Πολύ συχνά, ο μεγαλύτερος κριτής μας είναι ο εαυτός μας και αυτή η ενοχλητική εσωτερική φωνή μπορεί να δημιουργήσει πολύ ανησυχία, αυτοαμφισβήτηση και προβλήματα στη ζωή ενός ατόμου.
Όχι, δεν ακούς πράγματα - αυτή η φωνή που σου λέει ότι δεν είσαι αρκετά καλός, ότι πρέπει να κάνεις περισσότερα ή ότι κανείς δε σε συμπαθεί, συνήθως προέρχεται από το ίδιο σου το μυαλό.
Παρόλο που η φωνή αυτή δεν είναι πραγματική, τα επίμονα αισθήματα ανεπάρκειας και αυτοκριτικής, μπορεί να είναι εκνευριστικά και πολύ συχνά μας εμποδίζουν να ακολουθήσουμε τα όνειρά μας ή να πετύχουμε τους στόχους μας.
Μπορεί να μας κάνουν να νιώθουμε αβοήθητοι και σαν να μην υπάρχει πιθανότητα να ανταποκριθούμε στα στάνταρ που επιβάλλουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας ή σε ό,τι νομίζουμε ότι οι άλλοι περιμένουν από εμάς. Αυτό, μπορεί να γίνει ένας φαύλος κύκλος νοητικών περιστροφών - θα έπρεπε να είσαι έτσι, δεν είσαι αρκετά καλός, δεν μπορείς.. κ.λπ.
Αν και όλοι περιστασιακά αντιμετωπίζουμε αυτό τον επικριτικό εσωτερικό διάλογο, για κάποιους είναι μια μόνιμη μάχη. Για αυτούς τους ανθρώπους, οι επιπτώσεις μπορεί να έχουν τεράστιο αντίκτυπο στη ζωή και την ευτυχία τους, συχνά οδηγώντας σε προβλήματα με την κατάθλιψη και το άγχος.
Από που προέρχεται αυτή η αρνητική εσωτερική φωνή;
Για πολλούς, οι ρίζες αυτού του καταστροφικού εσωτερικού διαλόγου, βρίσκονται στις παιδικές τους εμπειρίες. Και δυστυχώς, πολλές φορές είναι οι γονείς ή άλλες φιγούρες εξουσίας που προκαλούν αυτές τις σκέψεις και τις καθιστούν μια εξέχουσα φωνή στη ζωή κάποιου.
Η τακτική κριτική και η αρνητικότητα στη νεαρή ηλικία, μπορούν να έχουν μόνιμη επίδραση σε ένα παιδί. Η αίσθηση της ταυτότητας ενός παιδιού, προέρχεται εν μέρει από ό,τι του λένε οι ενήλικοι στη ζωή του. Η κατανόηση των παιδιών για την ταυτότητά τους, συνδέεται με το ποιος και το τι τους λένε ότι είναι στα παιδικά τους χρόνια.
Για παράδειγμα, μια φίλη που δουλεύει με παιδιά, μου είπε πρόσφατα για ένα μικρό αγόρι του οποίου η αντίδραση όταν έκανε κάτι λάθος, ήταν τα κλάματα, οι απολογίες και το να λέει συνεχώς πως είναι κακό παιδί. Ξεκάθαρα, δεν αποφάσισε από μόνος του ότι είναι κακό παιδί, του το είχε πει αυτό κάποιο κοντινό του πρόσωπο.
Η πιθανότητα αυτό το παιδί να αντιμετωπίσει προβλήματα αυτοπεποίθησης και έναν πολύ δυνατό και αρνητικό εσωτερικό διάλογο μεγαλώνοντας και μέσα από τη πορεία για την ενηλικίωση, είναι αρκετά υψηλή. Ακόμα και με παρέμβαση, το να πολεμήσει την ιδέα ότι κατά κάποιο τρόπο κάτι δεν πάει καλά με τον εαυτό του και ότι είναι κακός, κατά πάσα πιθανότητα θα είναι πάντα ένα πρόβλημα.
