Όταν λέω θέλω να είμαι χαρούμενος, όταν λέω ότι η χαρά μου εξαρτάται από τον τάδε ή τον δείνα παράγοντα, βάζω τον εαυτό μου σε ένα κυνήγι ευδαιμονίας, και κάθε κυνήγι εμπεριέχει a priori άγχος κι αγωνία. Βάζω μόνος μου τρικλοποδιά στη χαρά, όταν τη θεωρώ αυτοσκοπό.
Τα Χριστούγεννα έφτασαν και μαζί τους μας κάνει επίσκεψη ο Άη Βασίλης, τα ξωτικά, οι καλικάντζαροι, οι νονοί και τα σόγια. Στολισμένα δέντρα, μυρωδιές από μελομακάρονα και κουραμπιέδες, δώρα, παιχνίδια με τράπουλες, ρεβεγιόν, αλκοόλ, ξεκούραση και κραιπάλη. Και παιδικές αναμνήσεις με γιορτινή ατμόσφαιρα, οικογενειακές τελετουργίες, διακοπές, παιχνίδια, εκπλήξεις. Νοσταλγία της ανέμελης, χαρούμενης παιδικότητας. Κι επιστροφή στην πραγματικότητα. Χριστούγεννα 2020.
Χριστούγεννα χωρίς ευκαιρίες για γιορτή, χωρίς ξενύχτια, γιορτές, επισκέψεις, χωρίς λεφτά, χωρίς ταξίδια και χωρίς ανεμελιά. Ιδέες για ανταρσία και παρανομία και συζητήσεις για μυστικές συνευρέσεις με ψευδαίσθηση επανάστασης. Φόβος και κατάθλιψη μαζί με ρίσκο και περήφανη χαρά. Ή στο φόβο, ή στη θλίψη. Ή και στα δύο. Η αναζήτηση της χαράς είναι το αίτημα και γίνεται αυτοσκοπός.
Επειδή είναι Χριστούγεννα, και τα Χριστούγεννα είναι γιορτή. Η Γιορτή. Ακόμα και οι μη χριστιανικοί λαοί τα γιορτάζουν φωτίζοντας το σκοτάδι του Χειμώνα, αρνούμενοι τον ύπνο της φύσης, αδυνατώντας να αντέξουν την γαλήνη των ατελείωτων σκοτεινών ωρών και την αταραξία της παγωνιάς.
Ανήκουμε σε μια σειρά γενεών που τα Χριστούγεννα δεν είναι μια ιερή χριστιανική μέρα, αλλά ένα σύμβολο ευδαιμονίας, μαγείας, παιδικότητας, χαράς. Με όσα αγαθά και παραδόσεις εκπληρώνουν αυτούς τους στόχους. Οι γιορτές είναι η ευκαιρία να έρθουμε πιο κοντά. Με φίλους, συγγενείς και με την ίδια μας την οικογένεια.
Τυλίγουμε την Σύνδεση σε μεγάλα κουτιά, και την Αγάπη σε χαρτί περιτυλίγματος. Τις δένουμε με κορδέλες Χαρούμενης Διάθεσης, και προσφέρουμε τα δώρα μας σε όσους αγαπάμε. Καταπραΰνουμε τις ενοχές μας για την αφθονία μας σε παζάρια αγάπης και φιλανθρωπίες. Και χαμογελάμε περήφανοι που βιώνουμε το πνεύμα της αγάπης.
Και φέτος στεναχωριόμαστε που δε θα γιορτάσουμε. Που θα χάσουμε την ευκαιρία για λάμψη, ψευδαίσθηση ευδαιμονίας και πάρτι. Ανησυχούμε ότι θα πάθουμε κατάθλιψη, ότι κινδυνεύει η ψυχική μας ευρωστία, ότι αυτή η απομόνωση θα μας καταβάλει. Λυπόμαστε που δε θα μπορέσουμε να κάνουμε ό,τι κάναμε πάντα και νιώθουμε ότι οι γιορτές έχασαν το νόημα τους, λόγω των επιβαλλόμενων περιορισμών.
Διαβάστε σχετικά: Φέτος τα Χριστούγεννα θα είναι διαφορετικά
Μας έκλεψαν τα Χριστούγεννα, μας απήγαγαν τη χαρά. Λες και η χαρά είναι επιβεβλημένη, λες και η γιορτή αφορά μερικές ημέρες τον χρόνο. Ο ψυχαναγκασμός για χαρά είναι ο φόβος για τη θλίψη. Είμαι υπέρ της χαράς, είμαι κατά της θλίψης. Και όταν είμαι κατά της θλίψης, έχω …… μάντεψε ….. : Κατά-θλίψη.
Όταν λέω θέλω να είμαι χαρούμενος, όταν λέω ότι η χαρά μου εξαρτάται από τον τάδε ή τον δείνα παράγοντα, βάζω τον εαυτό μου σε ένα κυνήγι ευδαιμονίας, και κάθε κυνήγι εμπεριέχει a priori άγχος κι αγωνία. Βάζω μόνος μου τρικλοποδιά στη χαρά, όταν τη θεωρώ αυτοσκοπό. Γιατί χαρά με άγχος δεν είναι χαρά, είναι μανία. Και θλίψη με άγχος είναι κατάθλιψη.
Η ουσία της χαράς ενσωματώνει μέσα της πολλές θλίψεις, πολύ πόνο και βιωμένη σοφία. Δεν εξαρτάται από συγκεκριμένες ημερομηνίες στο ημερολόγιο, ούτε από εξωτερικές εφήμερες συνθήκες. Η ουσία της χαράς είναι η αίσθηση ευγνωμοσύνης κι ευλογίας για το εδώ και τώρα, για την ίδια την ευκαιρία της ύπαρξης. Για την Σύνδεση χωρίς κουτιά, για την Αγάπη χωρίς περιτυλίγματα.
Τα Χριστούγεννα, τα φετινά είναι διαφορετικά για τους προνομιούχους από εμάς. Για αυτούς που έχουν τη δυνατότητα της γιορτής, των δώρων, των δεξιώσεων και τον εξόδων. Για το μεγαλύτερο μέρος των συνανθρώπων μας είναι σχεδόν όπως τα περυσινά. Αυτό που μας συνδέει είναι η σκιά του ιού κι ο φόβος της απώλειας. Είναι επιλογή μου και φέτος και πάντα πού θα στρέψω το βλέμμα μου.
Στην ευλογία να είμαι ζωντανός και υγιής ή στην ματαίωση των περασμένων μεγαλείων. Στο προνόμιο μου να έχω οικονομικές και επαγγελματικές δυνατότητες κι ευκαιρίες ή στην προσωρινή μου δυσχέρεια. Στην ευγνωμοσύνη που έχω αγαπηθεί ή στον έρωτα που προσμένω. Η χαρά και η θλίψη μπορούν να είναι επιλογές.
Όποια κι αν επιλέξεις, κράτησε την καθαρή. Ρούφηξε την ολόκληρη χωρίς συνοδεία αγωνίας κι άγχους. Και η χαρά θα γίνει κομμάτι σου ζωτικό και η θλίψη η καθάρια, κάποτε θα κάνει τον κύκλο της. Η δυναστεία της χαράς είναι εξουσία ανθυγιεινή. Κατάρριψέ την!
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
