Όλοι μας πιθανότατα θα έχουμε παρατηρήσει κάποιον που τρώει τα νύχια του. Πολλοί από εσάς που διαβάζετε τώρα το άρθρο αυτό θα έχετε πιάσει τον εαυτό σας κάποια στιγμή στη ζωή σας να τρώτε τα νύχια σας. Εάν, λοιπόν, έχετε αναρωτηθεί ποτέ «Γιατί να δαγκώσω τα νύχια μου;» τότε σήμερα ίσως κατατοπιστείτε παραπάνω για τις αιτίες αυτής της συμπεριφοράς.
Σε αυτό το άρθρο, δεν θα αναφερθούμε στο περιστασιακό φάγωμα των νυχιών, το οποίο ενδεχομένως να το εκδηλώνουμε όταν βαριόμαστε. Εδώ, μας ενδιαφέρει περισσότερο το δάγκωμα των νυχιών το οποίο αποτελεί προβληματική συνήθεια καθώς και οι ψυχολογικοί λόγοι για τους οποίους οι άνθρωποι τρώνε τα νύχια τους. Το υπερβολικό φάγωμα των νυχιών ονομάζεται ονυχοφαγία. Είναι μια κατάσταση παρόμοια με άλλες διαταραχές περιποίησης του σώματος, όπως το τράβηγμα των μαλλιών (τριχοτιλομανία).
Οι πέντε ψυχολογικοί λόγοι πίσω από αυτήν την ενοχλητική συνήθεια
1. Τελειομανία
Μέχρι και πριν λίγα χρόνια δεν συσχετίζαμε το δάγκωμα των νυχιών με συμπεριφορές τελειομανίας, αλλά μια μελέτη του 2015 μας άλλαξε τον τρόπο αντίληψης.
Οι ερευνητές στο Université de Montréal έδειξαν ότι οι άνθρωποι είναι πιο πιθανό να επιδοθούν στο φάγωμα των νυχιών όταν βαριούνται ή απογοητεύονται.
Επιλέχθηκε μια ομάδα ανθρώπων, το ήμισυ με συνήθειες ονυχοφαγίας, και το μισό χωρίς. Όλοι εκτέθηκαν στα ίδια σενάρια όπως η πλήξη, το άγχος, η απογοήτευση και η χαλάρωση, με σκοπό να προκληθεί μια αντίδραση φαγώματος των νυχιών. Οι συμμετέχοντες ρωτήθηκαν, επίσης, πόσες φορές βίωσαν αρνητικά συναισθήματα όπως θυμό, απογοήτευση, ευερεθιστότητα, πλήξη και άγχος.
Στη συνέχεια, οι συμμετέχοντες με γνωστές τάσεις ονυχοφαγίας κατέγραψαν μια πολύ μεγαλύτερη επιθυμία να φάνε τα νύχια τους όταν εκτέθηκαν στα απογοητευτικά σενάρια. Είχαν επίσης υψηλότερα επίπεδα πλήξης και ξεκίνησαν να τρώνε τα νύχια τους μετά από λίγα μόνο λεπτά που έμειναν μόνοι τους.
Γιατί λοιπόν η πλήξη και η απογοήτευση προκάλεσαν το φάγωμα των νυχιών;
Ο επικεφαλής ερευνητής Kieron O’Connor συνδέει το δάγκωμα των νυχιών με την τελειομανή συμπεριφορά:
«Πιστεύουμε ότι τα άτομα με αυτές τις επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές μπορεί να είναι τελειομανείς, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορούν να χαλαρώσουν και να εκτελέσουν μια εργασία με «κανονικό »ρυθμό. Επομένως, είναι επιρρεπείς σε απογοήτευση, ανυπομονησία και δυσαρέσκεια όταν δεν επιτυγχάνουν τους στόχους τους».
2. Παιδική συμπεριφορά
Το φάγωμα των νυχιών σχετίζεται με το άγχος, καθώς η δράση αυτή ανακουφίζει και εκτονώνει το άγχος. Η ονυχοφαγία μπορεί να ξεκινήσει στην παιδική ηλικία ως άμεση αντίδραση στην ένταση στο σπίτι ή στο σχολείο.