Διαβάστε σχετικά: Η επίδραση της αρνητικής σκέψης στον εγκέφαλό σας
Όμως, δεν είναι πάντα οι γονείς που δημιουργούν αυτή την ανασφάλεια. Οι συνομήλικοι, οι σχολικές εμπειρίες, οι καθηγητές ή άλλα μέλη της οικογένειας, μπορεί να παίξουν επίσης ένα ρόλο και πολλές φορές αυτό γίνεται ακούσια. Ένας ασυγκίνητος αλλά επιδραστικός ενήλικας ή φίλος, μπορεί να έχει πολύ μεγαλύτερη επίδραση σε ένα παιδί, από ότι αντιλαμβάνεται, κυρίως αν το ίδιο είναι πολύ συναισθηματικό ή υπερβολικά ευαίσθητο.
Στην ενήλικη ζωή, αυτή η φωνή μπορεί να είναι αυτό που μας εμποδίζει να δημιουργούμε υγιείς σχέσεις ή να τις διατηρούμε. Ίσως ενεργεί σαν ένα τεράστιο εμπόδιο στην προσπάθειά μας να δοκιμάσουμε νέα πράγματα, να κατακτήσουμε πλήρως τις δυνατότητές μας ή να απολαύσουμε τη ζωή.
Πώς να πολεμήσεις την αρνητική φωνή
Αν και μπορεί να αντιληφθούμε ως ενήλικοι ότι σαμποτάρουμε οι ίδιοι τον εαυτό μας με αυτές τις αρνητικές σκέψεις, μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να τις διώξουμε. Ακόμα και κάνοντας ψυχοθεραπεία και μαθαίνοντας πώς να ξαναπρογραμματίσουμε τα μοτίβα των σκέψεών μας, αυτός ο αγώνας μπορεί να μας ταλαιπωρεί για όλη μας τη ζωή.
Η μάχη απέναντι σε αυτή την αρνητική φωνή, που σου λέει ότι δεν είσαι αρκετά καλός, αρκετά έξυπνος ή άξιος να ευτυχήσεις, ξεκινά με την αναγνώριση κάποιων πραγμάτων. Κάνε στον εαυτό σου τις παρακάτω ερωτήσεις, που θα σε βοηθήσουν να ξεκινήσεις τη διαδικασία ώστε να υπερνικήσεις τον εσωτερικό σου κριτή:
1. Τι σου λέει η φωνή; Ότι είσαι τεμπέλης; Δεν είσαι τόσο έξυπνος συγκριτικά με τους άλλους; Είναι δύσκολο να αγαπηθείς; Το να εστιάσεις στα συγκεκριμένα πράγματα που συνδέονται με την αρχική κριτική, μπορεί να σε βοηθήσει να τα απομονώσεις από τις άλλες πλευρές της ζωής σου και να αρχίσεις να τα εμποδίζεις από το να σε επηρεάσουν.
2. Ποια είναι η προέλευση της φωνής; Ήταν ένας γονιός, δάσκαλος ή κάποιος άλλος; Το να μπορείς να κοιτάξεις στο παρελθόν και να σκεφτείς τι ήταν αυτό το πρόσωπο για εσένα και πως ήταν το ίδιο σαν άτομο, μπορεί να σε βοηθήσει να δεις μια νέα προοπτική σχετικά με την εγκυρότητα της κριτικής του. Θα μπορούσες βέβαια, να την έχεις δημιουργήσει εσύ ο ίδιος αυτή τη φωνή.
3. Τι θα απαντούσες στην κριτική τους σήμερα; Ίσως να μην μπορέσεις ποτέ πραγματικά να τους απαντήσεις, αλλά το να δώσεις φωνή στο ποια θα μπορούσε να είναι η απάντηση, ίσως να σε βοηθήσει να αποκτήσεις και πάλι μια αίσθηση ελέγχου.
Αυτά τα βήματα είναι μόνο η αρχή της μάλλον μεγάλης διαδικασίας για να αλλάξεις το πως σκέφτεσαι. Μια δυνατή, αρνητική εσωτερική φωνή, μπορεί να είναι ένα από τα πιο δύσκολα στο να ξεπεραστούν, προσωπικά εμπόδια. Ακόμα και όταν προσπαθείς να την ξεπεράσεις, μπορεί να υπάρξουν απρόβλεπτοι παράγοντες που θα την πυροδοτήσουν ξανά. Γι’ αυτό είναι κρίσιμο να πάρεις το χρόνο σου και να αναπτύξεις τις ικανότητες και τα εργαλεία που θα χρειαστείς, για να αντιμετωπίσεις την αρνητική αυτή σκέψη.
Πηγή: psychcentral.com
Μετάφραση: Μαρία Τομπουλίδη
Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
