Ποιοι είναι οι βασικοί λόγοι που παγιδεύεται η πλειοψηφία των ανθρώπων και δεν επιτυγχάνει την εκπλήρωση των στόχων τους.
Με αφορμή την νέα χρονιά, θεωρώ σκόπιμο να μιλήσω για το θέμα των στόχων. Είναι ένα ζήτημα που απασχολεί την πλειοψηφία των ανθρώπων, ειδικότερα στην αρχή κάθε νέου έτους. Όλοι μιλούν για νέα ξεκινήματα, γεμάτη όνειρα και αισιοδοξία. Δυστυχώς όμως για αρκετούς ανθρώπους, οι στόχοι τους χάνονται από ένα σημείο και μετά. Κι αυτό που μένει, είναι το αίσθημα της ματαίωσης.
Θα προσπαθήσουμε στο συγκεκριμένο κείμενο να εστιάσουμε στους βασικούς λόγους που παγιδεύεται η πλειοψηφία των ανθρώπων και δεν επιτυγχάνει την εκπλήρωση των στόχων τους.
Ένα από συχνότερα προβλήματα, είναι πως αυτοί οι στόχοι που συνήθως βάζουν οι άνθρωποι, δεν είναι μετρήσιμοι, συγκεκριμένοι και ρεαλιστικοί.
Μπορεί παραδείγματος χάρη, κάποιος ή κάποια νέα επιχειρηματίας να έχει θέσει ως στόχο η επιχείρηση που έχει δημιουργήσει, να είναι απολύτως κερδοφόρα από την πρώτη χρονιά της λειτουργίας της, ξεπερνώντας σε κερδοφορία ανταγωνιστικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο ίδιο τομέα πάνω από από είκοσι χρόνια. Αυτό όπως είναι φανερό, είναι κάτι μη εφικτό. Κι θα έχει αποτέλεσμα, οι συγκεκριμένοι άνθρωποι να απογοητευτούν βαθιά και να μειώσουν μέσα τους την αξία που έχει η στοχοθεσία.
Διαβάστε σχετικά: Πώς να πετυχαίνεις τους στόχους σου
Ένα άλλο εμπόδιο, είναι πως οι άνθρωποι δεν διαθέτουν την επίγνωση να καταλάβουν, αν ο στόχος που επιθυμούν να ολοκληρώσουν, είναι όντως δικός τους ή με ένα τρόπο, τους έχει επιβληθεί από την οικογένεια τους, τους οικείους τους ή και από την ίδια την κοινωνία. Αν ένας στόχος δεν είναι εμπνευσμένος από εμάς τους ίδιους, αυτό σημαίνει πως δε διαθέτουμε το κατάλληλο πάθος, να αντιμετωπίσουμε τις πιθανές δυσκολίες που θα έρθουν στο δρόμο μας. Αν το κίνητρο είναι αδύναμο, οι πιθανότητες εκπλήρωσης ενός στόχου μειώνονται σε μεγάλο ποσοστό.
Ένα άλλο ζήτημα που είναι βαθιά συνδεδεμένο με το θέμα των στόχων, δεν είναι άλλο από το βαθμό αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης που έχουμε χτίσει ως προσωπικότητες. Αν ένας άνθρωπος δε πιστεύει ότι αξίζει ως οντότητα, αλλά ούτε ότι διαθέτει τις κατάλληλες δεξιότητες να εκπληρώσει στόχους, τότε συμβαίνουν τα ακόλουθα μοτίβα.
Πρώτον, δεν επιτρέπει στον εαυτό του να βάζει στόχους, λέγοντας αφελείς δικαιολογίες του τύπου ‘’δεν είναι αυτά τα πράγματα για μένα ή θα στοχοπροσηλωθώ σε αυτό που θέλω από αύριο’’. Φυσικά αυτό το αύριο δεν φτάνει ποτέ στη ζωή του.
Δεύτερον, οι στόχοι του είναι είτε μεγαλεπήβολοι, είτε η δυναμική τους είναι υπερβολικά χαμηλής αξίας και δυσκολίας. Στην πρώτη περίπτωση επιθυμεί διακαώς, αλλά με λάθος τρόπο, να δείξει τα χαρίσματα του και να αποδείξει ότι αξίζει. Δυστυχώς όμως δε πιστεύει πραγματικά στον εαυτό του με αποτέλεσμα να μην τα καταφέρνει και να πληγώνεται βαθιά. Στη δεύτερη περίπτωση, δεν αισθάνεται ιδιαίτερη χαρά και δύναμη για αυτά που πέτυχε, διότι μέσα του εκπληρώνεται ασυνείδητα η πεποίθηση πως δεν αξίζει ιδιαίτερα και για αυτό δεν έχει ιδιαίτερες προσδοκίες από το άτομο του.
Κλείνοντας θεωρώ την στοχοθεσία, ένα τεράστιο εργαλείο που έχει την δυνατότητα να ωθήσει την ζωή των ανθρώπων προς κάτι πιο όμορφο και ουσιώδες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι σε κάποιες περιόδους της ζωής μας, δε θα διαθέτουμε την ψυχική δύναμη, ώστε να παλέψουμε για τους στόχους που έχουμε θέσει. Είναι σημαντικό να αποδεχτούμε την ανάγκη μας για ξεκούραση και αναστοχασμό. Η διαδικασία εκπλήρωσης στόχων, για να έχει ουσιαστικό νόημα δε πρέπει να είναι μια σκυταλοδρομία κατάκτησης κορυφών και μεταλλίων, αλλά ένα όμορφο, μακρύ ταξίδι που θα μας επιτρέπουμε, να αισθανόμαστε όλο το εύρος των συναισθημάτων.
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
