Ορισμένοι άνθρωποι γονατίζουν όταν φοβούνται και άλλοι ορθώνουν ανάστημα. Εσύ τι επιλέγεις ως στάση ζωής;
Αγαπώ τους ανθρώπους που παίρνουν γενναίες αποφάσεις ενώ είναι δύσκολο. Τους ανθρώπους που επιλέγουν αυτό που πραγματικά θέλουν, ακόμα κι αν πηγαίνουν αντίθετα από αυτό που είναι λογικό ή φυσιολογικό για τους άλλους. Και το κάνουν όταν είναι δύσκολο. Συνήθως λένε: ''Αν υπάρχει κάποιος πρόθυμος να ποντάρει σε μένα, αυτός είμαι εγώ''.
Μου αρέσουν οι άνθρωποι που έχουν αυτοσεβασμό και απελευθερώνονται από τις αλυσίδες που φαίνεται πως τους κρατούν δεμένους. Μου αρέσει που δεν μπερδεύουν αυτό το χρέος, με την ελευθερία των επιλογών τους.
Όλοι είχαμε κάποια στιγμή το αίσθημα ότι κάτι μας βαραίνει. Μπορείς να το δεις ακόμα και στα παιδιά: όταν οι γονείς τους αγοράζουν ένα παιχνίδι, πολλά από αυτά γίνονται πιο υπάκουα. Δεν είναι επειδή θέλουν κι άλλο παιχνίδι. Είναι επειδή έχουν εσωτερικεύσει την αρχή της αμοιβαιότητας.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν πολλοί γονείς που τους υπενθυμίζουν αυτό το χρέος. Να κάτσεις φρόνιμος σήμερα, μόλις σου αγόρασα ένα παιχνίδι ή Καθίσαμε πολύ ώρα στο πάρκο σήμερα, οπότε πήγαινε καθάρισε το δωμάτιό σου.
Διαβάστε σχετικά: Πώς παίρνουμε αποφάσεις σε δύσκολες συνθήκες;
Είναι έντιμοι και ειλικρινείς
Οι άνθρωποι που παίρνουν γενναίες αποφάσεις όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, είναι συνήθως έντιμοι. Λένε όχι στο να βρίσκονται σε δύο μέρη ταυτόχρονα, όταν ξέρουν πως δεν μπορούν. Έχουν τη στάση ότι: αυτά μπορώ να κάνω, αυτά λοιπόν και θα κάνω. Είναι υπέροχοι άνθρωποι, επειδή θέτουν ως προτεραιότητα το πιο ισχυρό πράγμα: τη δύναμη της ζωής τους.
Αγαπώ τους ανθρώπους που ξέρουν ποιοι είναι. Τους ανθρώπους που είναι ξεκάθαροι σχετικά με τις προτεραιότητές τους και καταλαβαίνουν ότι όταν μένουν πιστοί σε αυτές, σημαίνει ότι πρέπει να κάνουν θυσίες. Οπότε τις κάνουν, κι ας πονούν που χάνουν κάτι άλλο.
Ίσως βάζουν πρώτα την οικογένειά τους και να αρνούνται να εγκαταλείψουν την υπέροχη καθημερινότητα που έχουν μαζί της. Ίσως η δουλειά τους να έχει πάντα προτεραιότητα. Είναι άλλωστε έτοιμοι να μετακομίσουν από πόλη σε πόλη, για να κάνουν τη δουλειά που αγαπούν.
Οι άνθρωποι που παίρνουν γενναίες αποφάσεις σε δύσκολες στιγμές, είναι αληθινοί με τον εαυτό τους. Δεν προσπαθούν, ούτε και θέλουν να προσπαθήσουν να πλησιάσουν κάπου που γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να φτάσουν. Και δεν προσπαθούν να ταιριάξουν κάπου όπου δεν ανήκουν. Συνήθως σκέφτονται: η μέρα έχει 24 ώρες, όχι 48, που σημαίνει ότι δεν θα το παρακάνουν.
Δεν εξαναγκάζουν τον εαυτό τους. Ούτε αναγκάζουν άλλους ανθρώπους να κάνουν πράγματα τα οποία δεν μπορούν. Δεν τρέχουν να προλάβουν το χρόνο, αλλά θα κάνουν αυτό που μπορούν. Για παράδειγμα, αν γνωρίζουν πως δεν έχουν χρόνο να κάνουν παιδιά, είτε θα ψάξουν να βρουν χρόνο ή απλά δεν θα κάνουν. Δεν εξαναγκάζουν ποτέ τους άλλους να γίνουν γονείς ή να μετατρέψουν τη ζωή τους σε μια διαρκή θυσία.
Διαβάστε σχετικά: Πώς να πάρετε τις σωστές αποφάσεις στις επιχειρήσεις αλλά και στη ζωή
Οι άνθρωποι που παίρνουν γενναίες αποφάσεις ξέρουν πόσο τυχεροί είναι
Όταν αλληλεπιδρώ με ανθρώπους που παίρνουν γενναίες αποφάσεις σε δύσκολες στιγμές, ξέρω τι έχω να αντιμετωπίσω. Ανεξάρτητα με το πόσο με συμπαθούν ή με αντιπαθούν, θα κάνουν ακριβώς αυτό που λένε. Ό,τι λένε πως θα κάνουν, αυτό κάνουν. Και αν πουν όχι σε κάτι, θα έχουν τους λόγους τους.
Αγαπώ τους ανθρώπους που παίρνουν γενναίες αποφάσεις σε δύσκολες στιγμές, γιατί συνήθως γνωρίζουν πως είναι τυχεροί. Τυχεροί επειδή η καρδιά τους χτυπά, επειδή έχουν ελπίδα, επειδή έχουν ένα σώμα που είναι μια μηχανή, πιο αξιοθαύμαστη από οτιδήποτε έχουμε δημιουργήσει με την τεχνολογία.
Επειδή μπορούν να αναπνεύσουν! Δεν είναι άλλωστε καταπληκτικό το να μπορείς να αναπνεύσεις; Απλά καν’ το, δεν είναι ανάγκη να συγκρίνεις τον εαυτό σου με όσους δε μπορούν. Απλά καν’ το γι’αυτό που είναι. Εισπνοή και μετά εκπνοή.
Μου αρέσουν επειδή αγαπούν τη ζωή! Γράφουν την ιστορία της ζωής τους, από μια θετική σκοπιά. Αγωνίζονται για τη δικαιοσύνη, ακόμα και όταν ξέρουν ότι αυτός ο κόσμος είναι άδικος και ότι οι άνθρωποι θα τους πουν ανόητους που προσπαθούν. Τους αγαπώ, γιατί αναγνωρίζουν τις αδυναμίες τους, αλλά δεν τις αφήνουν να τους σταματήσουν.
Μπορεί να μην είναι φτιαγμένοι για να είναι οι καλύτεροι φίλοι, αλλά πάντα θα είναι πρώτοι που θα τρέξουν όταν χρειαστεί ο φίλος τους κάποια βοήθεια. Είτε έχουν λίγα, είτε πολλά, θα προσπαθούν πάντα να χρησιμοποιήσουν όλες τους τις ικανότητες. Παίρνουν όμορφα ρίσκα. Ρίσκα που θα τους διδάξουν κάτι.
Έχουν φόβους όπως όλοι οι άλλοι, αλλά ξέρουν ότι είναι μέρος της ζωής.
Πηγή: exploringyourmind.com
Απόδοση: Τομπουλίδη Μαρία
Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
