Η φωνή που δίνουμε στα συναισθήματά μας απαλύνει τη λύπη, τον πόνο και το θυμό μας.
Μια μελέτη εγκεφαλικής απεικόνισης στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, αποκαλύπτει πως η φωνή που δίνουμε στα συναισθήματά μας απαλύνει τη λύπη, τον πόνο, το θυμό μας, ενώ μια άλλη έρευνα του Πανεπιστημίου με τους ίδιους συμμετέχοντες συνδυάζει τις νευροεπιστήμες με αρχαίες ανατολικές διδαχές για να μας αποδείξει γιατί η ενσυνειδητότητα, η κατάσταση δηλαδή, του να βιώνουμε όσο πιο συνειδητά μπορούμε το παρόν, έχει πολλά οφέλη για την υγεία μας.
Όταν οι άνθρωποι βλέπουν μια φωτογραφία ενός φοβισμένου ή θυμωμένου προσώπου ακόμη και για λίγα δευτερόλεπτα, αυξάνεται η δραστηριότητα σε μια περιοχή του εγκεφάλου που λέγεται αμυγδαλή η οποία θέτει σε συναγερμό μια σειρά από βιολογικές λειτουργίες προστατευτικού χαρακτήρα για τον οργανισμό μας. Ονομάζοντας το συναίσθημα που βλέπουμε ζωγραφισμένο στο ανθρώπινο πρόσωπο, για παράδειγμα ‘θυμό’, αλλάζει την αντίδραση του εγκεφάλου μας, αφού μειώνει τη δραστηριότητα στην αμυγδαλή, εξηγεί ο Dr. Lieberman, Αναπληρωτής Καθηγητής Ψυχολογίας.
Από την άλλη, αυξάνεται η δραστηριότητα σε μια άλλη περιοχή ανάμεσα στο μέτωπο και τα μάτια που συνδέεται με την λεκτική έκφραση των συναισθημάτων μας. Η περιοχή αυτή βρίσκεται στο δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου αν και η γλωσσική επεξεργασία όπως γνωρίζουμε, εδράζεται στο αριστερό.
Σε μια άλλη έρευνα που διεξήχθη υπό την καθοδήγηση του ίδιου καθηγητή, συμμετείχαν 18 άντρες και 12 γυναίκες ηλικίας 18-36 ετών, οι οποίοι παρατήρησαν φωτογραφίες ανθρώπων που απεικόνιζαν διαφορετικές εκφράσεις προσώπου και ταίριαξαν το αντίστοιχο συναίσθημα – θυμός ή φόβος για παράδειγμα – με αυτό που απεικονιζόταν ή το αντίστοιχο όνομα – αντρικό ή γυναικείο – σύμφωνα με το αν αυτή η έκφραση προσώπου ανήκε στο αντρικό ή γυναικείο φύλο.
Όταν μελετήθηκε με μαγνητική απεικόνιση η λειτουργία του εγκεφάλου, διαπίστωσαν πως όταν συνέδεαν την λέξη «θυμωμένος» με την αντίστοιχη έκφραση προσώπου, η δραστηριότητα στην αμυγδαλή μειωνόταν ενώ όταν αντιστοίχιζαν ένα αντρικό όνομα στην έκφραση αυτή, η μείωση αυτή δεν ήταν ορατή.
Αυτό το εξήγησε ο Dr.Lieberman λέγοντας πως όταν λεκτικοποιούμε συναισθήματα, ενεργοποιούμε την προμετωπιαία περιοχή του εγκεφάλου ενώ παρατηρούμε μια μειωμένη δραστηριότητα στην αμυγδαλή σαν να βάζουμε φρένο στην συναισθηματική μας ανταπόκριση. Ως αποτέλεσμα νιώθουμε λιγότερο το αίσθημα του θυμού ή της λύπης. Συνεπώς, η ονομασία του αρνητικού συναισθήματος μειώνει την δραστηριότητα στην περιοχή του εγκεφάλου που πυροδοτεί τα αρνητικά συναισθήματα.
Διαβάστε σχετικά: Πώς να έρθουμε σε επαφή με τα συναισθήματά μας όταν δεν έχουμε διδαχθεί τον τρόπο
Συνδυάζοντας ανατολικές τεχνικές με τις μοντέρνες νευροεπιστήμες
Είκοσι εφτά εκ των συμμετεχόντων συμπλήρωσαν ένα ερωτηματολόγιο σχετικά με την ενσυνειδητότητα, μια ιδιαίτερα δημοφιλή τεχνική στην Νοτιοανατολική Ασία, η οποία προέρχεται από παλιές ανατολικές τεχνικές που ανάγονται 2.500 χρόνια πριν.
Στην τεχνική αυτή, η οποία σε προηγούμενες έρευνες έχει θεωρηθεί σημαντικός παράγοντας σε χρόνιες ασθένειες, δερματοπάθειες ή καταστάσεις σωματικές που σχετίζονται με το άγχος, δίνεις σημασία στα αισθήματα τις σκέψεις και τις αισθήσεις του σώματός σου χωρίς όμως να τις κρίνεις ή να αντιδράς σε αυτές. Ένας τρόπος για να το κάνεις λέει ο Creswell, συγγραφέας της έρευνας, είναι να λεκτικοποιείς το συναίσθημά σου και να λες για παράδειγμα «νιώθω πολύ άγχος αυτή τη στιγμή», ή «αυτό που νιώθω είναι χαρά».
Το να σκεφτόμαστε «αυτό είναι θυμός», είναι αυτό που έκαναν οι συμμετέχοντες στην έρευνα όταν παρατήρησαν ένα θυμωμένο πρόσωπο και είπαν «αυτό είναι θυμός», ενώ συμπλήρωσε τα αποτελέσματα του Liebermann που αναλύσαμε παραπάνω.
Μετά συνέκρινε τις απαντήσεις των ερωτηθέντων στο ερωτηματολόγιο ενσυνειδητότητας με τα αποτελέσματα της πρώτης έρευνας που αφορούσε την ονομασία συναισθημάτων και βρήκε ότι σε υψηλότερα επίπεδα ενσυνειδητότητας, φαίνεται ότι ενεργοποιούνται όλα τα αποθέματα του προμετωπιαίου φλοιού του εγκεφάλου για να σφραγίσουν την δραστηριότητα της αμυγδαλής.
Για πρώτη φορά λοιπόν συνειδητοποιούμε τα οφέλη της ενσυνειδητότητας με επιστημονικά κριτήρια και μπορούμε να καταλάβουμε γιατί προγράμματα αυτής βελτιώνουν την συμπεριφορά και την υγεία. Αποδεικνύεται μια έξοχη έρευνα αφού ενώνει τις ανατολικές διδαχές με τις νευροεπιστήμες, λέει ο Creswell. Έτσι, για πρώτη φορά αποδείξαμε ότι υπάρχει νευροβιολογικός συσχετισμός για την ενσυνειδητότητα με αποτελέσματα συμβατά με αυτά που δίδασκαν 2.500 χρόνια πριν.
Πηγή: ucla.com
Απόδοση – Επιμέλεια : Στέλλα Κοσμά, MSc Συμβουλευτικής στην Ειδική Αγωγή, την Εκπαίδευση και την Υγεία.
