Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι κάτι δύσκολο και συνάμα πολύ όμορφο. Ανάλογα με τη δομή προσωπικότητας των ατόμων που δημιουργούν το δέντρο της σχέσης, μπορεί να προκύψει ένα δέντρο πολύ υγιές και ανθισμένο. Ή σε αντίθετη περίπτωση, ένα δέντρο γεμάτο αρρώστιες που τις μεταδίδει στους καρπούς του (επόμενη γενιά).
Οι ανθρώπινες σχέσεις (διαφυλικές), είναι σαν τα δέντρα που φυτεύουμε στον κήπο μας. Ένα δέντρο αποτελείται από τις ρίζες του, τον κορμό του, τα κλαδιά του, και τα φύλλα – άνθη του. Η ειδοποιός διαφορά ωστόσο, έγκειται στη σύνθεση, μιας και αναφερόμαστε σε δυάδα. Ως ρίζες του δέντρου της σχέσης, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν οι συνθέσεις της κληρονομικότητας των δύο ατόμων (γενετική προδιάθεση).
Επίσης, οι συνθέσεις των δεσμών προσκόλλησης του καθενός με τη μητέρα του, κατά τα τρία πρώτα έτη. Και τέλος, η σύνθεση των πρώιμων γονικών εμπειριών των δύο ατόμων. Όλα αυτά για να δημιουργήσουν τις ρίζες της σχέσης, αλληλεπιδρούν ολοένα μεταξύ τους. Ως κορμός, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η σύνθεση των παιδικών εμπειριών των ατόμων μέσα στην οικογένεια, και στο ευρύτερο περιβάλλον (γειτονιά, σχολείο).
Επίσης, το πώς βίωσαν τα παιδιά τη σχέση των γονιών τους, και η εσωτερίκευση αυτού του μοντέλου ως ιδανική ή μη σχέση. Τα προαναφερθέντα στοιχεία αλληλεπιδρούν και πάλι ολοένα μεταξύ τους δημιουργώντας τον κορμό της σχέσης. Ως κλαδιά, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν οι σχέσεις που είχαν τα παιδιά με συνομηλίκους από τα παιδικά τους χρόνια, και πιο έντονα κατά την εφηβεία που αναπτύσσεται το ερωτικό κομμάτι των σχέσεων, όπου κατά μεγάλο βαθμό παγιώνεται.
Διαβάστε σχετικά: Ανθρώπινες Σχέσεις
Εν τέλει, ως φύλλα – άνθη του δέντρου, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν οι αλληλεπιδράσεις και οι συνθέσεις όλων των παραπάνω, και η έκφραση αυτής της δυαδικής σχέσης. Δηλαδή, το πώς βιώνει εσωτερικά το κάθε μέλος αυτή τη σχέση, αλλά και ως δυάδα πώς λειτουργούν.
Όπως διαφαίνεται, οι ανθρώπινες σχέσεις (διαφυλικές) μπορούν να οδεύσουν σε ενα τέλμα, και να μαραθούν τα φύλλα και τα άνθη της σχέσης. Επίσης, μπορεί να βρίσκονται σε μία στασιμότητα τα άτομα, και να είναι ορατά φύλλα και μικρά άνθη, αλλά να μην υπάρχει καμία ουσιαστική εξέλιξη των δύο ατόμων. Μία άλλη εκδοχή, είναι να βλέπουμε κάποια φύλλα και άνθη να ξεπετάγονται, και κάποια άλλα να βρίσκονται υπό τους και πάντα υπό τη σκιά τους.
Όπου σε αυτή την περίπτωση, φαίνεται ότι το ένα άτομο του ζεύγους εξελισσεται, ενδεχομένως εις βάρους του άλλου. Και στο ιδανικό σενάριο, φαίνεται μία ομοιομορφία των υγιών φύλλων και ανθισμένων ανθέων. Όπου και τα δύο άτομα του ζεύγους έχουν μία ανοδική εξέλιξη στο σύνολό τους.
Τι γίνεται λοιπόν στην επιλογή συντρόφου και πώς μπορεί μία σχέση να ανθίσει; Εδώ έρχεται να μας δώσει εξήγηση η γνωσιακή αρχή. Δηλαδή, από που πηγάζει ο τρόπος που βλέπουμε τον εαυτό μας, τους άλλους και το μέλλον. Και με ποιό τρόπο αυτό το πρίσμα, μας βάζει σε συνειδητές ή μη διαδικασίες να επιλέξουμε σύντροφο στην εκάστοτε φάση της ζωής μας.
Κατά τη γνωσιακή αρχή, δεν είναι τα γεγονότα και οι καταστάσεις καθεαυτού προβληματικές, αλλά ο τρόπος κωδικοποίησης και νοηματοδότησης της κάθε κατάστασης. Ο τρόπος λοιπόν κωδικοποίησης και νοηματοδότησης της εκάστοτε κατάστασης, προκύπτει από τις βαθύτερες πυρηνικές πεποιθήσεις του κάθε ατόμου.
