Αν θέλετε να φανείτε αναίσθητοι ή ακόμη και εχθρικοί, υπάρχουν δύο πράγματα που μπορείτε να πείτε σε κάποιον που είναι αναστατωμένος και θα το πετύχετε αμέσως: Ηρέμησε και χαλάρωσε. Τι μπορείτε να πείτε όμως για να τον κάνετε να νιώσει καλύτερα;
Αν κάποιος σας τα έχει πει ποτέ αυτά, ξέρετε ακριβώς τι εννοώ. Αισθανθήκατε ξαφνικά καλύτερα; Αμφιβάλλω. Ακούγονται περισσότερο σαν συγκεκαλυμμένες επικρίσεις και απαιτήσεις παρά σαν παρηγοριά.
Από την άλλη, αν πραγματικά ακούτε το τι κάποιος νιώθει και λέει, προσέξτε τη γλώσσα του σώματός του, ή πείτε του ότι όλα θα πάνε καλά. Τότε ίσως νιώσει ότι τον υποστηρίζετε, τον ακούτε, τον εκτιμάτε και θα ανακουφιστεί.
Σκεφτείτε τι θα λέγατε σε ένα ταραγμένο παιδί: Όλα θα πάνε καλά γλυκό μου. Θα είσαι μια χαρά. Ξέρω ότι πονάει. Είμαι εδώ για σένα. Δεν πάω πουθενά. Απλά κλάψε, δεν πειράζει.
Το να προσπαθούμε να λύσουμε ένα πρόβλημα όταν κάποιος είναι αναστατωμένος ή εκνευρισμένος δεν βοηθάει καθόλου, αν και μπορεί να γίνει χρήσιμο όταν αυτός ηρεμήσει.
Η πιο ενδιαφέρουσα πλευρά αυτού είναι το πώς τα πιο απλά πράγματα μπορούν συχνά να είναι και τα πιο βαθιά.
Οι γιατροί και οι νοσοκόμες το ξέρουν αυτό καθώς στη μέση μιας θεραπευτικής διαδικασίας μπορούν να πουν απλά στον ασθενή: Τα πας τέλεια, απλά συνέχισε να αναπνέεις. Αυτή η φράση είναι ταυτόχρονα υποστηρικτική και καθοδηγητική.
Διαβάστε σχετικά: Περί επικοινωνίας – Αποδοχή, απόρριψη, μη επιβεβαίωση
Το άλλο πράγμα που νομίζω ότι εμποδίζει τους ανθρώπους που θέλουν να είναι τρυφεροί και παρόντες όταν κάποιος που τους ενδιαφέρει υποφέρει, είναι η ίδια δυναμική με αυτή που εμποδίζει τους ανθρώπους όταν προσπαθούν να είναι διεκδικητικοί, δηλαδή το να λένε πάρα πολλά.
Τόσο στην παρηγοριά κάποιου όσο και στη διεκδικητικότητα, η παρόρμηση να προσπαθείς συνεχώς να βρεις κάποια μαγική φράση που θα κάνει το σχόλιο να προσγειωθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο οδηγεί συχνά στο να πεις κάτι που θα ήταν καλύτερα να μην ειπωθεί.
Γι’ αυτό το λόγο το να κρατάμε τα πράγματα συνοπτικά και ξεκάθαρα είναι η καλύτερη στρατηγική και στις δύο περιπτώσεις.
Μερικές φορές, η επιθυμία να βρούμε ακριβώς το σωστό πράγμα αποδεικνύεται ότι είναι το ακριβώς λάθος πράγμα. Και γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή δεν έχει να κάνει με εσένα που θες να νιώσεις καλά με την ικανότητά σου να βοηθήσεις, αλλά με το να επικοινωνήσεις με τον πιο αποτελεσματικό και ευγενικό τρόπο που είναι δυνατόν.
Η ομορφιά στη χρήση αυτής της προσέγγισης είναι ότι δεν χρειάζεται να επανεφεύρετε τον τροχό. Το να λέτε πράγματα με συνοπτικό, ευθύ και συμπονετικό τρόπο, και το να επαναλαμβάνετε το ίδιο πράγμα όσο συχνά είναι απαραίτητο, το κάνει πολύ πιο εύκολο για εσάς.
Το δυσκολότερο πράγμα είναι να μάθετε να λέτε λιγότερα, να ακούτε πιο προσεκτικά και να είστε πλήρως παρόντες.
Τα καλά νέα είναι ότι, μόλις δείτε τα θετικά αποτελέσματα, αυτό γίνεται πολύ πιο αυτό-ενισχυτικό.
Απόδοση: Παναγιώτα Νταλιακούρα, απόφοιτη του τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΕΚΠΑ
Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
Πηγή
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