Τα παιδιά δεν έχουν τη συναισθηματική ικανότητα να αντιμετωπίζουν το άγχος, έτσι μαθαίνουν να ανακουφίζονται από το φάγωμα των νυχιών. Επίσης, η ονυχοφαγία αποτελεί μια γνωστή νευρική συνήθεια που ξεκινά στην παιδική ηλικία περίπου 6 ετών. Τα αγόρια είναι πιο πιθανό να εκδηλώσουν τη συμπεριφορά αυτή συγκριτικά με τα κορίτσια.
Καθώς ωριμάζουν έως την ενηλικίωση, η συνήθεια είναι δύσκολο να κλονιστεί. Η σχέση ανάμεσα στην ανακούφιση από το άγχος και το φάγωμα των νυχιών είναι σταθερά παγιωμένη. Οι στατιστικές δείχνουν ότι οι μισοί έφηβοι τρώνε τα νύχια τους και το ένα τρίτο των φοιτητών εξακολουθούν να το κάνουν και στην ενήλικη ζωή.
Διαβάστε σχετικά: Πώς να σταματήσετε μία συμπεριφορά που δεν σας κάνει καλό
3. Στοματική διερεύνηση
Ο Sigmund Freud συσχετίζει την ονυχοφαγία με το θηλασμό κατά τη βρεφική ηλικία. Οι μητέρες που θηλάζουν υπερβολικά τα μωρά τους είχαν δημιουργήσει ακούσια ενήλικες που «εξαρτώνται» από το στόμα. Αν και δεν υπάρχουν στοιχεία για αυτήν τη θεωρία, πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι τα μωρά βάζουν αντικείμενα στο στόμα τους όταν αρχίζουν να εξερευνούν τον κόσμο γύρω τους. Έτσι, ίσως είναι φυσικό για τους ενήλικες να θέλουν να μασούν κάτι και τα χέρια είναι εύκολα προσβάσιμα.
4. Επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά που ανακουφίζει το άγχος
Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η ονυχοφαγία είναι μια ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή (OCD). Το φάγωμα των νυχιών ακούγεται πάρα πολύ σαν το OCD, καθώς οι άνθρωποι έχουν την υποχρέωση να συνεχίσουν να τρώνε τα νύχια τους, ακόμα και όταν προκαλούν ζημιά.
Η κλινική ψυχολόγος Lorraine D. D’Asta, Ph.D., πιστεύει ότι το φάγωμα των νυχιών είναι μια καταναγκαστική διαταραχή. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι τρώνε τα νύχια τους όλη την ώρα. Απλώς σημαίνει ότι αυτή είναι μια ρουτίνα που χρησιμοποιείται για την ανακούφιση από το στρες. Μπορεί να έχουν και άλλους που βοηθούν στην εκτόνωση του στρες, όπως για παράδειγμα η γυμναστική.
Με άλλα λόγια, οι ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές συνδέονται με άγχος και πανικό, ενώ το φάγωμα των νυχιών σχετίζεται με καταπραϋντικές αισθήσεις. Έτσι, αν και η συμπεριφορά είναι επαναλαμβανόμενη, δεν είναι καταναγκαστική. Ο επικεφαλής ερευνητής, Kieron O’Connor, στο Université de Montréal, συμφωνεί:
Αν και αυτές οι συμπεριφορές μπορούν να προκαλέσουν σημαντική δυσφορία, φαίνεται επίσης να ικανοποιούν μια παρόρμηση και να προσφέρουν κάποια μορφή ανταμοιβής. – Kieron O’Connor
5. Αυτοτραυματισμός
Το ακραίο φάγωμα των νυχιών προκαλεί πραγματικούς τραυματισμούς κι αυτό γιατί μπορεί να αφήσει την περιοχή του νυχιού εκτεθειμένη και ευάλωτη σε μολύνσεις. Επιπροσθέτως, η έρευνα δείχνει ότι οι τραυματισμοί είναι ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι θέλουν να σταματήσουν αυτήν την ενοχλητική συνήθεια.
Σε αυτήν την περίπτωση, δεν λαμβάνουν ευχαρίστηση ή αποφόρτιση από τον πόνο που προκαλείται από το φάγωμα των νυχιών. Μόνο όταν το δάγκωμα των νυχιών γίνει υπερβολικό και προκαλεί πραγματική βλάβη, αυτό μετατρέπεται σε αυτό που περιγράφεται ως αυτο-προκαλούμενη βία (αυτοτραυματισμός).
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