Αυτές οι πυρηνικές πεποιθήσεις, έχουν δημιουργηθεί μέσω τις αλληλεπίδρασης της γενετικής προδιάθεσης του ατόμου, με το δεσμό προσκόλησης με τη μητέρα του, με τις πρώιμες γονικές εμπειρίες, με αλληλεπιδράσεις με άλλα μέλη της οικογένειας (αδέλφια, παππούδες, γιαγιάδες, θείους), με τη σειρά που έχει γεννηθεί το παιδί, με αλληλεπιδράσεις στο ευρύτερο περιβάλλον (σχολείο, γειτονιά), με την κοινωνικοποίηση του ατόμου, με ασθένειες, με τραυματικές εμπειρίες, με διαφυλικές σχέσεις.
Αυτές οι πυρηνικές πεποιθήσεις στο πέρας της εφηβείας έχουν δημιουργηθεί και κατά ένα μεγάλο βαθμό παγιωθεί. Μέσω λοιπόν αυτών των πυρηνικών πεποιθήσεων, βλέπουμε τον εαυτό μας, τους άλλους και το μέλλον, όπου αυτές οι πεποιθήσεις λειτουργούν για τον καθένα μας ως οι απόλυτες αλήθειες.
Το βασικό στοιχείο των πυρηνικών πεποιθήσεων είναι, ότι με τρόπο μη συνειδητό, βάζουμε τον εαυτό μας σε καταστάσεις που θα επιβεβαιώσουμε αυτές τις πεποιθήσεις. Υπάρχουν περιπτώσεις «τυχερών ατόμων», που οι πυρηνικές τους πεποιθήσεις είναι λειτουργικές, και μέσω αυτών των λειτουργικών πεποιθήσεων επιλέγουν και έρχονται σε επαφή με άλλα άτομα.
Για παράδειγμα, ένα άτομο που έχει πολύ θετική εικόνα για τον εαυτό του, εκτιμά τον εαυτό του πολύ θετικά, και πιστεύει πολύ στον ίδιο, θα επιλέξει κάποιο άτομο για πιθανό σύντροφο που θα επιβεβαιώνει αυτή του την εικόνα. Επίσης, για το ίδιο άτομο, θα είναι αρκετά εύκολο να βγει από μία κατάσταση που θα έρχεται αντιμέτωπη με τις πυρηνικές του πεποιθήσεις.
Σε μία τελείως αντίθετη περίπτωση, ένα άτομο με πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση, θα επιλέξει για σύντροφο ένα άτομο που θα επιβεβαιώνει αυτά τα χαρακτηριστικά. Δηλαδή, πολύ πιθανόν να δέχεται κακοποίηση και να είναι εξαιρετικά δύσκολο να βγει από μία τέτοια κατάσταση, επιβεβαιώνοντας τις πεποιθήσεις της «ανεπάρκειας» και «ανικανότας».
Αυτές λοιπόν οι πυρηνικές πεποιθήσεις, προκύπτουν από ένα μεγάλο ταξίδι στη ζωή του κάθε ατόμου όπως προαναφέρθηκε. Μέσω αυτού του πρίσματος της «απόλυτης αλήθειας», επιλέγουμε άτομα που θα μας δώσουν αυτό που εμείς οι ίδιοι θεωρούμε ότι αξίζουμε.
Διαβάστε σχετικά: Η συναισθηµατική πρόσδεση και η σηµασία της στις ανθρώπινες σχέσεις
Το πολύ δύσκολο κομμάτι εδώ είναι, ότι αυτό που μας δυσλειτουργεί γίνεται με ένα τρόπο μη συνειδητό και επαναλαμβανόμενο (πρότυπο συμπεριφοράς). Εδώ λοιπόν φτάνει η φάση, που το άτομο έχει την ανάγκη να χτυπήσει την πόρτα του Ψυχοθεραπευτή, όπου με τη βοήθειά του θα σπάσει αυτούς τους φαύλους κύκλους.
Οι ανθρώπινες σχέσεις (διαφυλικές), είναι κάτι δύσκολο και συνάμα πολύ όμορφο. Ανάλογα με τη δομή προσωπικότητας των ατόμων που δημιουργούν το δέντρο της σχέσης, μπορεί να προκύψει ένα δέντρο πολύ υγιές και ανθισμένο. Ή σε αντίθετη περίπτωση, ένα δέντρο γεμάτο αρρώστιες που τις μεταδίδει στους καρπούς του (επόμενη γενιά).
Το θεμιτό είναι να προσπαθούμε για τη σχέση μας και να φροντίζουμε το δέντρο μας. Γιατί το δέντρο της σχέσης αποτελείται από δύο μέρη, τα οποία χρειάζεται μεγάλη φροντίδα για να γίνει ένα – «εμείς». Ας σπείρουμε λοιπόν νοιάξιμο και αγάπη, για να θερίσουμε υγιείς καρπούς και άνθη.
Εν κατακλείδι, η λύση δεν ευρίσκεται στην αποφυγή, το χωρισμό, και την καταπίεση. Η λύση βρίσκεται στην κατανόηση, την προσπάθεια και την ανάληψη ευθύνης, όπου μέσω αυτών τα άτομα θα δουλέψουν για το δέντρο της σχέσης τους, και αν χρειάζεται θα ζητήσουν βοήθεια Ειδικού Ψυχικής Υγείας.
