Η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου μπορεί να συνοδεύεται από συμπτώματα άγχους. Οι αλλαγές που έρχονται στη ζωή του ατόμου μετά την απώλεια αποτελούν στρεσσογόνους παράγοντες και το άτομο καλείται να τους διαχειριστεί.
Oι στρεσσογόνοι παράγοντες μπορεί να είναι η ενδεχόμενη δυσχερής οικονομική κατάσταση του ατόμου, η ενδεχόμενη κοινωνική του απομόνωση, κ. α. Το άτομο μπορεί να βιώνει μια απλή ανησυχία ή ακόμη και πιο έντονο άγχος, κρίσεις πανικού.
Η παρουσία της αγχώδους συμπτωματολογίας κατά τη διάρκεια του πένθους θεωρείται υγιής απάντηση στην απώλεια. Ακόμη και μετά από μήνες, το άτομο μπορεί να ταλαιπωρείται από αγχώδη συμπτώματα, όπως σωματοποίηση, γενικευμένο άγχος, φόβο εγκατάλειψης, νευρικότητα και ιδεοψυχαναγκαστική συμπτωματολογία. Συνήθως, αυτά τα αγχώδη συμπτώματα υποχωρούν μετά από 6-8 μήνες μετά το πένθος. Σε αυτό το χρονικό διάστημα, συνήθως, υποχωρεί και ο θρήνος.
Η διεργασία του πένθους, όμως, μπορεί είτε να οδηγήσει το άτομο σε κάποια αγχώδη διαταραχή, είτε να χειροτερέψει μία ήδη υπάρχουσα. Οι πιο συχνές αγχώδεις διαταραχές που σχετίζονται με το πένθος είναι η γενικευμένη αγχώδης διαταραχή, η διαταραχή μετατραυματικού στρες και η κρίση πανικού. Όταν εκδηλωθεί η αγχώδης διαταραχή σε ένα άτομο που πενθεί, τότε η διάρκεια των αγχωδών συμπτωμάτων είναι εξαιρετικά μεγαλύτερη, από τη διάρκεια στη φυσιολογική διεργασία του πένθους.
Το άτομο θα ταλαιπωρείται καιρό και αυτό θα δημιουργήσει έναν φαύλο κύκλο: όσο το πένθος πυροδοτεί την αγχώδη διαταραχή, η αγχώδης διαταραχή δεν αφήνει τη διεργασία του πένθους να ολοκληρωθεί και όσο δεν ολοκληρώνεται το πένθος, τόσο πυροδοτείται η αγχώδης διαταραχή. Αυτός ο φαύλος κύκλος οδηγεί σε περιπλεγμένο πένθος, δηλαδή σε μη υγιές πένθος.
Διαβάστε σχετικά: Η Διαδρομή για την Υγιή Διεργασία του Πένθους
Πιο συγκεκριμένα, στην ψυχοθεραπεία, το άγχος ως σύμπτωμα της διεργασίας του πένθους προέρχεται από δύο πηγές: το άγχος που προκαλείται από την απώλεια του δεσμού με τον εκλιπόντα και το άγχος που σχετίζεται με την επίγνωση του προσωπικού θανάτου. Το άγχος που σχετίζεται με το δεσμό ενέχει συναισθήματα ανασφάλειας για το πώς το άτομο θα συνεχίσει τη ζωή του χωρίς τον εκλιπόντα.
Υπάρχει μία αίσθηση ότι το άτομο δεν θα καταφέρει να φροντίσει τον εαυτό του, όπως πριν. Το άγχος που σχετίζεται με την αυξημένη επίγνωση τους προσωπικού θανάτου, ενέχει σκέψεις και διεργασίες απέναντι στην αλήθεια της δικής του επικείμενης θνητότητας. Αν το άτομο δεν επεξεργαστεί το παραπάνω άγχος είναι πολύ πιθανό να οδηγηθεί σε περιπλεγμένο πένθος αναπτύσσοντας κάποια αγχώδη διαταραχή.
Η ψυχοθεραπεία, η φαρμακευτική αγωγή και ο συνδυασμός τους αποτελούν αποτελεσματικές παρεμβάσεις για την αντιμετώπιση της αγχώδους διαταραχής στα πλαίσια του περιπλεγμένου πένθους.
Η φαρμακευτική αγωγή προσφέρει γρήγορη και αποτελεσματική ανακούφιση από τα αγχώδη συμπτώματα, έτσι ώστε να ξεκινήσει η διεργασία του πένθους. Από την άλλη μεριά, η ψυχοθεραπεία προσφέρει το έδαφος, ώστε το άτομο να επεξεργαστεί το άγχος της απώλειας και των αλλαγών που αυτή επιφέρει και την καθεαυτή αγχώδη διαταραχή.
Βιβλιογραφικές Πηγές:
- Shear MK, Skritskaya NA. Bereavement and anxiety. Curr Psychiatry Rep. 2012 Jun;14(3):169-75. doi: 10.1007/s11920-012-0270-2. PMID: 22538558.
- Worden, WJ (2018). Grief Counseling and Grief Therapy: A Handbook for the Mental Health Practitioner.5th Edition. New York: Springer Publishing Company.
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
