πιστωτικές κάρτες, οδήγηση αυτοκινήτων και δελτία ειδήσεων. Πώς κάποιος με τέτοιο ανάστημα θα μπορούσε να πληγωθεί από ένα σχόλιο για την εμφάνισή του από ένα μικροσκοπικό άτομο που δεν ξέρει ακόμα να γράφει σωστά;
Όμως, το παιδί δεν καταλαβαίνει ότι τα λόγια του μπορούν να προκαλέσουν πόνο. Ότι μπορούν να κάνουν τους γονείς του να κλάψουν. Το παιδί πολύ απλά δεν μπορεί να συλλάβει το πόσο απελπισμένοι ή αγχωμένοι μπορεί να είναι οι γονείς του. Οι γονείς, με γενναιοδωρία, έχουν προστατέψει το παιδί από την ευθραυστότητά τους. Και τώρα το παιδί τους κάνει ένα όμορφο, αν και άστοχο, κοπλιμέντο: πιστεύει ότι δεν τους αγγίζει ο πόνος.
Διαβάστε σχετικά: Αναγνωρίστε τη λεκτική κακοποίηση στις σχέσεις
Κάτι παρόμοιο μπορεί να συμβεί όταν οι εργαζόμενοι σχολιάζουν μεταξύ τους τον εργοδότη τους. Στη φαντασία τους, το αφεντικό βρίσκεται τόσο πιο πάνω από αυτούς, που δεν έχει σημασία τι λένε γι’ αυτό. Μόνο όταν βρεθούν και οι ίδιοι σε ανώτερες θέσεις αρχίζουν να καταλαβαίνουν πόσο ευάλωτος μπορεί να νιώθει ο υπεύθυνος, πόσο φυσιολογικό είναι το να θέλεις να σε συμπαθούν και πόσο ατελής μπορεί να είναι η αυτοεκτίμησή σου.
Αυτή η ιδέα ρίχνει φως στη δραστηριότητα κάποιων ιδιαίτερα επικίνδυνων ανθρώπων στο διαδίκτυο, τα λεγόμενα «τρολ». Το δηλητήριό τους δεν είναι η έκφραση ενός συναισθήματος δύναμης. Αντιθέτως, το τρολ τείνει να νιώθει σαν ένας περιπλανώμενος έξω από μια οχυρωμένη πόλη, που πετάει απειλές και προσβολές σε αυτούς που θεωρεί ότι είναι βολεμένοι κάτοικοι που κοιμούνται ήσυχοι πίσω από τα τείχη. Επιθυμεί να πληγώσει, αλλά με κανένα τρόπο δεν φαντάζεται ότι μπορεί. Κι αυτό είναι εκείνο που τον κάνει τόσο μοχθηρό.
Η πραγματική καλοσύνη απαιτεί από μας να λάβουμε υπόψη μια πολύ ασυνήθιστη ιδέα: όσο νέοι κι αν είμαστε, όσο ξεχασμένοι και αγνοημένοι κι αν νιώθουμε, έχουμε τη δύναμη να προκαλέσουμε σοβαρό πλήγμα στους άλλους ανθρώπους.
Το ότι δεν είμαστε πλούσιοι και ισχυροί δεν σημαίνει ότι χάνουμε την ικανότητα είτε να ανακουφίσουμε είτε να πληγώσουμε αγνώστους. Γινόμαστε πραγματικά ηθικοί και ενήλικοι όταν κατανοήσουμε ότι όλοι μπορούμε να καταστρέψουμε τη μέρα κάποιου ανθρώπου και, σε κάποιες περιπτώσεις, ακόμα και τη ζωή του.
Απόδοση - Επιμέλεια: Ισμήνη Τσοχαλή, επιμελήτρια κειμένων
Πηγή
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
