Ταυτόχρονα όμως αποτελεί και την πιο δύσκολη, δυσνόητη και περίπλοκη σχέση, γι αυτό το λόγο, τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι την προσπερνούν και επιδιώκουν σχέσεις με άλλους ανθρώπους προκειμένου να δημιουργήσουν επαφή, αποδοχή, συναισθηματική κάλυψη, καθώς και συγκάλυψη της μοναξιάς τους.
Οι περισσότεροι σπεύδουν να κάνουν κάθε είδους σχέσεις (όχι κατ’ ανάγκη μόνο ερωτικές, όμως και φιλικές, κοινωνικές) προκειμένου να μην αντικρίσουν στον καθρέφτη της μοναξιάς, το αληθινό τους “πρόσωπο”, τις πραγματικές τους ανάγκες ή φόβους. Έτσι πρόχειρα και βιάστηκα μεταβαίνουν από σχέσεις σε σχέσεις, από φιλίες σε φιλίες από κοινωνικές επαφές σε κοινωνικές επαφές, εναποθέτοντας την ευτυχία την δυστυχία, την χαρά τους, την πληρότητα τους, την εικόνα του εαυτού τους, σε κάποιον άλλον ή σε άλλους έξω από αυτούς.
Ο άγνωστος εαυτός που φοβούνται να αντικρίσουν, που δεν γνωρίζουν ή δεν αποδέχονται οι ίδιοι, αναζητά συνεχώς ανθρώπους, να τον αγαπήσουν να τον αποδεχτούν να του δώσουν την αξία που χρειάζεται ώστε να ζει με αυτοπεποίθηση, νόημα και χαρά. Όμως αυτό τις πιο πολλές φορές δεν συμβαίνει. Οι ματαιώσεις από του άλλους το ρίχνουν ξανά και ξανά στον φαύλο κύκλο της αναζήτησης της ιδανικής σχέσης που θα το κάνει να αισθανθεί πληρότητα και αυτοπεποίθηση.
Αν πρωτίστως, το άτομο δεν έχει κάνει σχέση με τον εαυτό του, αν δεν έχει καταλάβει ποιος πραγματικά είναι και τι πραγματικά θέλει ποιες είναι οι αληθινές του ανάγκες και ποιες όχι, καταλήγει σε λάθος σχέσεις με λάθος ανθρώπους. Κι έτσι οι σχέσεις γίνονται τυραννικές, περίπλοκες και ενεργοβόρες. Γιατί η μεγάλη ανάγκη του ατόμου, να το αγαπήσουν να το ερωτευτούν, να το αποδεχτούν οι άλλοι, πηγάζει από τη μεγάλη ανάγκη να αποδεχτεί και να αγαπήσει το ίδιο τον εαυτό του.
Δεν είναι λίγες οι φορές που οι άνθρωποι αυτοί, γίνονται απαραίτητοι στους άλλους από το φόβο μη τυχόν το εγκαταλείψουν ή επιλέγουν άτομα στα οποία αυτοί είναι απαραίτητοι. Στον αντίποδα μπορεί να γίνονται δεσποτικοί ή και κακοποιητικοί χειριστικοί ή εκφοβιστικοί προκειμένου να μη φύγουν οι άλλοι από κοντά τους. Και στις δύο όμως περιπτώσεις οι άνθρωποι αυτοί, εκχωρούν την χαρά τους, την αυτοπεποίθηση τους την ύπαρξη τους στους άλλους. Με άλλα λόγια εκχωρούν την ελευθερία τους.
Αντίθετα με τα παραπάνω η γνωριμία και η ειρήνη με τον εαυτό, προσδίδει γενναιότητα στο να αναλαμβάνει κάποιος τα κομμάτια της ευθύνης που του αναλογούν και σε όσα του συμβαίνουν. Η καλή σχέση με τον εαυτό μας, απαιτεί δουλειά ακόμη και μοναξιά για κάποια περίοδο. Γιατί η μοναξιά αν διαχειριστεί σωστά και όχι σαν δράμα, μπορεί να είναι σπουδαίο σχολείο για την αυτογνωσία.
Διαβάστε σχετικά: Γιατί αξίζει να πληρώνεις το τίμημα του να είσαι ο εαυτός σου;
Ο άνθρωπος που γνωρίζει τον εαυτό του και κάνει ταυτόχρονα σχέση μαζί του, διαχειρίζεται και διαπραγματεύεται διαφορετικά και τις σχέσεις του με τους άλλους. Δεν στέκεται στις σχέσεις σαν ζητιάνος συντροφιάς και αποδοχής. Αυτό ταυτόχρονα τον καθιστά ελεύθερο τουτέστιν και αξιαγάπητο. Γιατί ποιος θέλει δίπλα του έναν άνθρωπο που κρεμιέται από πάνω του.
Επιπλέον, ο άνθρωπος που φροντίζει, γνωρίζει και να έχει καλή σχέση με τον εαυτό του, τον τιμά και δεν τον κατακρίνει διαρκώς για τις παραλήψεις και τα λάθη του, ταυτόχρονα είναι και πιο επιεικής με τους άλλους. Γιατί τελικά, η γνώμη των ανθρώπων για τον εαυτό τους είναι καθοριστική στην ερμηνεία του κόσμου τους. Όσο πιο καλοπροαίρετος είναι κάποιος με τον εαυτό του το ίδιο καλοπροαίρετα συμπεριφερόμαστε και στους άλλους.
Το πώς θα αντιδράσει ή θα συμπεριφερθεί ο άλλος είναι δικό του θέμα από εκεί και πέρα. Όμως για το άτομο αυτό κάθε αυτό, το γεγονός ότι συμπεριφέρεται χωρίς εμπάθεια, καταλήγει να είναι άκρως απελευθερωτικό. Γιατί τελικά, υπάρχει μεγάλη διαφορά στο «υποχωρώ» και στο «συμβιβάζομαι». Η συνειδητή υποχώρηση κρύβει πολλές φορές ανωτερότητα και ψυχική δύναμη ενώ ο συμβιβασμός υποτέλεια και θυμό.
Για να τοποθετήσουμε τα πράγματα σε ρεαλιστική βάση θα λέγαμε, πως η επαφή και η καλή σχέση του ατόμου με τον εαυτό του δεν σημαίνει ταυτόχρονα και άπλετη ευτυχία χαρά και καλές αρμονικές σχέσεις.
Οι πίκρες οι στεναχώριες, οι απώλειες, οι έρωτες πάντα θα φέρνουν τα πάνω κάτω στη ζωή των ανθρώπων, όμως όλα αυτά αλλιώς προσλαμβάνονται επεξεργάζονται και βιώνονται από κάποιον άνθρωπο που έχει δουλέψει κι έχει κάνει σχέση με τον εαυτό του και αλλιώς από κάποιον που θεωρεί τον εαυτό του, έρμαιο των κακών σχέσεων, της ζωής, των συμπτώσεων, της τύχης, της μοίρας και ο οποίος δεν γνωρίζει πράγματα για τον εαυτό του.
Καταλήγοντας με τα λόγια του Λάο-Τσε: Αν όλο τον κόσμο γνωρίσεις, γνώρισες πολλά. Αν γνωρίσεις τον εαυτό σου, τα έμαθες όλα.
Η σχέση με τον εαυτό μας είναι μια σχέση που πραγματικά αξίζει να επενδύσουμε.
*Απαγορεύεται ρητώς η αναπαραγωγή χωρίς προηγούμενη άδεια των υπευθύνων της ιστοσελίδας*
