Οι λόγοι για τους οποίους δυο άνθρωποι ερωτεύονται είναι, μεταξύ άλλων, τα κοινά ενδιαφέροντα, η σωματική έλξη, ή οι κοινές αξίες. Ωστόσο, σύμφωνα με έρευνα, η οποία διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο του Γέιλ, η επιτυχία και η μακροημέρευση ενός γάμου εξαρτάται και από τα γονίδια των δυο συντρόφων.
Η έρευνα, η οποία δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό PLOS ONE, εξέτασε το ρόλο μιας γενετικής παραλλαγής η οποία επηρεάζει την ωκυτοκίνη (ή οξυτοκίνη), την ορμόνη που συνδέεται με την ικανότητά μας για σύναψη κοινωνικών δεσμών.
Η επικεφαλής της έρευνας, δρ Τζόαν Μόνιν, αναπληρώτρια καθηγήτρια στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Γέιλ και η ομάδα της μελέτησαν 178 παντρεμένα ζευγάρια ηλικίας 37 έως 90 ετών. Οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν ένα ερωτηματολόγιο σχετικά με τα συναισθήματα συζυγικής ασφάλειας και ικανοποίησης και έδωσαν δείγμα σάλιου προς γονοτυπική ανάλυση.
Οι ερευνητές βρήκαν ότι στις περιπτώσεις ζευγαριών όπου τουλάχιστον ένας εκ των δυο συντρόφων φέρει τη γενετική παραλλαγή, γνωστή ως γονότυπος GG, στον υποδοχέα του γονιδίου οκυτοκίνης, το ζευγάρι ανέφερε σημαντικά μεγαλύτερη συζυγική ικανοποίηση καθώς και μεγαλύτερα αισθήματα ασφάλειας στο γάμο. Αυτά τα ζευγάρια ανέφεραν ότι ένιωθαν περισσότερη ικανοποίηση συγκριτικά με άλλα ζευγάρια που είχαν διαφορετικούς γονότυπους.
Ενώ η παραλλαγή στον υποδοχέα οκυτοκίνης (OXTR rs53576) έχει μελετηθεί και στο παρελθόν κι έχει συνδεθεί με χαρακτηριστικά της προσωπικότητας όπως η συναισθηματική σταθερότητα, η ενσυναίσθηση και η κοινωνικότητα, είναι η πρώτη φορά που η νέα αυτή μελέτη εξετάζει το ρόλο της στη συζυγική ικανοποίηση.
Η έρευνα αυτή δείχνει ότι ο τρόπος που αισθανόμαστε στις στενές μας σχέσεις επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες και όχι αποκλειστικά από τις κοινές εμπειρίες που αποκτούμε με τους συντρόφους μας με την πάροδο του χρόνου, εξηγούν οι ερευνητές. Σ’ έναν γάμο, οι άνθρωποι επηρεάζονται τόσο από τις δικές τους γενετικές προδιαθέσεις όσο και από εκείνες των συντρόφων τους, τονίζουν.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν, επίσης, ότι τα άτομα με γονότυπο GG ανέφεραν ότι είχαν μικρότερη αγχώδη προσκόλληση στο γάμο τους, γεγονός που ωφέλησε τη σχέση τους. Η αγχώδης προσκόλληση (ή ο αγχώδης τύπος προσκόλλησης) δημιουργεί ένα είδος ανασφάλειας για τη σχέση που αναπτύσσεται λόγω αρνητικών εμπειριών του παρελθόντος με στενούς συγγενείς ή συντρόφους κατά τη διάρκεια της ζωής και συνδέεται με μειωμένη αυτοεκτίμηση, υψηλή ευαισθησία απέναντι στην απόρριψη καθώς και με συμπεριφορά η οποία επιδιώκει την αποδοχή, προσθέτουν.
Διαβάστε σχετικά: Το ζευγάρωμα του αγχώδη με τον αποφευκτικό σύντροφο
Οι ερευνητές δήλωσαν ότι ο συνδυασμός των γονότυπων GG που φέρουν οι δύο σύντροφοι αντιπροσωπεύει περίπου το 4% της μεταβλητής της συζυγικής ικανοποίησης. Παρόλο που αυτό το ποσοστό είναι μικρό, ασκεί σημαντική επίδραση αν λάβουμε υπόψιν άλλους γενετικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες στους οποίους εκτίθενται τα ζευγάρια.
Τα ευρήματα της μελέτης ενδεχομένως να οδηγήσουν σε μελλοντικές μελέτες που θα εξετάσουν τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούν οι γονότυποι των ζευγαριών έτσι ώστε να επηρεάσουν την πορεία της σχέσης με την πάροδο του χρόνου.
Θα ήταν εξίσου σημαντικό να εξετασθεί σε μεγάλο αντιπροσωπευτικό δείγμα παντρεμένων ζευγαριών πως η παραλλαγή στον υποδοχέα οκυτοκίνης (OXTR rs53576) αλληλεπιδρά με συγκεκριμένες αρνητικές ή θετικές εμπειρίες στη σχέση έτσι ώστε να επηρεάζεται η ποιότητα της σχέσης διαχρονικά, προσθέτουν οι ερευνητές.
Μελέτη: Associations between spouses’ oxytocin receptor gene polymorphism, attachment security, and marital satisfaction
Απόδοση: Βασιλική Τσαπάκη, Μεταφράστρια
Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
